Έρημη χώρα κατά που έλεγε ο ποιητής...

Στις ερημιές της Κυριακής

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Ενας ήταν μόνος του πρωί πρωί στις ερημιές της Κυριακής, χαζεύοντας αδέσποτα σκυλιά, άδειες καρέκλες αγουροξυπνημένων καφενείων και άπορες βιτρίνες που εκλιπαρούσαν να πέσει πάνω τους ανθρώπου βλέμμα -έστω βλέμμα περαστικού σκύλου που χαζεύει τη σιλουέτα του στην τζαμαρία...

Στα περίπτερα οι εφημερίδες μιλούσαν για το θρίλερ των τραπεζών, τα όργια στο Φάληρο, την «τεταμένη χορδή» του Αραβικού τόξου και τις αποκαλύψεις του Στρος - Καν για το ΔΝΤ και τον Παπανδρέου... «Σιγά την αποκάλυψη», ψιθύρισε, μιλώντας μόνος του για τη μοίρα των ηγετών που «γεννήθηκαν» ή πορεύονται δεδομένοι και πειθήνιοι. Αργότερα έβαλε στο αρχείο του κάτι σημαντικότερο από τη δήλωση του Στρος - Καν για τον Παπανδρέου. Το βρήκε και αυτό στην «Καθημερινή»: όταν πήγε ο πρωθυπουργός στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου 2009, οι Ευρωπαίοι ομόλογοί του το πρώτο που ζήτησαν ήταν να μην κάνει στάση πληρωμών η Ελλάδα... Ηξεραν τι ζητούσαν: στάση πληρωμών σήμαινε μεγάλες απώλειες για τις τράπεζες των χωρών τους και ηλεκτρικές εκκενώσεις στην ευρωζώνη. «Ο Παπανδρέου κλώτσησε τη μεγάλη ευκαιρία να μετατρέψει τον κίνδυνο χρεωκοπίας σε πλεονέκτημα», έλεγε μέσα του, αλλά γρήγορα σώπασε.
Είχε βαρεθεί να μιλάει με τον εαυτό του για άτολμους ηγέτες και για χαμένες ευκαιρίες... Στο φανάρι, μια παρέα μεταναστών ετοίμαζε τα εργαλεία της δουλειάς, δίπλα στα ακίνητα πρόσωπα των οδηγών που έσφιγγαν το τιμόνι και κοίταζαν κατ' ευθείαν μπροστά για να αποφύγουν τα διαβήματα των απελπισμένων, που μετατρέπονται συχνά σε φορτικές εκκλήσεις και ανεπίδοτες ικεσίες... Τότε θυμήθηκε τον εύψυχο Στέλιο Μάινα. Και όταν αργότερα τον συνάντησε στις σελίδες των «Νέων», του έβγαλε ξανά το καπέλο: μετρημένες κουβέντες και ψύχραιμη συμπεριφορά... Στο καφενείο με τις νεραντζιές, όπου ξαπόσταινε αργότερα το βλέμμα του, άκουγε τις αντιδικίες για το ντέρμπι, μπλεγμένες με τις δηλώσεις του αμήχανου Πεταλωτή από το ανοιχτό ραδιόφωνο, παρατηρούσε τον καπνό των τσιγάρων να δραπετεύει από τη μισάνοιχτη πόρτα και ετοιμαζόταν να φύγει, όταν το ράδιο έβαλε ένα παλιό του Ασιμου και ημέρωσαν οι ερημιές της Κυριακής...