Και κάποιος που τιμά την πολιτική

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Ο Κολοκασίδης και οι άλλοι

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ του Γιώργου Κολοκασίδη, που ξεκίνησε ένα νέο κύκλο μελοδράματος στο ΔΗΚΟ, τουλάχιστον διατηρεί ορατή απόσταση από τη φαρσοκωμωδία, που παρακολουθούμε εδώ και πολλές μέρες γύρω από την προεδρία της Βουλής. Διότι ακόμα και στην περίπτωση που θα κριθεί με εσωκομματικά κριτήρια και θα «δικαστεί» για «παρακίνηση σε αποστασία», όπως δήλωσε ο Μάριος Καρογιάν, το γεγονός που ενδιαφέρει το λεγόμενο πολιτικό πολιτισμό μας, είναι το ότι δεν ταυτίζεται ούτε με μικροκομματικές σκοπιμότητες, ούτε με την ασυνέπεια, που χαρακτηρίζει μεγάλο μέρος των πολιτικών, προπάντων αυτές τις μέρες της αδιάκοπης διαπλοκής και της καρεκλοθηρίας.
Ασχέτως αν διαφωνεί κανείς με τις θέσεις του κ. Κολοκασίδη, δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι παίζει ύποπτα πολιτικά παιχνίδια και αναιρεί αίφνης όσα έλεγε προηγουμένως. Ότι, δηλαδή, «η παρεχόμενη στήριξη του ΔΗΚΟ προς την Κυβέρνηση και προς το διαπραγματευτικό προσανατολισμό του Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν και είναι εσφαλμένη» και «η Προεδρία της Βουλής βαθαίνει τη συνεργασία, ξαναζωντανεύει την υποχρέωση μας για στήριξη μιας καταστροφικής διαπραγματευτικής πορείας» και κάτι τέτοιο, «αυξάνει τη συνευθύνη μας για όσα έγιναν και γίνονται». Πρόκειται για καθαρή τοποθέτηση, που αν δεν την έκανε δημοσίως αυτή τη στιγμή, θα ήταν ασυνεπέστατος και συνεργός σε μια πολιτική συναλλαγή με την οποία διαφωνεί από καιρό. Και είναι ο Αναπληρωτής Πρόεδρος του κόμματος που κάνει αυτή τη συναλλαγή. Θα έπρεπε να σιωπήσει;
Για το καλό ποιού; Για να αρπάξει το κόμμα του την προεδρία της Βουλής μέσα από μια συνεργασία, που ο ίδιος θεωρεί ζημιογόνα για τον τόπο;
Ακριβώς, σε αντίθετη διάσταση ο Νικόλας Παπαδόπουλος, δηλώνει ότι δεν θεωρεί πως «ψηφίζοντας τον Πρόεδρο του Κόμματος μου για την Προεδρία της Βουλής στηρίζω την πολιτική Χριστόφια στο Κυπριακό», διότι «η διαφωνία του ΔΗΚΟ και η δική μου με την πολιτική που ακολουθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο Κυπριακό παραμένει, αφού, αυτή η πολιτική έχει εγκλωβίσει τον Κυπριακό Ελληνισμό και έχει οδηγήσει σε απενοχοποίηση της Τουρκίας». Μπορεί αυτή η διάσταση να ικανοποιεί τα κομματικά στελέχη, που δικαιολογημένα επιθυμούν την προεδρία της Βουλής για το κόμμα τους. Δεν είναι λογικό όμως να επιμένει το ΔΗΚΟ ότι διαφωνεί με την «καταστροφική πορεία» και την πολιτική που «έχει εγκλωβίσει τον Κυπριακό Ελληνισμό», αλλά να μην θεωρεί ότι έχει συνευθύνη σε αυτό, και μόνο ο κ. Κολοκασίδης να το παραδέχεται. Τι νόημα έχει η διαφωνία, που εκφράζει και ο κ. Παπαδόπουλος με την πολιτική Χριστόφια, εκτός από το να ενισχύει τη συνέχιση της παραδοξότητας, ένα πόδι στην κυβέρνηση και στο λουφέ της εξουσίας κι ένα πόδι στην αντιπολίτευση για να ικανοποιούνται και οι οπαδοί που διαφωνούν;
Αν τα στελέχη του ΔΗΚΟ και ο κ. Παπαδόπουλος, αποφάσισαν ότι εξυπηρετεί το κόμμα τους η «εμβάθυνση της συνεργασίας» με την κυβέρνηση, είναι δικαίωμα τους και βεβαίως δική τους υπόθεση. Αλλά, δεν νομίζουμε ότι δικαιούνται να συνεχίσουν να αρνούνται την ευθύνη, που τους αναλογεί ως συγκυβερνών κόμμα. Μέχρι στιγμής πάντως μόνο ο Κολοκασίδης και ο Κουλίας δείχνουν διατεθειμένοι να αναλάβουν αυτή την ευθύνη.
aristosm@phileleftheros.com