Εάν κάποιος παρακολουθούσε το λεξιλόγιο που έβαλε στη ζωή μας η κρίση των τελευταίων τριών χρόνων, θα νόμιζε ότι η διεθνής πολιτική ζωή βρίσκεται στα χρόνια του «Μανιφέστου», τότε που οι επαναστάσεις έφερναν το «φάντασμα του κομμουνισμού» πάνω από την Ευρώπη.
«Ταξικός πόλεμος», «πάλη των τάξεων», «οι βαρόνοι του χρηματιστηρίου», «ταξική καταπίεση», «βάρβαρες οικονομικές ανισότητες», «η απληστία της Wall Street» είναι μερικές μόνο από τις εκφράσεις που ακούγονται όλο και πιο συχνά με τις παγκόσμιες κινητοποιήσεις των «αγανακτισμένων». Ακόμη και οι εκπρόσωποι των οικονομικών και πολιτικών ελίτ, φοβούμενοι τα χειρότερα, πλειοδοτούν για το «δίκιο των καταπιεσμένων».
Τη συμπάθειά του στους «αγανακτισμένους» εξέφρασε ο Τζορτζ Σόρος, επικρίνοντας τη διάσωση των «άσωτων» τραπεζών με χρήματα των φορολογουμένων, ενώ ο μεγιστάνας Γουόρεν Μπάφετ δήλωσε ότι υπάρχει «ταξικός πόλεμος». «Η τάξη μου όχι απλά κερδίζει, εννοώ ότι τους σκοτώνουμε», τόνισε. Στο ίδιο κλίμα και ο γιος του Χάουαρντ: «οι μεγάλες εταιρείες ξεζουμίζουν τους πολίτες». Μεταξύ των κροίσων περιλαμβάνονται ηχηρά ονόματα, επικεφαλής εταιρειών-κολοσσών, όπως του Μπιλ Γκρος της PIMCO, του Βίκραμ Πάντιτ της Citigroup και του Λάρι Φινκ της BlackRock.
Στο χορό των «θαυμαστών» του κινήματος «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ» μπήκε τόσο ο Γ. Παπανδρέου, δηλώνοντας ότι μάχεται όπως οι «αγανακτισμένοι» «κατά των ανισοτήτων και αδικιών του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος».
Βέβαια, υπάρχουν πάντα και οι ορκισμένοι εχθροί του κινήματος, όπως ο «αστέρας» των Ρεπουμπλικανών, Μιτ Ρόμνεϊ, ο οποίος εκτίμησε ότι οι καταληψίες της Γουόλ Στριτ είναι «επικίνδυνοι» και ότι έχει ξεσπάσει «ταξικός πόλεμος». Παρόμοιες αντιρρήσεις έχει και ο έτερος υποψήφιος του κόμματος, Χέρμαν Κέιν, που με άψογη ορολογία Θάτσερ δήλωσε ότι για την ανεργία δεν πρέπει να κατηγορούμε τις τράπεζες, αλλά τους τεμπέληδες και τους αποτυχημένους.
Από το κλίμα αυτό δεν θα μπορούσαν να μην επηρεαστούν και τα μέσα ενημέρωσης. Ρεπορτάζ του CNN, μεταφέροντας τα επιχειρήματα των διαδηλωτών, τόνιζε ότι οι χρηματιστές είναι εκλεπτυσμένοι κλέφτες, ενώ άρθρο των «New York Times» υποστήριζε ότι η Γουόλ Στριτ «ζέχνει από διαφθορά και εγκληματικότητα». Σε αντίστοιχο άρθρο του στο περιοδικό «Forbes» ο Ε.D. Kain τόνιζε ότι «έχουμε μπροστά μας ένα νέο ταξικό πόλεμο εναντίον των εργατών και της μεσαίας τάξης». Στη δική του αρθρογραφία ο οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν («Ο πανικός των πλουτοκρατών»), διαπίστωνε ότι αντι-αμερικανοί δεν είναι οι διαδηλωτές και χαρακτήριζε τους «ολιγάρχες της Αμερικής» ως «πραγματικούς εξτρεμιστές που θέλουν να καταπνίξουν κάθε κριτική για τις πηγές του πλούτου τους».
Αυτή τη φορά φαίνεται ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται όχι ως φάρσα, αλλά ως δράμα.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire