Κωστάκης Αντωνίου
Πρόβαλε κάποια ελπίδα, θα την αξιοποιήσουμε, ή θα τη χαραμίσουμε;
O Νίκος Κατσουρίδης, δεύτερος στην ιεραρχία του ΑΚΕΛ, όπως ο ίδιος δήλωσε, είχε εκτιμήσει, όπως ο ίδιος δήλωσε, από το 1999 ότι η Κύπρος έμοιαζε με Τιτανικό, ο οποίος πορεύεται να συναντήσει το παγόβουνο. Μόνο που δεν γνωρίζω, πρόσθεσε, ποιος θα είναι ο Πρόεδρος που θα υποδυθεί το ρόλο του πιανίστα...
Τα πράγματα, όμως, φαίνεται να ανατρέπονται και ανατέλλει ελπίδα σωτηρίας του «Τιτανικού» της Κύπρου. Είναι το φυσικό αέριο το οποίο, όταν εντοπισθεί και αξιοποιηθεί, δυνατό να βοηθήσει τον «Τιτανικό» να αποφύγει το παγόβουνο και να καταπλεύσει σε απάνεμο λιμάνι.
Κάτω από τις νέες συνθήκες που θα δημιουργηθούν, και με την έλευση εδώ συμφερόντων από μεγάλες και ισχυρές χώρες, η πολιτική και στρατιωτική επιρροή της Τουρκίας στο νησί μειώνεται και εκμηδενίζεται, και η Κύπρος αποκτά ισχυρούς στρατηγικούς συμμάχους, οι οποίοι δεν θα ανεχθούν την επέκταση της Τουρκίας σ' όλο το νησί και κατ' επέκταση στην περιοχή. Σίγουρα η Τουρκία γνωρίζει τους κινδύνους που δημιουργούνται για τα στρατηγικά συμφέροντά της από μια τέτοια εξέλιξη, και γι' αυτό παρουσιάζεται τόσο έντονη στην προσπάθειά της να ανακόψει τις κυπριακές έρευνες και να τις μεταθέσει μετά τη λύση του Κυπριακού. Τότε και αφού η Κύπρος δεθεί πισθάγκωνα στην τουρκική λύση που θα προκύψει, η Άγκυρα θα διατηρήσει και θα ενισχύσει τον ρόλο της, και θα αποτρέψει επέκταση της ξένης επιρροής στο νησί.
Πάντως, όλα θα εξαρτηθούν από τον τρόπο που θα πολιτευθεί σήμερα και στο προσεχές μέλλον η κυπριακή ηγεσία. Κατά πόσο θα μπορέσει να αξιοποιήσει σωστά τον θησαυρό που πιθανόν να κρύβεται στις θάλασσές της, κατά πόσο θα μπορέσει να εμπλέξει ισχυρές χώρες στην όλη προσπάθεια, και κατά πόσο θα αξιοποιήσει τα ισχυρά ξένα συμφέροντα προς όφελός της και ως αντίβαρο στην Τουρκία. Διαφορετικά, αν και πάλιν η ευκαιρία και ο πλούτος χαθούν εξαιτίας ανίκανων και αποτυχεμένων χειρισμών και εξαιτίας των μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, τότε δεν θα μιλούμε για ευλογία αλλά για κατάρα.
Στην κυριακάτικη «Σημερινή» της 2ας Οκτωβρίου, είχα δημοσιεύσει άρθρο στη στήλη υπό τον τίτλο «S300 και τρυπάνι: Βίοι παράλληλοι;», στο οποίο εξέφραζα ανησυχίες κατά πόσο οι έρευνες για το φυσικό αέριο θα είχαν την τύχη των ρωσικών πυραύλων. Τότε, θυμίζουμε, Κυβέρνηση, ΜΜΕ και κόμματα θριαμβολογούσαν για την έλευση του «φοβερού όπλου» που θα κτυπούσε την καρδιά της Τουρκίας, τότε που παίζαμε παιγνίδια επανεκλογής, και με απροσμέτρητη βλακεία δεν υπολογίζαμε την αντίδραση της Τουρκίας, με αποτέλεσμα στο τέλος να βάλουμε την ουρά στα σκέλια και να στείλουμε τους πυραύλους στην Κρήτη.
Γράφαμε στο άρθρο μας: «Σήμερα, δυστυχώς, επαναλαμβάνεται η ίδια περίπτωση. Η Κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, μαζί με τα κόμματα, όλοι σε μια συγχορδία, παίζουν με το "παιγνίδι του τρυπανιού". Πρώτο θέμα, κάθε μέρα, οι γεωτρήσεις, οι απειλές της Τουρκίας, η δημιουργία ατμόσφαιρας κρίσης. Παίζουμε το παιγνίδι των Τούρκων και φοβούμαστε μήπως υπάρξει η ίδια κατάληξη με τους πυραύλους». Και κατέληγε το άρθρο:
«Αν, συνεπώς, δεν βαδίσουμε με προσοχή και δεν κατοχυρώσουμε την ασφάλεια και τα δίκαιά μας, αν δεν τερματίσουμε τις θριαμβολογίες και αν οι κυβερνώντες δεν λειτουργήσουν με σοβαρότητα, λίγα λόγια και σωστό προγραμματισμό, θα πάθουμε χειρότερα από ό,τι πάθαμε με τους ρωσικούς πυραύλους».
Δυστυχώς, συνεχίζουμε το ίδιο βιολί. Και ως μέσα ενημέρωσης και ως Κυβέρνηση και ως κόμματα. Μάλιστα, τις τελευταίες μέρες, βγήκαν στην επιφάνεια και οι κομματικές διαμάχες με αφορμή τον δεύτερο γύρο αδειοδοτήσεων. Κάπου ένα καθαρά εθνικό θέμα, στο οποίο έπρεπε να γίνονται πολλά και να λέγονται λίγα, τείνει να εξελιχθεί σε θέμα κομματικής αντιπαράθεσης, που όσο πάει ο καιρός θα γίνεται ακόμα οξύτερο. Μάλιστα, όταν μπούμε σε λίγους μήνες σε προεκλογική περίοδο (καλή ώρα όπως το 1998), προβλέπουμε πως το θέμα του φυσικού αερίου θα καταστεί πρώτο στους κομματικούς εξώστες.
Δεν θα πούμε περισσότερα. Απλώς θα επικαλεστούμε τους λόγους του Ισραηλινού ειδήμονα και εκ των κορυφαίων οικονομολόγων εξειδικευμένων σε θέματα φυσικού αερίου Αμίτ Μορ, ο οποίος, μιλώντας σε οικονομικό φόρουμ στη Λεμεσό, συνέστησε στην πολιτεία και στα ΜΜΕ να ρίξουν τους τόνους, τονίζοντας πως ο δρόμος μέχρι την εκμετάλλευση των όποιων κοιτασμάτων είναι ακόμη πολύ μακρύς.
Κάτι φαίνεται να γνωρίζει για την ακράτεια λόγων... και γραπτών που επικρατεί εδώ ο Ισραηλινός επιστήμονας. Και επειδή «ο δρόμος είναι ακόμη πολύ μακρύς», ο φόβος μας είναι ότι μακρά θα είναι και η περιπέτεια του «Τιτανικού» να αποφύγει το παγόβουνο. Αν το αποφύγει...
Ηλ.διεύθυνση: antoniouc@simerini.com
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire