Ελλάδα - Το μοντέλο της Υδρας

Tης Μαργαριτας Πουρναρα
Κοιτάζει κανείς την Υδρα και σκέφτεται πώς θα μπορούσε να έχει αναπτυχθεί τουριστικά όλη η Ελλάδα. Και όμως το νησί στέκει σαν μοναχικό παράδειγμα, μια εξαίρεση στον χάρτη. Ισως ο μόνος τόπος που έχει καταφέρει να υπερνικήσει ορισμένα ελαττώματά του, που διώχνουν τους επισκέπτες. Δεν διαθέτει πολλές παραλίες για τους λουομένους, ενώ η θερμοκρασία ανεβαίνει κατακόρυφα το καλοκαίρι καθώς ο ήλιος αντανακλά στον βράχο και τα πετρόκτιστα. Η πόλη μοιάζει με ένα τεράστιο wok, το ασιατικό μαγειρικό σκεύος που σε σιγοψήνει ανάμεσα σε κατάρτια, φραγκοσυκιές και ξερολιθιές.

Εντούτοις, διαθέτει φανατικούς εραστές. Τους παρατηρώ και τους καμαρώνω. Καλοντύμένοι Γάλλοι. Κομψοί Ιταλοί. Φιλότεχνοι Ελληνες. Μια εκλεπτυσμένη διεθνής ράτσα που εκτιμά τα δώρα της Υδρας. Ως και ο Σιμόν Πέρες ήταν να έρθει μαζί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, αλλά η πολλή ζέστη τους απέτρεψε. Ολοι μαζεύονται εδώ: σταρ του Χόλιγουντ που έρχονται ινκόγκνιτο, νοσταλγοί του Λέοναρντ Κοέν, συλλέκτες contemporary art, ένα είδος ταξιδιωτών που έχουν αισθητικές απαιτήσεις και όχι ζωώδεις ανάγκες.

Κάνω μια μικρή -άκαρπη- έρευνα στο Διαδίκτυο. Πώς τα κατάφεραν οι Υδραίοι και γλίτωσαν τα αυτοκίνητα; Ποιος πεφωτισμένος δήμαρχος έβαλε το χέρι του για να διασώσει τον παραδοσιακό οικισμό; Πώς δεν χτίστηκαν πολυκατοικίες και μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα; Ποιο ήταν εν τέλει το φυλαχτό του νησιού που το κράτησε ανέπαφο; Μάταια αναζητώ πληροφορίες. Στο τέλος αποφασίζω να τηλεφωνήσω στον νυν δήμαρχο, τον αρχιτέκτονα Αγγελο Κοτρώνη.
«Ναι, υπήρχαν δραστήριοι δήμαρχοι» μου απαντά. «Αλλά αυτό το ευλογημένο μέρος σώθηκε μόνο του. Η μορφολογία του δεν μπορούσε να επιτρέψει την κατασκευή δρόμων. Υπάρχουν παντού σκαλιά. Οι καλλιτέχνες που αγάπησαν το νησί, από τον Νίκο Χατζηκυριάκο Γκίκα, τον Νίκο Νικολάου μέχρι τον Τέτση, το προστάτευσαν με τον τρόπο τους. Ηταν οι καλοί αγγελοι που δημιουργούσαν πάντα μια ατμόσφαιρα ξεχωριστή. Σαν να έλεγαν με τα έργα και την παρουσία τους πόσο σπουδαίος είναι αυτός το τόπος». Οι απορίες μου λύθηκαν...


Πηγή: Η Καθημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 14/08/2012