Όταν δεινοπαθεί η δημοκρατία

ΕΦΗΜΕΡΑ

Για ποια δημοκρατία μιλάμε;

Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου

ΤΟΡΠΙΛΗ κατά των δημοκρατικών θεσμών θεωρεί ο απερχόμενος πρόεδρος της Βουλής Μάριος Καρογιάν τη στάση του Ζαχαρία Κουλία. Πώς τορπιλίζονται όμως οι δημοκρατικοί θεσμοί; Τορπιλίζονται όταν κάποιος, πέραν κάθε πίεσης που δέχεται -ακόμα και της ασφυκτικής πίεσης από τη δημόσια «ερωτική» εξομολόγηση Φωτίου- παραμένει συνεπής στην εκφρασθείσα πολιτική του θέση; Τορπιλίζονται οι δημοκρατικοί θεσμοί όταν κάποιος δεν ακολουθεί τη γραμμή που θέλει να του επιβάλει το κόμμα και παρά τις όποιες απειλές και τους προπηλακισμούς, παραμένει ελεύθερος υπερασπίζοντας αυτά που πιστεύει;
Τι πιο δημοκρατικό από το να λέει κάποιος τόσο ανοικτά τις απόψεις του και να παίρνει τόσο ξεκάθαρα θέση; Είναι μήπως δημοκρατικά τα μαγειρέματα, τα πάρεδώσε που γίνονται κεκλεισμένων των θυρών, οι περίεργες συμπλεύσεις που ο πολίτης δεν μπορεί ποτέ να ξέρει τους ακριβείς λόγους και τα ανταλλάγματα, παρά μόνο υποψιάζεται;
Πέραν του γεγονότος ότι ο Κουλίας έδωσε χρώμα κι ενδιαφέρον στην ανιαρή πολιτική ζωή του τόπου, η στάση του κάθε άλλο παρά αντιδημοκρατική μπορεί να χαρακτηριστεί. Η δημοκρατία απειλείται περισσότερο από ανθρώπους που αντιδρούν σαν τραμπούκοι με χαρακτηρισμούς απέναντι σ’ αυτούς που διαφωνούν μαζί τους (Αθηνά Κυριακίδου - Άγγελος Βότσης).

Αν θέλαμε να είναι δημοκρατικός ο τρόπος που εκλέγεται ο πρόεδρος της Βουλής τότε θα βρίσκαμε τον τρόπο να γίνεται, χωρίς κανείς να μπορεί να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα και χωρίς οι μειοψηφίες να έχουν το πάνω χέρι. Θα μπορούσαν να γίνουν ρυθμίσεις ώστε να γίνεται αυτόματα με την ολοκλήρωση των εκλογών με τον πρόεδρο να προέρχεται από το κόμμα που εξασφαλίζει την πλειοψηφία του λαού, που όλοι επικαλούμαστε. Κι αυτός θα ήταν ένας δημοκρατικός τρόπος που θα τύγχανε σεβασμού. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως το κόμμα της πλειοψηφίας, φαίνεται να ενδιαφέρεται για κάτι μεγαλύτερο. Κι έτσι, επικεντρώνεται στις επενδύσεις για το μέλλον.