ΕΝΑΛΛΑΞ
Τα κόμματα κύτταρο της Δημοκρατίας...
Του Χρήστου Χαραλάμπους
ΕΙΧΑτην τύχη να μεγαλώσω μέσα σε ένα καφενείο, το μοναδικό καφενείο του χωριού που για μένα, τώρα που το σκέφτομαι, ήταν το καλύτερο σχολείο. Εκεί, μέσα στους καπνούς και τις βρισιές, που λέει κι ο Βάρναλης, έπινα το γάλα μου μόλις ξυπνούσα, εκεί έτρωγα, εκεί με έπαιρνε ο ύπνος και με σήκωνε η μάνα μου για να με πάρει στο κρεβάτι μου… Μέσα στο καφενείο πέρασα και την εφηβεία μου. Διαβάζοντας καικάνοντας θελήματα στους πελάτες… «φέρμου ένα ποτήρι νερό», «πάρε αυτό το γράμμα στην πόστα» αλλά και βοηθώντας τον πατέρα και τη μάνα μου κυρίως τις Κυριακές και τις μεγάλες γιορτές που η κίνηση ήταν αυξημένη, συνήθως μόλις ο κόσμος έβγαινε από την εκκλησία.
Μέσα στον κόσμο του καφενείου άρχισε και η πολιτικοποίησή μου, σε μια εποχή μάλιστα ανώμαλη, ανάμεσα στα γεγονότα του ’63 και του ’74, με ιδιαίτερη σημασία, μιας που το χωριό μου ήταν και μικτό αλλά με κοινό καφενείο το δικό μας. Κομμουνιστές και από τις δυο κοινότητες, Μακαριακοί, δικοί μας ακροδεξιοί εθνικόφρονες, Τουρκοκύπριοι εθνικιστές, όλοι μαζεύονταν εκεί μέσα. Έντονες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις, με την κάθε πλευρά να υποστηρίζει μέχρι τέλους την ιδεολογία της, τις αρχές και τις αξίες του κόμματος που αντιπροσώπευε. Το καλύτερο δείγμα Δημοκρατίας αφού ο καθένας εκφραζόταν ελεύθερα, υπερασπιζόμενος έστω και με εντάσεις τις αρχές και τις αξίες που πίστευε ότι ήταν οι σωστές.
Αργότερα στο πανεπιστήμιο, μάθαμε στο Συνταγματικό Δίκαιο, ότι η Βουλή και τα κόμματα αποτελούν το κύτταρο της Δημοκρατίας. Ιδεολογίες και κομματικές αντιπαραθέσεις βάσει αρχών, συζητήσεις και ψηφοφορίες, εκλογικά αποτελέσματα που γίνονται σεβαστά από όλες τις πλευρές… Έτσι λειτουργεί η Δημοκρατία.
Αναλογιζόμενος όμως αυτό που συμβαίνει σήμερα, λέω ότι, κάθε άλλο παρά κύτταρο της Δημοκρατίας αποτελούν τα κόμματα αφού η ύπαρξη και η λειτουργία τους, δεν έχει να κάνει με ιδεολογίες και αρχές αλλά με προσωπικά ή έστω μικρο-ομαδοποιημένα συμφέροντα. Το είδαμε αυτό στις βουλευτικές εκλογές και θα το ζήσουμε ακόμα πιο έντονα στις δημοτικές.
Μέσα στον κόσμο του καφενείου άρχισε και η πολιτικοποίησή μου, σε μια εποχή μάλιστα ανώμαλη, ανάμεσα στα γεγονότα του ’63 και του ’74, με ιδιαίτερη σημασία, μιας που το χωριό μου ήταν και μικτό αλλά με κοινό καφενείο το δικό μας. Κομμουνιστές και από τις δυο κοινότητες, Μακαριακοί, δικοί μας ακροδεξιοί εθνικόφρονες, Τουρκοκύπριοι εθνικιστές, όλοι μαζεύονταν εκεί μέσα. Έντονες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις, με την κάθε πλευρά να υποστηρίζει μέχρι τέλους την ιδεολογία της, τις αρχές και τις αξίες του κόμματος που αντιπροσώπευε. Το καλύτερο δείγμα Δημοκρατίας αφού ο καθένας εκφραζόταν ελεύθερα, υπερασπιζόμενος έστω και με εντάσεις τις αρχές και τις αξίες που πίστευε ότι ήταν οι σωστές.
Αργότερα στο πανεπιστήμιο, μάθαμε στο Συνταγματικό Δίκαιο, ότι η Βουλή και τα κόμματα αποτελούν το κύτταρο της Δημοκρατίας. Ιδεολογίες και κομματικές αντιπαραθέσεις βάσει αρχών, συζητήσεις και ψηφοφορίες, εκλογικά αποτελέσματα που γίνονται σεβαστά από όλες τις πλευρές… Έτσι λειτουργεί η Δημοκρατία.
Αναλογιζόμενος όμως αυτό που συμβαίνει σήμερα, λέω ότι, κάθε άλλο παρά κύτταρο της Δημοκρατίας αποτελούν τα κόμματα αφού η ύπαρξη και η λειτουργία τους, δεν έχει να κάνει με ιδεολογίες και αρχές αλλά με προσωπικά ή έστω μικρο-ομαδοποιημένα συμφέροντα. Το είδαμε αυτό στις βουλευτικές εκλογές και θα το ζήσουμε ακόμα πιο έντονα στις δημοτικές.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire