Ο πρώην δικαστής του ΕΔΑΔ θεωρεί ρατσιστική τη διζωνική ομοσπονδία

Δόθηκαν ευκαιρίες για απαγκίστρωση

Ο Λουκής Λουκαΐδης σημειώνει πως θα μπορούσαν να παραμερισθούν οι συμφωνίες υψηλού επιπέδου

Υπήρξαν πολλές και σοβαρές αλλαγές του υπόβαθρου συμφωνίας Μακαρίου-Ντενκτάς που δικαιολογούν την αποδέσμευσή μας. Αυτό ανέφερε ο πρώην δικαστής του ΕΔΑΔ Λουκής Λουκαΐδης, σημειώνοντας μια σειρά που ξεκινούν από τη δεκαετία του ’70 μέχρι και σήμερα. Όπως ανέφερε, υπήρξε καταρχήν η απόρριψη των στοιχείων της συμφωνίας αυτής σαν μέρος του σχεδίου Ανάν που καταψηφίστηκε από τον λαό. Υπήρξε και το ιστορικό γεγονός, όπως ανέφερε, της ένταξής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση «που μας υποχρεώνει να ευθυγραμμίζουμε τις ενέργειές μας με τις δημοκρατικές και άλλες αρχές και αξίες της Ε.Ε. που δεν συμβιβάζονται με μια λύση στηριζόμενη σε αντιδημοκρατικές και ρατσιστικές ρυθμίσεις».
Ο κ. Λουκαΐδης, μιλώντας σε εκδήλωση με θέμα «Συμφωνία Μακαρίου-Ντενκτάς: εξελίξεις και διζωνική ομοσπονδία», που οργάνωσε το ΠΕΑΜ, επισήμανε πως «η αλλαγή των δεδομένων της συμφωνίας Μακαρίου - Ντενκτάς έδιδε την ευκαιρία στους πολιτικούς μας να την παραμερίσουν». Παρά ταύτα όμως συνέχισαν, όπως ανέφερε, «να την επικαλούνται σαν βάση λύσεως του Κυπριακού και να την επεκτείνουν μάλιστα σε συμφωνία διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Η πολιτική αυτή συμπεριφορά είναι και λανθασμένη και απαράδεκτη». Και τούτο, όπως εξήγησε, «διότι αφού οι αλλαγές των δεδομένων της συμφωνίας συνέχισαν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα, δικαιολογείται η αποδέσμευσή μας, ιδιαίτερα μάλιστα αφού και οι ίδιοι οι Ε/κ απέρριψαν ένα σχέδιο λύσης που στηριζόταν σε μια διοικητική/γεωγραφική διαίρεση της Κύπρου. Με ποια συνεπώς λογική συνεχίζουν να επικαλούνται την συμφωνία αυτή οι πολιτικοί ως βάση λύσης του Κυπριακού;». Σύμφωνα με τον κ. Λουκαΐδη, «υπάρχει το επιχείρημα ότι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία αναφέρεται και σε ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών. Η απάντηση είναι ότι η αναφορά αυτή έγινε με πρωτοβουλία των δικών μας πολιτικών και θα μπορούσε να αποσυρθεί σε νέο ψήφισμα για τους λόγους που ανέφερα και να αντικατασταθεί με λύση βασιζόμενη σε αρχές του Καταστατικού Χάρτη του οργανισμού αυτού».
Υπάρχει επίσης το επιχείρημα, ανέφερε, «ότι η Τουρκία δεν αποδέχεται άλλη λύση. Όμως από τη στιγμή που δεχτούμε ότι η λύση του προβλήματός μας θα είναι μόνο εκείνη που εγκρίνει η Τουρκία, βάζουμε τη θηλιά στο λαιμό μας γνωρίζοντας και τις επιδιώξεις της Τουρκίας όπως τις ανακοινώνει κάθε λίγο».
Υπάρχει, συνέχισε, «και το επιχείρημα ότι αν αλλάξουμε γραμμή και απομακρυνθούμε από λύσεις τύπου διζωνικής ομοσπονδίας θα χάσουμε την αξιοπιστία μας στους ξένους και γενικά στη διεθνή κοινότητα». Η απάντηση, σημείωσε, «είναι ότι εφόσον εξηγηθεί ο λόγος της αλλαγής της γραμμής μας, δηλαδή η καταστροφική φύση της λύσης και οι επιδιώξεις της Τουρκίας, τότε είναι ευκολότερο να πείσουμε για την επιδίωξη αρχών σαν βάση λύσης, σε αντίθεση με τα ρατσιστικά και αντιδημοκρατικά θεμέλια λύσης. Άλλωστε, είναι καλύτερα να χάσουμε την αξιοπιστία μας παρά να χάσουμε με τη δική μας υπογραφή την πατρίδα μας». Και πρέπει, είπε, «πάντοτε να έχουμε υπόψη μας ότι αν πρόκειται η αξιοπιστία σε σχέση με ξένους που επιδιώκουν μια καταστροφική λύση για την Κύπρο, η απώλεια της αξιοπιστίας μας δεν στοιχίζει. Μάλλον μας απαλλάσσει από κάποιες απαράδεκτες πιέσεις».
Ο πρώην δικαστής του ΕΔΑΔ αναφέρει πως το γεγονός ότι η λύση είναι καταστροφική τεκμηριώνεται από τα εξής δεδομένα :
α) Η διοικητική διαίρεση της Κύπρου με βάση φυλετικές διακρίσεις θα δημιουργεί αυτομάτως μια εθνικιστική πόλωση και προϋποθέσεις απόσχισης τού υπό τουρκική διοίκηση χώρου της Κύπρου με διεθνή αναγνώριση.
β) Γνωρίζοντας τις επιδιώξεις της Τουρκίας θα νομιμοποιηθεί και θα κατοχυρωθεί για πάντα η επέκταση του ελέγχου της Τουρκίας σε ολόκληρη την Κύπρο μέσω της τ/κ ομόσπονδης περιφέρειας.
γ) Θα αυξηθεί ο εποικισμός μέσω τηςτ/κπεριφέρειας η οποία θα έχει αυτονομία τέτοια που δεν θα επιτρέπει αποτελεσματικό έλεγχο του εποικισμού από την ε/κ κοινότητα.
δ) Θα καταστραφεί πλήρως και για πάντα η Κυπριακή Δημοκρατία όπως λειτούργησε δημοκρατικά, δηλαδή με αποφασιστικό ρόλο της πλειοψηφίας των κατοίκων.