Ανήσυχη η Αθήνα, να παίξει ηγεμονικό ρόλο επιδιώκει η Άγκυρα

Η ανησυχία

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΤΑΛΗΣ 

Eντονη ανησυχία επικρατεί στην Αθήνα από την παρατεινόμενη αναταραχή στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, καθώς είναι δύσκολο να εκτιμηθεί ποια θα είναι τελικά η κατάληξη των σημερινών εξεγέρσεων. Η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ότι χώρα-«κλειδί» για τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν είναι η Αίγυπτος και αυτός είναι ο λόγος που ο πρωθυπουργός κ. Γ. Α. Παπανδρέου θέλησε να βρεθεί- χωρίς όμως και να το πετύχει, παρά τη θέλησή του- στην καρδιά των γεγονότων από την πρώτη στιγμή, καθώς μάλιστα η Ευρωπαϊκή Ενωση επιδείκνυε μια ανεξήγητη αδυναμία να δράσει. Τελικά μπόρεσε να επισκεφθεί το Κάιρο την περασμένη εβδομάδα ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών κ. Ι. Ζέπος, ο οποίος είχε διατελέσει πρέσβης εκεί τα τελευταία χρόνια και γνωρίζει πολύ καλά πρόσωπα και πράγματα. Υπήρξε έτσι ο πρώτος επίσημος αξιωματούχος από τις χώρες της ΕΕ που επισκέφθηκε την Αίγυπτο και μετέφερε από πρώτο χέρι τις τελευταίες πληροφορίες και εκτιμήσεις στον υπουργό Εξωτερικών κ. Δ. Δρούτσα, ο οποίος με τη σειρά του θα ενημερώσει απόψε τους συναδέλφους του στις Βρυξέλλες στην έκτακτη σύνοδο για την Αίγυπτο που οργανώνει η αρμόδια για τις εξωτερικές υποθέσεις λαίδη Αστον.
Η αλήθεια είναι ότι η απερίγραπτη αυτή λαίδη, η οποία βάλλεται πανταχόθεν για την αδράνεια που επιδεικνύει, άργησε να ξυπνήσει και θα επισκεφθεί τελικά την Αίγυπτο την ερχόμενη εβδομάδα. Δηλαδή, μία εβδομάδα μετά τον κ. Ζέπο! Είναι και αυτή μια πρόσθετη απόδειξη για το πώς καρκινοβατεί ο τομέας της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, όταν έχουν δαπανηθεί τεράστια ποσά για τη σύσταση μιας πολυάριθμης εξωτερικής υπηρεσίας, η οποία προφανώς δεν κάνει τίποτε. Και όμως θα είχε πολλά να κάνει προκειμένου να προβληθεί σε διεθνές επίπεδο το ειδικό βάρος της Ευρώπης στη μεταδιπολική εποχή. Αφήνεται έτσι και πάλι το πεδίο ελεύθερο για να δράσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες όχι μόνο αναδείχθηκαν ανίκανες να προβλέψουν τις εξελίξεις, αλλά και δίστασαν να ενθαρρύνουν αποφασιστικά τις συγκλονιστικές αλλαγές που σημειώνονται για να μη θίξουν τους συμμάχους τους δικτάτορες. Χαρακτηριστική είναι άλλωστε η αμφίθυμη στάση που τηρούν απέναντι στον βασιλιά του Μπαχρέιν, καθώς ανησυχούν για την τύχη του 5ου Στόλου που έχει τη βάση του στη χώρα αυτή.
Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα βέβαιο είναι ότι οι εξελίξεις στην Αίγυπτο θα σηματοδοτήσουν τη νέα εποχή. Και δεν είναι τυχαίο το ότι η Αγκυρα, έχοντας δικαιωθεί επειδή από την πρώτη στιγμή τάχθηκε υπέρ της απομάκρυνσης του Μουμπάρακ, επιχειρεί τώρα να παίξει ηγεμονικό ρόλο στον μουσουλμανικό κόσμο προβάλλοντας ως την πιο κατάλληλη λύση το λεγόμενο «τουρκικό μοντέλο». Ενα μείγμα δηλαδή θρησκευτικού και πολιτικού συστήματος, υπό την υψηλή επιτήρηση του στρατού. Από τη στάση του στρατού άλλωστε, ο οποίος ελέγχει τώρα τα πάντα, θα εξαρτηθούν και οι πολιτικές μεταρρυθμίσεις στην Αίγυπτο. Αν όλα εξελιχθούν ομαλά, τότε μέσα στους επόμενους έξι μήνες θα έχει μεταβιβασθεί η εξουσία σε πολιτική κυβέρνηση και θα έχει εκλεγεί και ο νέος πρόεδρος. Τίθεται όμως το ερώτημα: Ποιος θα είναι ο αντίκτυπος όλων αυτών στις άλλες χώρες της περιοχής που έχουν ήδη εξεγερθεί και όπου τα προβλήματα δεν είναι πάντοτε ανάλογα με αυτά που έχει να αντιμετωπίσει η Αίγυπτος;