Γιατί φοβόμαστε την επιδιαιτησία

Του Πανίκου Παναγιώτου

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι αρχηγοί των κομμάτων διακηρύσσουν συχνά ότι εμείς επειγόμαστε για λύση, γιατί η δική μας πατρίδα είναι κατεχόμενη. Με βάση λοιπόν αυτή την πραγματικότητα, η ελληνοκυπριακή ηγεσία θα επένδυε τις ελπίδες για μια δίκαιη, σωστή και αξιοπρεπή λύση στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και στα ψηφίσματά του.
Κι όμως, η Λευκωσία αποφεύγει τη λεγόμενη επιδιαιτησία όπως ο διάβολος το λιβάνι. Αυτό τι σημαίνει;

Ότι δεν έχει καμία, μα καμία εμπιστοσύνη στον ΟΗΕ.
Και δεν πρόκειται για μια καχύποπτη στάση, αλλά για πολύ ορθή και συγκροτημένη πολιτική θέση, που πηγάζει μέσα από τον τρόπο λειτουργίας της Γενικής Γραμματείας και κυρίως εξαιτίας εμπειριών του παρελθόντος.
Άρα, εφόσον υπάρχει αυτός ο δικαιολογημένος φόβος και η αντικειμενική γνώση των καταστάσεων, γιατί αφήνονται οι μεσολαβητές να μας σύρουν και πάλι σε διαδικασίες που απεχθανόμαστε; Αντί να στραφούν προς τον Άγκυρα, βάζουν στην ίδια μοίρα τον πρόεδρο Χριστόφια και τον κ. Έρογλου. Για μια ακόμη φορά, αποδεικνύεται ότι οι κύριοι αυτοί ακολουθούν «αμαρτίες» των προκατόχων τους.
Δεν είναι δίκαιοι και συνάμα γίνονται πολύ επικίνδυνοι.
Χρόνο με τον χρόνο, επιχειρείται η απενοχοποίηση της Τουρκίας. Αυτό κάνει και ο Μπαν Κι Μουν στην τελευταία του έκθεση. Εάν η διαδικασία είναι κυπριακής ιδιοκτησίας, γιατί υποστηρίζει ότι αυτός θα αποφασίσει για τη σύγκληση πολυμερούς διάσκεψης την κατάλληλη στιγμή; Επομένως, στην επόμενη έκθεσή του μπορεί να αναφέρει και ποιοι θα συμμετάσχουν. Και δεν υπάρχει περίπτωση να συμπεριλάβει την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά τις δυο κοινότητες. Επιπλέον, με περαιτέρω εμπλοκή εμπειρογνώμων και κατάθεση «γεφυρωτικών ιδεών» γίνεται ακόμη ένα βήμα προς την τελική μορφή του «πάρε-δώσε» και της επιδιαιτησίας. Αν τώρα δεν βρεθεί στοιχειοθετημένη και πειστική πρόταση για να ανακοπεί η δρομολογηθείσα κατευθυνόμενη διαδικασία του ΟΗΕ, αύριο θα είναι αργά. Μια νέα αποτυχία, είτε με απόρριψη σχεδίου λύσης από τον Ελληνοκύπριο ηγέτη είτε με καταψήφιση συμφωνίας από τους Ελληνοκυπρίους σε δημοψήφισμα, το κόστος θα είναι τεράστιο. Θα το πληρώσει η Κύπρος και ο λαός της στο σύνολό του και όχι ο οποιοσδήποτε Ντάουνερ και Πάσκο.

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος