Η απάτη του Ομπάμα

Αρθρο του Paul Krugman
Ο προϋπολογισμός της απάτης

PAUL KRUGMAN 

ΤΟ ΒΗΜΑ/ The New York Times
Τρία πράγματα πρέπει να ξέρετε για τον προϋπολογισμό Ομπάμα. Πρώτον, κατά βάθος πρόκειται για απάτη. Δεύτερον, οι περισσότεροι πολιτικοί που  εμφανίζονται ως σταυροφόροι κατά των ελλειμμάτων κοροϊδεύουν τον κόσμο. Τρίτον, ενώ ο πρόεδρος Ομπάμα δεν απέφυγε την εξαπάτηση, είναι σαφώς καλύτερος από τους αντιπάλους του.
Όσον αφορά την απάτη: σε αντίθεση με τους ληστές τραπεζών, που προτιμούν τις τράπεζες επειδή εκεί βρίσκονται τα περισσότερα λεφτά, ο πρόεδρος επιμένει να κόβει ή να παγώνει δαπάνες από κωδικούς του προϋπολογισμού που αποτελούν μικρό ποσοστό των  συνολικών δημοσίων εξόδων. Το ίδιο κάνουν όμως όλοι: και οι Ρεπουμπλικάνοι βουλευτές, που επιμένουν για ακόμη μεγαλύτερες περικοπές, εστιάζουν  στις δαπάνες που δεν αφορούν το Πεντάγωνο ή την κρατική ασφάλεια.
Πόσο μάλλον που η «σφαγή» δαπανών, σε μια στιγμή που η οικονομία παραμένει σε βαθύ τέλμα, είναι η τέλεια συνταγή για μειωμένη οικονομική ανάπτυξη, που με την σειρά της σημαίνει χαμηλότερα φορολογικά έσοδα. Με άλλα λόγια, η περιστολή του ελλείμματος από περικοπές δαπανών σαν αυτές που ζητούν οι Ρεπουμπλικάνοι  θα αντισταθμιστεί, τουλάχιστον εν μέρει, από την μείωση των δημοσίων εσόδων.

Όλη η διαμάχη γύρω από τον προϋπολογισμό, λοιπόν, είναι μια απάτη. Ειδικά οι Ρεπουμπλικάνοι της Βουλής κλέβουν κυριολεκτικά το φαγητό μέσα από τα στόματα των μωρών – αφού μια από τις περικοπές που προτείνουν είναι αυτή των κονδυλίων για την επιδότηση θρεπτικών τροφών για έγκυες γυναίκες και νήπια.
Είναι αλήθεια πως για να αντιμετωπιστούν τα δημοσιονομικά μας προβλήματα πρέπει να υπάρξουν αλλαγές στον τρόπο που χρηματοδοτούμε το σύστημα περίθαλψης. Προσοχή: την περίθαλψη, όχι τις συντάξεις. Άλλο το Medicare, άλλο η Social Security – κι ας τα συγχέουν επίτηδες οι πολιτικοί στην Ουάσιγκτον, προκειμένου να ζητήσουν αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και άλλα παρόμοια.
Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα αυξημένα κόστη της περίθαλψης – όχι βέβαια με κάποιον «μαγικό αστερίσκο», όπως αποκαλούν οι οικονομολόγοι την τάση της περικοπής «στρογγυλών» αριθμών, χωρίς να εξηγούν πως ακριβώς θα εξοικονομηθούν αυτά τα χρήματα, αλλά με συγκεκριμένες ενέργειες για την περιστολή των δαπανών. Γιατί, αν ακούσουμε τους  Ρεπουμπλικάνους και προχωρήσουμε στις περικοπές που προτείνουν, πολλοί ηλικιωμένοι συμπολίτες μας θα βρεθούν χωρίς αξιοπρεπή περίθαλψη.
Ποιες θα μπορούσαν να είναι αυτές οι ενέργειες; Θα μπορούσε, ας πούμε, να δημιουργηθεί μια ανεξάρτητη επιτροπή που να διασφαλίζει πως το σύστημα Medicare  πληρώνει μόνο για διαδικασίες με πραγματική ιατρική αξία για τους ασφαλισμένους της. Η να επιβραβεύει τους πάροχους ιατρικών υπηρεσιών ανάλογα με την ποιότητα των υπηρεσιών τους, και όχι «οριζόντια». Μέτρα, δηλαδή, που προβλέπονται στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση που πέρασε πέρσι η κυβέρνηση Ομπάμα, αλλά οι αντίπαλοι του εξακολουθούν να πολεμούν κραυγάζοντας για... επιτροπές θανάτωσης των ηλικιωμένων. Γι’ αυτό επιμένω πως ο κ. Ομπάμα είναι καλύτερος από τους άλλους προέδρους: έχει κάνει περισσότερα απ΄όλους για να συγκρατήσει τα μακροπρόθεσμα ελλείμματα.

Ακόμη πάντως κι αν καταφέρουμε να τιθασεύσουμε τα κόστη της υγείας, πάλι μακροπρόθεσμα θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε σοβαρά ελλείμματα, αφού τα έξοδα της κυβέρνησης θα είναι σταθερά περισσότερα από τα φορολογικά της έσοδα. Πιστεύω πως ο μόνος σοβαρός τρόπος αντιμετώπισης του ελλείμματος είναι η αύξηση της φορολογίας. Σύμφωνοι, η αύξηση των φόρων δεν είναι δημοφιλής πολιτική – αλλά το ίδιο ισχύει και για τις περικοπές κοινωνικών δαπανών. Γι’αυτό και πρέπει να θεωρούμε κάθε πολιτικό που επιμένει θορυβώδικα πως η μείωση του ελλείμματος θα επιτευχθεί μόνο μέσα από την περικοπή δαπανών, σαν άνθρωπο που στερείται κάθε σοβαρότητας

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artId=385463&dt=18/02/2011#ixzz1EQU7Yx4Y