Τα κυπριακά μας (2)

Ο Κουλίας ήταν απλώς ο αγγελιαφόρος

Του Γιώργου Αγαπίου

 

ΠΟΣΟσημαντική ήταν για τον «οργανισμό» ΔΗΚΟ η καρέκλα του προέδρου της Βουλής, φαίνεται από τις αντιδράσεις που ακολούθησαν την ψήφο Κουλία. Από τους λεκτικούς τραμπουκισμούς την ώρα της Ολομέλειας. Από το μένος και τις χυδαίες προσωπικές επιθέσεις κατά του βουλευτή του κόμματος. Από τους προπηλακισμούς στη δημοσιογράφο της «Σημερινής» που φυγαδεύτηκε από το ΔΗΚΟ το βράδυ της Πέμπτης. Όλα αυτά δεν είναι εικόνες που παραπέμπουν σε έναν υγιή οργανισμό. Δεν παραπέμπουν σε ένα κόμμα που πολιτεύεται με «βάση αρχές» και «τις δικές του καθαρές θέσεις». Ειδικά ένα κόμμα που διαχειρίζεται -ακόμη- μεγάλο κομμάτι της εξουσίας.
Το ΔΗΚΟ όμως θα μπορούσε να τα αποφύγει όλα αυτά. Είχε επαρκή χρόνο, πληθώρα ενδείξεων και απτά στοιχεία, ώστε να προετοιμαστεί για την επερχόμενη τρικυμία. Να ξέρει τι θα πει, πότε θα το πει, γιατί θα το πει. Να έχει ένα σχέδιο «άλφα» και ένα σχέδιο «βήτα» στο (δικό του) γρίφο «τι-θα-κάνει-ο-Κουλίας». Αυτό το πρόβλημα δεν προέκυψε ξαφνικά το απόγευμα της Πέμπτης, ώστε να δικαιολογούνται (λόγω μεγάλης πίκρας) οι απρεπείς συμπεριφορές και οι εν βρασμώ ακραίοι χαρακτηρισμοί. Το μήνυμα στάληκε πριν από πολύ καιρό. Ξαναστάληκε το βράδυ των εκλογών, όταν ο Κουλίας έθετε θέμα ηγεσίας του κόμματος από το στούντιο του Σίγμα.
Υπήρχε χρόνος, αλλά όχι σχέδιο. Μεταξύ της Κυριακής των εκλογών και της πρώτης συνεδρίας της Ολομέλειας- μεσολάβησαν δώδεκα μέρες. Και στο ΔΗΚΟ χρειάστηκαν 10-15 λεπτά για να καταλάβουν ότι το χειρότερο (γι’ αυτούς) σενάριο επαληθεύεται. Η άγνοιά τους θα ήταν δικαιολογημένη, αν είχαμε να κάνουμε με πρωτάρηδες της πολιτικής ή με τα αγνά μέλη αυτού του κόμματος που μένουν μακριά από τις ζυμώσεις και τα παρασκήνια της εξουσίας. Είχαμε όμως να κάνουμε με πολιτικούς “καριέρας”. Στελέχη που έζησαν εξ απαλών ονύχων δεκάδες εκλογικές αναμετρήσεις, παρασκήνια και ανατροπές. Ακόμα και τώρα, δύο μέρες μετά το στραπάτσο της Πέμπτης, φαίνεται πως δεν έχουν λάβει το μήνυμα. Ο Κουλίας ήταν απλώς ο αγγελιαφόρος. Και το μήνυμα δεν ήταν “Καρογιάν ή Ομήρου”. Αυτό ήταν το “περιτύλιγμα”. Όχι η ουσία. Είναι βολικό και εύκολο να κατηγορείς τον Κουλία για όλο αυτό το μπάχαλο που προκλήθηκε στο ΔΗΚΟ. Αύριο θα διώξεις και τον Κολοκασίδη. Μεθαύριο ίσως τον Αγγελίδη. Οι κινήσεις εκδίκησης και πανικού, αρμόζουν σε έναν κλειστό, εσωστρεφή και φοβικό οργανισμό. Επιβάλλονται. Αντίθετα, σε ένα ανοιχτό κόμμα, το οποίο θέλει να λέγεται φιλελεύθερο, τέτοιοι αποκλεισμοί και “πογκρόμ” στελεχών, είναι εξ ορισμού “αντικομματικοί”. Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ’ όσο δείχνουν. Ας ξαναδιαβάσουν το μήνυμα. Υποσημείωση: Τώρα που είναι και της μόδας η «πολιτική ηθική», είναι ευκαιρία να ξεκαθαρίσει και το μέτρο των βουλευτών. Η “κομματική γραμμή” ή η συνέπεια σε θέματα αρχών και αξιοπρέπειας.
giorgos.agapiou@phileleftheros.com