Κύπρος : Οι δεινόσαυροι και τα δεινοσαυράκια τους...

Κωστάκης  Αντωνίου

Η ελληνοκυπριακή κοινότητα είναι γυμνή από ηγέτες με όραμα

Ενώ στην τουρκοκυπριακή κοινότητα αναδεικνύεται μια νέα γενιά αυτόφωτων πολιτικών, εδώ οι νέοι πολιτικοί είναι στεγνοί από ιδέες και οράματα
Παρά την απομόνωση που επέβαλε εδώ και μισό αιώνα η Τουρκία στους Τουρκοκυπρίους, αρχίζοντας από τους τουρκοκυπριακούς θυλάκους του 1963-64 και φτάνοντας στο ψευδοκράτος σήμερα, και παρά τις τεράστιες επιπτώσεις που είχε αυτή η απομόνωση, και κυρίως η απόλυτη αυθαιρεσία και κυριαρχία της Άγκυρας, στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ανέλιξη της τουρκοκυπριακής κοινότητας, εν τούτοις οι Τουρκοκύπριοι πέτυχαν να αναδεικνύουν, κατά συχνές περιόδους, μια νέα γενιά πολιτικών ανδρών, ικανών, μορφωμένων και επιδέξιων, σαφώς υπέρτερων των δικών μας.

Εμείς, καθηλωθήκαμε στους παραδοσιακούς ιστορικούς μας ηγέτες, αλλά ακόμη και όταν οι τελευταίοι απήλθαν, δεν υπήρξε διαδοχή που να μην αποτελεί, στην ουσία, συνέχεια σε φιλοσοφία, τρόπο σκέψης, μεθοδολογία, με όλα εκείνα που χαρακτήριζαν τους προηγούμενους ηγέτες. Κάποιες προσπάθειες των διαδόχων να δώσουν το δικό τους στίγμα, απέτυχε, ή ανακόπηκε και οι οι επίγονοι, συνήθως, κινούνται σε μια πορεία και σε μια φιλοσοφία, που έμαθαν από τους πνευματικούς τους πατέρες, στο κόμμα.
Χρόνο με τον χρόνο, οι πολίτες διαπιστώνουν ότι αν στα πρώτα και μετέπειτα χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας είχαμε κάποιους ηγέτες με ανάστημα και προσωπικότητα, παρά τα μεγάλα λάθη που διέπραξαν, σήμερα, η ελληνοκυπριακή κοινότητα είναι γυμνή από ηγέτες με όραμα που να μπορούσαν να την οδηγήσουν σε μεγάλα επιτεύγματα. Εξ ου και η απαξίωση των πολιτών προς όλους.
Στην άλλη πλευρά, όμως, οι νέοι Τουρκοκύπριοι ηγέτες κάμνουν μια μεγάλη προσπάθεια να απαγκιστρωθούν από την πνευματική και πολιτική κληρονομιά των δικών τους ηγετών και να πραγματοποιήσουν μια διαφορετική πολιτική πορεία, η οποία να εκπληρώνει τις προσδοκίες της τουρκοκυπριακής κοινότητας, και κυρίως των νέων, μέσα, βεβαίως, στο αποπνικτικό κλίμα που δημιουργεί η απομόνωση, την οποία επιβάλλει η Τουρκία και το καταπιεστικό και ανελεύθερο καθεστώς που επίσης επιβάλλει η Άγκυρα.
Ένας από τους τελευταίους νέους Τουρκοκύπριους πολιτικούς είναι και ο Κουντρέτ Οζερσάι, σύμβουλος του Ντερβίς Έρογλου, τον οποίο όλες οι πληροφορίες παρουσιάζουν ως έναν μορφωμένο και ευφυή πολιτικό, με πολλές ικανότητες και φιλοδοξίες.
Ο Οζερσάι, αν και είχε εξασφαλισμένη μια σίγουρη θέση, δίπλα στον Ντερβίς Έρογλου, εν τούτοις δεν ακολούθησε την πεπατημένη, την οποία ακολουθούν συνήθως οι δικοί μας νέοι πολιτικοί. Αποφάσισε να ακολουθήσει τη δική του πολιτική πορεία, αποδεσμευόμενος από τον συντηρητικό Έρογλου και ξεκίνησε τη συγκρότηση ενός νέου κινήματος με την επωνυμία "Συγκεντρωνόμαστε". "Ως διανοούμενος, αφουγκράζομαι τις ανησυχίες της χώρας και του λαού μου και συναισθάνομαι την ευθύνη μου προς αυτούς", δήλωσε.
Και εξήγησε γιατί αναμείχθηκε στη δημιουργία του νέου κινήματος, λέγοντας ότι το νέο κίνημα δεν σχετίζεται καθ' οιονδήποτε τρόπο με τον Ντερβίς Έρογλου. Προσέξτε τι είπε και για τους σημερινούς Τουρκοκύπριους πολιτικούς: "Δεν προσφέρουν καμιά ελπίδα στον λαό, και αυτό το γνωρίζουν και οι ίδιοι", τόνισε.
Οι Τουρκοκύπριοι έχασαν την πίστη τους στους σημερινούς πολιτικούς τους και αρχίζουν να αναζητούν νέους ηγέτες. Δεν ξέρουμε πόσο η Τουρκία θα επιτρέψει να δράσουν αυτοί οι νέοι ηγέτες που ξεπηδούν από τα σπλάχνα της τουρκοκυπριακής κοινότητας, για να την οδηγήσουν σε καλύτερους δρόμους, ούτε πόσο το ανελεύθερο και νεο-οθωμανικό καθεστώς της Άγκυρας θα επιτρέψει στους Τουρκοκυπρίους να αναδείξουν τους ηγέτες αυτούς.
Όμως το παρήγορο είναι ότι μέσα στην απομονωμένη τουρκοκυπριακή κοινότητα, αναζητείται το νέο που θα δώσει όραμα και έμπνευση, ενώ το θλιβερό είναι ότι μέσα στην ελληνοκυπριακή πλευρά, που απολαμβάνει πλήρους ελευθερίας και φωτίζεται από τις ιδέες και τα οράματα της Ευρώπης, όχι μόνο δεν αποτολμούν οι νέοι πολιτικοί να αποτινάξουν τα δεσμά των κομματικών εξαρτήσεων και να δώσουν τα δικά τους μηνύματα, όχι μόνο οι νέοι πολιτικοί είναι στεγνοί από οράματα και εμπνεύσεις, αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών παραμένει δέσμια της προσωπολατρίας, της αιώνιας προσκόλλησης στους κατά καιρούς αρχηγούς και στις παλαιολιθικές καταβολές που κουβαλούν μαζί τους.
Είμαστε μια κοινωνία που μαραζώνει πολιτικά, που δεν γεννά νέους αυτόφωτους πολιτικούς, που οι πολιτικοί της έχουν ως κύριο μέλημα την προστασία της καρέκλας τους, τον συντηρητισμό και την εκπλήρωση των υποθηκών των πνευματικών τους πατέρων. Μια κοινωνία που, από τους δεινόσαυρους, κατέληξε να συσπειρώνεται γύρω από τα δεινοσαυράκια τους.
Γι' αυτό και δεν έχουμε μέλλον...