Ο Παπανδρέου, ο Μπρεζίνσκι και οι οργισμένοι φοιτητές του Βερολίνου
Χθες όμως συνέβη και αυτό. Ο κ. Παπανδρέου που βρέθηκε στο πανεπιστήμιο Χούμπολντ του Βερολίνου ένοιωσε εκτός Ελλάδας το κλίμα μεγάλης αντίθεσης που τείνει να διαμορφωθεί στο εσωτερικό της χώρας μας.
Ηλθε πρόσωπο με πρόσωπο με αυτό τον κύκλο της νεανικής αμφισβήτησης, ο οποίος είτε δεν καταννοεί, είτε αρνείται να δεχθεί τις προτεραιότητες της επίσημης πολιτικής και διεκδικεί επιθετικά, χωρίς καν να νοιάζεται για τη συνέχεια. Επειδή απλούστατα τη θεωρεί προδιαγεγραμμένη και πιστεύει ότι δεν την αφορά.
Ουσιαστικά δεν ελπίζει σε τίποτε διαφορετικό πέρα απ' τον αποκλεισμό που βιώνει και από τα εμπόδια που συνεχώς βρίσκει στον δρόμο της είτε είναι σπουδαγμένη, είτε όχι και γι' αυτό επιτίθεται με ένταση και θυμό, χωρίς καμία διάθεση διαλόγου, ακόμη κι αν αυτός διεκδικείται, όπως πολύ ευγενικά τον διεκδίκησε ο κ. Παπανδρέου.
Κακά τα ψέματα, αλλά ο κ. Παπανδρέου είδε στο Βερολίνο, αυτό που οι εδώ αρχές δεν του επιτρέπουν να δεί, αναπτύσσοντας αστυνομικά μέτρα και κλοιό προστασίας στις εξόδους του. Συνειδητοποίησε έτσι κι εκείνος ότι η τρέχουσα πολιτική διαχείρισης της κρίσης έχει μεγάλα προβλήματα. Δυστυχώς δεν πείθει τα πλήθη και το χειρότερο διαμορφώνει περιβάλλον αντιπαράθεσης που ξεπερνά τα συνήθη όρια.
Ωστόσο δεν πρέπει κανείς να εκπλήσσεται. Οι προγνώσεις είναι παλαιές, διατυπωμένες από χρόνια. Στην Ελλάδα πολλοί μιλούσαν γι' αυτή την αντίθεση που συγκροτείται στους δρόμους και στο περιθώριο της επίσημης πολιτικής, αλλά κανείς δεν έδινε σημασία.
Και πριν δυό χρόνια οι διάλογοι του Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι και του Μπρεντ Σκόουκροφτ, υπευθύνων εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, που εκδόθηκαν σε ένα τόμο με τον τίτλο «Η Αμερική και ο κόσμος», προειδοποιούσαν για αυτό το κύμα μεγάλης αντίθεσης που έτεινε να διαμορφωθεί στην υφήλιο.
«Για πρώτη φορά στην ιστορία του ανθρώπου σχεδόν όλος ο κόσμος είναι πολιτικά ενεργός, συνειδητοποιημένος και αλληλεπιδρά σε πακγόσμιο επίπεδο» σχολίαζε από το 2009 ένας από τους εξέχοντες θεωρητικούς της σύγχρονης Αμερικής.
Κατά τον Μπρεζίνσκι εδώ και χρόνια αναπτύσσεται ένα παγκόσμιος πολιτικός ακτιβισμός, ο οποίος παράγει ένα κύμα αναζήτησης προσωπικής αξιοπρέπειας, πολιτικού σεβασμού και οικονομικών ευκαιριών.. «που το παρόν σύστημα δεν μπορεί να προσφέρει. Και μιλούσε για μια «εξελισσόμενη παγκόσμια πολιτική αφύπνιση η οποία θα είναι κοινωνικά μαζική και πολιτικά ριζοσπαστικοποιημένη».
Και επέμεινε ότι «η σχεδόν παγκόσμια πρόσβαση στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση και με αυξανόμενο ρυθμό στο διαδίκτυο θα δημιουργήσει μια κοινότητα κοινών αντιλήψεων και φθόνου η οποία μπορεί να διαμορφωθεί κατάλληλα και να ποδηγετηθεί από δημαγωγικά πολιτικά ή θρησκευτικά πάθη».
«Αυτές οι ενέργειες - σημείωνε - διαπερνούν τα σύνορα των κυρίαρχων κρατών και συνιστούν πρόκληση τόσο για τα υπάρχοντα κράτη, όσο και για την υφιστάμενη παγκόσμια ιεραρχία» και διέβλεπε ότι «η πιθανή επαναστατική αιχμή μπορεί να αναδυθεί ανάμεσα στις τάξεις των εκατομμυρίων φοιτητών που συγκεντρώνονται σε αμφιβόλου ποιότητα πανεπιστημιακά ιδρύματα των φτωχών και αναπτυσσόμενων χωρών».
Εξηγούσε μάλιστα ότι «οι προερχόμενοι από την ανασφαλή μεσαία τάξη φοιτητές είναι πολιτικά παθιασμένοι, κυριαρχούμενοι από αισθήματα κοινωνικής οργής, αυτά τα εκατομμύρια φοιτητών είναι επαναστάτες εν αναμονή, ημικινητοποιημένοι σε μεγάλες κοινότητες, συνδεδεμένοι με το διαδίκτυο και προδιατεθειμένοι για μια επανάληψη μεγάλων γεγονότων σαν κι αυτό της Τιεν Αν Μεν».
Οσα συμβαίνουν στη Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή μοιάζουν ακριβώς επιβεβαιωτικά των λόγων του Μπρεζίνσκι.
Και ίσως όσα έζησε ο κ. Παπανδρέου στο Βερολίνο να είναι προάγγελος όσων μπορεί να δούμε στην Αθήνα προσεχώς. Κανείς δεν προεξοφλεί και πολύ περισσότερο δεν εύχεται τέτοιες συνθήκες.
Ωστόσο η εγχώρια πολιτική τάξη οφείλει να γνωρίζει ότι συστηματικά τα τελευταία χρόνια φτιάχνεται υπόβαθρο μεγάλης αντίθεσης, ικανό τα τινάξει τα πάντα στον αέρα.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire