Οταν γίνεται αγώνας καρεκλοθηρίας...

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Τα γεγονότα που έχουν επισυμβεί

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΕΚΤΟΣ από τη μεγάλη έγνοια του κυπριακού λαού για την προεδρία της Βουλής με τις ξεσκέπαστες πια κομματικές υποκρισίες, κάποιες άλλες υποκρισίες, πολύ πιο επιβαρυντικές για τον τόπο, φαίνεται να μην απασχολούν κανένα. Διότι προφανώς εν όψει του σημερινού αγώνα καρεκλοθηρίας, όλα τα άλλα έπονται.
Στη νέα έκθεση του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για ανανέωση της θητείας της Ουνφικυπ καταγράφεται η απόλυτη υποκρισία αυτών που έχουν τα πιο σημαντικά καθήκοντα στην επίλυση του Κυπριακού, των αξιωματούχων του ΟΗΕ. Μέχρι τώρα διατηρούσαν δήθεν «ίσες αποστάσεις» για να μπορούν να μεσολαβούν στις δύο πλευρές διατηρώντας το ρόλο του αμέτοχου παρατηρητή. Αλλά, τώρα πια, οι «ίσες αποστάσεις» τους έχουν τεράστια απόσταση από τη λογική, το δίκαιο και την αντικειμενικότητα, που επιβάλλει ο ρόλος τους ως θεσμικοί προστάτες του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και το δυστύχημα είναι ότι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αντί να διαμαρτυρηθεί, αντί να αντιληφθεί το παιχνίδι, που στήνουν σε βάρος των Ελληνοκυπρίων και να το αντιμετωπίσει, όχι μόνο καταπίνει τις ανοησίες τους, αλλά θέλει να μας πείσει ότι αυτά που διαβάζουμε είναι πολύ λογικά.
Στην έκθεσή του ο κ. Μπαν Κι Μουν, έχει εξαφανίσει εντελώς τα κατοχικά στρατεύματα και την Τουρκία, παρόλο που πρόκειται για μια έκθεση, που αφορά στην ανάγκη διατήρησης ειρηνευτικής δύναμης λόγω στρατιωτικής εισβολής. Μιλά για «αντίπαλες δυνάμεις», κάνει αναφορά στα εμπόδια διακίνησης που αντιμετωπίζει η Ουνφικυπ, εμπόδια του τουρκικού στρατού αλλά «καλεί τις τουρκοκυπριακές αρχές να σεβαστούν αυτή την αρχή», λες και ελέγχει τον στρατό κατοχής η τουρκοκυπριακή κοινότητα και οι «αντίπαλες δυνάμεις» είναι οι δύο κοινότητες. Βάζει όμως και στην ίδια μοίρα τα επεισόδια που έκαναν πέντε-έξι χούλιγκαν «στη νότια Λευκωσία» (έτσι ονομάζει την πρωτεύουσα της Κυπριακής Δημοκρατίας) -τα γνωστά επεισόδια στο μπάσκετ του ΑΠΟΕΛ με τουρκική ομάδα- με την έφοδο των κατοχικών αρχών στις εκκλησίες των εγκλωβισμένων, τις απαγορεύσεις προσευχών, την απαγόρευση στον χωρεπίσκοπο Καρπασίας να τελέσει λειτουργία στον Απόστολο Ανδρέα, καθώς και την κατάσχεση θρησκευτικών βιβλίων (Καινή Διαθήκη και Ευαγγέλιο) που προορίζονταν για τους εγκλωβισμένους μαθητές. Δηλαδή, θεωρεί ότι η γηπεδική συμπεριφορά, κοινή σε όλο τον πλανήτη, εξισορροπεί τις ενέργειες της κατοχικής δύναμης ή και της «τουρκοκυπριακής αστυνομίας», όπως την αναφέρει, στην καταπάτηση των προστατευμένων σε όλο τον κόσμο θρησκευτικών ελευθεριών. Αυτή την εξόφθαλμη υποτίμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και της κυβέρνησης της, ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν την βλέπει και δηλώνει ότι αυτές οι αναφορές του Γ.Γ. είναι «φυσικό επόμενο» διότι, λέει, «είναι γεγονότα τα οποία έχουν επισυμβεί». Αλλά αυτό που επισυμβαίνει στην πραγματικότητα είναι η αδιάκοπη υποτίμηση και της νοημοσύνης μας. Αυτό βεβαίως θα ήταν το λιγότερο, το σημαντικό είναι η συνεχής υποτίμηση της Δημοκρατίας, των αναγνωρισμένων Αρχών της, του διεθνούς δικαίου και η άδικη καταδίκη του θύματος και απαλλαγή του θύτη.
Μέσα και από μια επαναλαμβανόμενη αναφορά στο «αίσθημα απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων» και χωρίς καμιά κουβέντα στα αισθήματα των Ελληνοκυπρίων, των προσφύγων, των ομήρων της Τουρκίας, των απειλούμενων από το «στρατηγικό βάθος» της. Κι αυτά «είναι φυσικό επόμενο» γιατί μπαίνουν στο περιθώριο;
aristosm@phileleftheros.com