Δεν βρέθηκε ένας αριστερός να σώσει την τιμή της Αριστεράς

Στίγμα

Κωστάκης Αντωνίου

Είδε ο Δημήτρης Χριστόφιας, προχθές το βράδυ, δελτία ειδήσεων; Είδε τη φωτογραφία του στο προσκέφαλο των δυο αδικοχαμένων δίδυμων παλληκαριών; Είδε τη φωτογραφία του Τσε Γκεβάρα στο ψηλότερο σημείο του δωματίου τους; Διάβασε τα αποφθέγματα του μεγάλου επαναστάτη χαραγμένα στον τοίχο; Άκουσε τη χαροκαμένη μάνα τι είπε;
Αν τα είδε όλα αυτά, αν πράγματι ξεχειλίζει από ανθρωπιά, αν είναι ευαίσθητος και εκτονώνει τη λύπη, τη χαρά, τη συγκίνησή του, με δάκρυα, έπρεπε εκείνη τη στιγμή να κλάψει, να γονατίσει και να ψελλίσει:
«Είμαι υπεύθυνος. Αδίκησα δικά μου παιδιά. Αδίκησα δυο ιδεολόγους νέους της Αριστεράς. Οφείλω να καταθέσω τη συγγνώμη μου. Και μαζί με τη συγγνώμη μου, να καταθέσω ως κόστος την παραίτησή μου...».
Δεν γνωρίζουμε πώς αισθάνθηκε εκείνη τη στιγμή ο Πρόεδρος Χριστόφιας, ούτε αν συγκινήθηκε, ούτε αν δάκρυσε, ούτε αν συνειδητοποίησε τις μεγάλες ευθύνες του. Γνωρίζουμε μόνο πως αρνείται να καταβάλει το κόστος των ευθυνών του.

Δεν ξέρουμε, ακόμα, αν η ηγεσία, τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΑΚΕΛ, οι απλοί άνθρωποι της Αριστεράς, άκουσαν το συγκλονιστικό ερώτημα που τους απηύθυνε ένας δικός τους άνθρωπος, η μητέρα των διδύμων, Πόπη Χριστοφόρου. «Δεν υπάρχει στο ΑΚΕΛ ένας νέος Τσε Γκεβάρα, ένας μάγκας, να καθαρίσει τα σκουπίδια;», ρώτησε.
Ένα παρεμφερές ερώτημα είχε υποβάλει και ο υπογράφων, σε άρθρο του στη στήλη αυτή, στις 22 Ιουλίου, έντεκα μόνο ημέρες μετά την τραγωδία.
«Δεν υπάρχει ένας αριστερός να σώσει την τιμή του ΑΚΕΛ;», ήταν ο τίτλος του άρθρου μου. Και σημείωνα:
«Ο υπέρτατος πατριωτισμός και η υπέρτατη θυσία, αυτήν τη στιγμή, ποια θα ήταν; Να έβγαινε το ΑΚΕΛ και να ήρε την εμπιστοσύνη του προς τον Πρόεδρο Χριστόφια. Να του έλεγε: "Σύντροφε, η διακυβέρνησή σου υπήρξε καταστροφική για τον τόπο. Σε όλους τους τομείς. Στο εθνικό θέμα, στην οικονομία, στην αξιοκρατία, στη χρηστή διοίκηση, στον εκσυγχρονισμο του κράτους και της κοινωνίας, στην προστασία της ζωής των πολιτών.
Θλιβόμαστε, αλλά έχεις διαψεύσει όλα τα οράματα και όλες τις προσδοκίες και ελπίδες των ψηφοφόρων της Αριστεράς. Η διακυβέρνησή σου είναι αντίθετη προς τις αρχές και τις αξίες που η Αριστερά εκπροσωπεί. Είναι καταστροφική για το ίδιο το κόμμα σου, προς το οποίο πρόσφερες ανεκτίμητες υπηρεσίες. Αλλά είναι η ώρα να αποχωρήσεις. Υπεράνω του ΑΚΕΛ, εμείς η ηγεσία του ΑΚΕΛ, θέτουμε την Κύπρο. Και επειδή η πολιτική και η διακυβέρνησή σου είναι επιζήμια και για το κόμμα, και για τον κυπριακό λαό, αίρομεν την εμπιστοσύνη προς εσένα και σε καλούμε να παραιτηθείς».
Αυτά, μεταξύ άλλων, εγράφαμε στις 22 Ιουλίου. Πέρασαν δυόμισι μήνες και ούτε μάγκας, ούτε ένας λεβέντης αριστερός δεν εντοπίστηκε στις τάξεις του ΑΚΕΛ να σώσει την τιμή της Αριστεράς...

Ηλ.διεύθυνση: antoniouc@simerini.com