ΕΦΗΜΕΡΑ
Ας τους μάθουμε να ψαρεύουν
Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου
Έρχονται λοιπόν οι ξένοι στην Κύπρο, μπαίνουν τα παιδιά στο σχολείο και δεν ξέρουν γρι ελληνικά. Και δεν θεωρείται αυτονόητο πως το πρώτο βήμα θα πρέπει να είναι η εκμάθηση της γλώσσας ώστε να μπορούν να καταλαβαίνουν τι λένε οι καθηγητές εφτά ώρες που μπαινοβγαίνουν στην τάξη, να μπορούν να επικοινωνήσουν με τους άλλους, να μπορούν να ενταχθούν και να μπορέσουν κάποτε να ψαρέψουν. Αντίθετα τους δίνονται επιδόματα για να έχουν να φάνε πρόσκαιρα. Κι αυτό θεωρείται προοδευτισμός. Κάθονται λοιπόν κι οι ξενόφωνοι μαθητές ακούγοντας τη μια ώρα τον έναν καθηγητή να αναπτύσσει το νόημα της Γαλλικής Επανάστασης, ύστερα τον άλλο να μιλά για χημικές ενώσεις, την επομένη τον άλλο να αναπτύσσει την Αρχαία Γραμματεία και αυτοί να τα συλλαμβάνουν όλα ως ίδια. Λες και παρακολουθούν σίριαλ χωρίς υποτίτλους.
Στις πολλές μέρες, το πιο πιθανό, μέσα στην ανία τους θα ψάξουν πώς να σκοτώσουν την πλήξη τους και πώς θα κάνουν τους υπόλοιπους να τους προσέξουν. Κι όταν πια τους προσέξουν οι πάντες, αποφασίζουμε πως πρέπει να τους μάθουμε ελληνικά. Σε ένα σχολείο που θεωρείτο μάλιστα πρότυπο, έπρεπε να γίνει το σώσε για να θεωρήσουμε πως ένας μαθητής που φοιτά σε ελληνικό σχολείο πρέπει να είναι σε θέση να κατανοεί και να μιλά την ελληνική γλώσσα.
Εκπλησσόμαστε, σοκαριζόμαστε κι αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν παιδιά να κτυπούν τον συμμαθητή τους. Αν μιλούσαν την ίδια γλώσσα και μπορούσαν να επικοινωνήσουν, να μοιραστούν κάποια πράγματα, να έρθουν πιο κοντά και να καταλάβουν ο ένας τον άλλο, μπορεί και να μην κτυπιούνταν μεταξύ τους.
Μιλάμε για ρατσισμό εκ μέρους των μαθητών, ενώ το ίδιο το σύστημα καλλιέργησε το διαχωρισμό, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις ώστε οι ξένοι να συναναστρέφονται μόνο όσους μιλούν την ίδια γλώσσα. Ώστε να είναι οι μεν και οι δε. Κι αντί να τους αφήσουμε να συναναστραφούν, βάζουμε τους μισούς κατ’ οίκον περιορισμό για λίγες μέρες.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire