Ο λογαριασμός θα είναι πολύ αλμυρός

Χωρίς δίλημμα

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ 

Φθάνει, όπως όλα δείχνουν, ο καιρός που η χώρα θα κληθεί να αποφασίσει ποιον δρόμο θα διαλέξει. Αν δηλαδή θα αποδεχθεί το οικονομικό πρόβλημά της στο πλαίσιο του υπάρχοντος ευρωπαϊκού συστήματος και θα αναλάβει το βάρος μιας μακροχρόνιας και απολύτως δεσμευτικής προσαρμογής ή θα αρνηθεί τις υποχρεώσεις που απορρέουν απ΄ τη συμμετοχή της στην ευρωζώνη και θα αναζητήσει άλλον δρόμο.
Oπως έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή, στο πλαίσιο πάντα των υπαρχουσών ευρωπαϊκών συνθηκών, η Ελλάδα για να εξασφαλίσει τη διάσωσή της, να ρυθμίσει ευνοϊκά τα χρέη της και να έχει την ευκαιρία να ξαναβγεί με αξιώσεις στις αγορές ώστε να ελευθερώσει την οικονομία της, δημόσια και ιδιωτική, από τη σημερινή χρηματοδοτική ασφυξία, θα πρέπει να αποδεχθεί μια γενναία μεταρρύθμιση σε όλη τη λειτουργία της οικονομίας της.
Ουσιαστικά θα κληθεί να αλλάξει οικονομικό μοντέλο. Να ξεπεράσει το σημερινό κρατικοδίαιτο και προστατευτικό σχήμα και να υιοθετήσει ένα πιο απελευθερωμένο, πιο φιλελεύθερο, όπου το κράτος θα είναι λιτό και σαφώς μικρότερο από το σημερινό και η λειτουργία του σαφώς μεγαλύτερου ιδιωτικού τομέα θα διέπεται από αρχές και κανόνες, που θα ευνοούν την εξωστρέφεια, την ευελιξία και την προσαρμογή των επιχειρήσεων στις μεταβολές του οικονομικού κύκλου, ώστε να διατηρείται και να ενισχύεται κάθε φορά το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και η οικονομία να αποκτήσει αυτοματισμούς στη λειτουργία της. Ολα αυτά ούτε απλά είναι ούτε αυτονόητα. Θα απαιτήσουν κόπο, αλλαγές στη νομοθεσία, πειστικά επιχειρήματα και πολλά φωτεινά παραδείγματα για να διαμορφώσουν συνειδήσεις και ένα μίνιμουμ κοινωνικής συναίνεσης για να δράσουν αποτελεσματικά και να δώσουν τα διεκδικούμενα αποτελέσματα. Ωστόσο στην παρούσα συγκυρία η Ελλάδα δεν έχει επιλογές. Είναι μέλος της ευρωζώνης και η ζωή της διέπεται από έναν κύκλο κανόνων και υποχρεώσεων που απορρέουν από τη συμμετοχή της ευρωπαϊκό κλαμπ. Και επιπλέον από πάνω της κρέμεται το βάρος του χρέους, χωρίς την απαλλαγή του οποίου δεν μπορεί να κάνει βήμα. Η συμμετοχή στο κλαμπ προσφέρει δυνατότητα διεξόδου, αλλά ταυτόχρονα καθιστά τη δέσμευση ισχυρότερη και την αλλαγή του μοντέλου επιβεβλημένη. Αλλη επιλογή στο πλαίσιο αυτού του συστήματος δεν υπάρχει. Οσοι την προπαγανδίζουν, απλά ψεύδονται.
Oι άλλοι, οι οποίοι διεκδικούν λύση έξω από το ευρωπαϊκό πλαίσιο, με επάνοδο δηλαδή στη δραχμή, οφείλουν να γνωρίζουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτόματη, πριν ακόμη την υιοθέτηση του νέου νομίσματος, ισοπέδωση του επιπέδου ευημερίας. Θα προηγηθεί δηλαδή η καταστροφή πολύ προτού ολοκληρωθεί η μετάβαση από το ευρώ σε άλλο νόμισμα. Αρα, όσοι μιλάνε για κάτι τέτοιο μάλλον δεν ξέρουν τι λένε ή χειρότερα δεν αντιλαμβάνονται τη συνέπεια των λόγων τους. Εκτός κι αν το ξέρουν και το κρύβουν, επειδή άλλος είναι ο σκοπός, ο αγιότερος, της εξουσίας, την οποία διεκδικούν και διακαώς επιθυμούν. Εκεί όμως μιλάμε για άλλα πράγματα, άγνωστα και σίγουρα μειοψηφικά, τα οποία απορρίπτουν οι Ελληνες, γιατί απλούστατα δεν μπορούν να φαντασθούν την Ελλάδα ως Αίγυπτο.
Με άλλα λόγια, για τους έχοντες αίσθηση των συνθηκών δε τίθεται καν δίλημμα.
akarakousis@dolnet.gr