Κύπρος : Αριστερή πολιτική υπέρ των εχόντων και κατεχόντων !

Στίγμα

Δικαιούνται βοήθημα και εκατομμυριούχοι;

  Κωστάκης Αντωνίου

Αντί να μειώνει τους δικαιούχους επιδομάτων, η Κυβέρνηση τούς διπλασιάζει
Υποτίθεται ότι μέσα στο πνεύμα λιτότητας και περισυλλογής, στο οποίο κινείται η Κυβέρνηση, με στόχο το νοικοκύρεμα των δημοσίων δαπανών και τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, εντάσσεται και η μείωση των δικαιούχων επιδομάτων διά της στοχεύσεως των παρεχομένων βοηθημάτων, ώστε να επωφελούνται οι ασθενέστερες τάξεις και να αποκλείονται οι έχοντες.

Εκπλήττει, συνεπώς, η περίπτωση κατά την οποία, αιφνιδίως η Κυβέρνηση, με νέο νομοσχέδιο, αυξάνει στο διπλάσιο τούς δικαιούχους δημοσίου βοηθήματος για τους μονογονιούς και μάλιστα εντάσσει σε αυτούς και εκατομμυριούχους! Αναφέρεται, σχετικά, ότι στον προηγούμενο νόμο, μια μονογονεϊκή οικογένεια, η οποία είχε καταθέσεις πέραν των οκτώμισι χιλιάδων ευρώ, δεν εδικαιούτο επίδομα μονογιού. Με το νέο νομοσχέδιο, μια οικογένεια δικαιούται επίδομα μονογονιού, εάν τα περιουσιακά της στοιχεία, ακίνητης ιδιοκτησίας ή καταθέσεων, είναι μέχρι ενός εκατομμυρίου, διακοσίων χιλιάδων ευρώ. Δικαιούνται, δηλαδή, επίδομα, ακόμη και εκατομμυριούχοι.
Δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή αυτή η φιλοσοφία της Κυβέρνησης, να αυξάνει τους δικαιούχους των δημοσίων επιδομάτων και να συμπεριλαμβάνει σε αυτούς και τους έχοντας περιουσία πέραν του ενός εκ. ευρώ. Σε μια περίοδο, μάλιστα, που η λιτότητα επιβάλλει μείωση επιδομάτων και σωστή στόχευση, ώστε να επωφελούνται οι έχοντες πραγματική ανάγκη και να αποκλείονται οι έχοντες και κατέχοντες.
Για άλλη μια φορά, η Κυβέρνηση παρουσιάζεται ασυνεπής στις διακηρύξεις της.
Από τη μια φωνάζει ότι πρέπει οι έχοντες και κατέχοντες να καταβάλουν το κόστος της οικονομικής τους άνεσης και από την άλλη καταβάλλει επιδόματα σε εκατομμυριούχους. Από τη μια λέει ότι είναι άδικο οι μισθοσυντήρητοι να καταβάλουν το κόστος της κρίσης και από την άλλη διαπιστώνεται ότι τελικά μόνο αυτοί καταβάλλουν κόστος. Δεν είναι έχοντες και κατέχοντες που βρίσκονται στην ανεργία, ή έχουν μειωθεί οι μισθοί και τα ωφελήματα τους, ούτε αυτοί που βλέπουν τις μικροεπιχειρήσεις τους να καταρρέουν.
Όταν μειώνονται επιδόματα για πολύτεκνες οικογένειες, και δίνονται επιδόματα σε τάξη πολιτών με περιουσία πέραν του εκατομμυρίου, αυτό αποτελεί πρόκληση και διάψευση των κυβερνητικών εξαγγελιών και διακηρύξεων. Σε τελευταία ανάλυση, η Κυβέρνηση θωπεύει τα αφτιά του κόσμου, με φιλολαϊκές διακηρύξεις και στην πράξη θωπεύει τις τσέπες των εχόντων και των πλουσίων.
Δεν είναι, όμως, με τέτοιες συμπεριφορές και τέτοια μέτρα που θα αντιμετωπιστούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα. Οι λαϊκίστικες διακηρύξεις, ούτε πείθουν ούτε βοηθούν στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Υπάρχουν επιδόματα στη δημόσια υπηρεσία που αποτελούν πρόκληση για τον απλό άνθρωπο. Ιδιαίτερα εκείνα που προβλέπονται για τους ανώτατους κυβερνητικούς αξιωματούχους. Υπάρχουν επιδόματα που δεν δικαιολογούνται ούτε από την εποχή, ούτε από την οικονομική κρίση. Και όμως η Κυβέρνηση ακόμη τα συζητά, ενώ έπρεπε να τα είχε καταργήσει εδώ και χρόνια.
Υπάρχει το άδικο σύστημα της ΑΤΑ, το οποίο αδικεί τους χαμηλόμισθους και χρυσώνει τους υψηλόμισθους. Και ενώ η Κυβέρνηση μιλούσε εδώ και καιρό για την αναγκαιότητα αναδιάρθρωσης της ΑΤΑ, μόλις την περασμένη εβδομάδα το έθεσε στο τραπέζι. Ένω έπρεπε να το είχε αντιμετωπίσει πριν από καιρό.
Η κυβερνητική πολιτική και φιλοσοφία είναι άδικη και μεροληπτική εις βάρος των μισθοσυντήρητων στρωμάτων. Είναι ευνοϊκή υπέρ των εχόντων και κατεχόντων. Κάθε άλλο παρά πολιτική και φιλοσοφία αριστερής κυβέρνησης, είναι. Και όσο και αν ο Πρόεδρος και Υπουργοί του προσπαθούν να παρουσιαστούν ως φύλακες των εργατικών κατακτήσεων, στην πραγματικότητα, με τις πράξεις τους καταπιέζουν ακόμη περισσότερο τα λαϊκά στρώματα και χρυσώνουν περισσότερο τους ήδη χρυσωμένους εκπροσώπους της μεγαλοαστικής τάξης.