Γραμμοσκίαση ή Αμερικάνικες Προεδρικές Εκλογές

Του Δημήτρη Μητρόπουλου

ΣΑΣ γεμίζει το μάτι ο Μιτ Ρόμνεϊ; Αν, φυσικά, υποθέσουμε ότι τον ξέρετε. Ο Ρόμνεϊ έχει το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών και είναι ο αντίπαλος του Μπαράκ Ομπάμα στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου. Αυτές τις μέρες κάνει περιοδεία ανά τον κόσμο, προσπαθώντας να δώσει μια πιο διεθνή διάσταση στο προφίλ του. Ο απώτερος στόχος είναι να τον δουν οι Αμερικανοί στο εξωτερικό και να τον φαντασθούν ως Πρόεδρο.

ΟΠΩΣ έχει αλλάξει όλα τα άλλα, έτσι η κρίση έχει αλλάξει και τα δεδομένα των εκλογικών προγνώσεων. Πάει η εποχή που οι ταλαντούχοι πολιτικοί κέρδιζαν δύο ή τρεις αναμετρήσεις στη σειρά. Αναφέρεται κανείς σε «τέρατα» της πολιτικής όπως η Μάργκαρετ Θάτσερ και ο Τόνι Μπλερ που κέρδισαν από τρεις εκλογές ο καθένας.
Από κοντά ο Μπιλ Κλίντον με δύο νίκες σερί, όπως και ο Τζορτζ Μπους. Αλλωστε, η επανεκλογή είναι το σήμα κατατεθέν μιας επιτυχημένης αμερικανικής προεδρικής θητείας από εποχής Ρόναλντ Ρίγκαν.

ΩΣΤΟΣΟ όλα αυτά ίσχυαν προ κρίσης. Μετά την κρίση κανείς δεν κερδίζει τις επόμενες εκλογές - αν φθάσει όρθιος σε αυτές. Είναι η περίπτωση πολιτικών τόσο διαφορετικών όσο ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι που τερμάτισαν τη θητεία τους προτού φθάσει η ώρα της κάλπης. Ακόμη και ο Νικολά Σαρκοζί ηττήθηκε καθαρά από τον Φρανσουά Ολάντ. Από την ώρα λοιπόν που άρχισε η κρίση χάνουν όλοι. Και ο επόμενος στη σειρά είναι ο Ομπάμα.

ΣΥΜΦΩΝΑ με μια τέτοια ανάγνωση, αντίπαλος του Ομπάμα δεν είναι ο Ρόμνεϊ. Εϊναι, άλλωστε, χαρακτηριστικό ότι δεν αντιμετωπίστηκε στη διεθνή του τουρνέ ως φαβορί. Αντίπαλος του νυν αμερικανού Προέδρου είναι τα στοιχεία για την ανεργία των Αμερικανών που κινούνται στα όρια του 10% και θεωρούνται σοβαρός κίνδυνος για την επανεκλογή του. Δυστυχώς, στις ΗΠΑ η ανάκαμψη δεν συνοδεύτηκε από τόνωση της απασχόλησης. Αντίπαλος του Ομπάμα είναι επίσης η αναιμική ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας. Αντίπαλος του Ομπάμα είναι επίσης το να γίνει μπάχαλο στην ευρωζώνη από τώρα ώς το φθινόπωρο. Οι Αμερικανοί αγωνιούσαν για την Ελλάδα, ώσπου τους έσκασε η Ισπανία.

ΚΑΝΕΝΑΣ δεν ξεχνάει ότι δύο μήνες πριν από την εκλογή του Ομπάμα «έσκασε» η Λίμαν. Ο Μπους δεν ήταν πλέον υποψήφιος. Αλλά τη ζημιά την έφαγε, ως Ρεπουμπλικανός, ο Τζον ΜακΚέιν. Ο Ομπάμα δεν θα ήθελε με τίποτε να βρεθεί στην ίδια θέση. Τι θα μπορούσε όμως να κάνει αν η Ευρώπη οδεύει προς τη δική της «στιγμή Λίμαν»; Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μάριο Ντράγκι παραδέχθηκε ήδη προ δεκαημέρου ότι, ακόμη κι αν πάει διακοπές φέτος τον Αύγουστο, «δεν θα είναι στην Πολυνησία».

ΑΥΤΑ στην οικονομία. Υπάρχει, βεβαίως, και η γεωπολιτική. Οχι τόσο η Συρία. Αλλά το Ιράν. Η εμμονή του Ισραήλ με τα πυρηνικά της Τεχεράνης προκαλεί το ερώτημα αν η κυβέρνηση Νετανιάχου θα αποφασίσει να χτυπήσει τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο. Είναι η άλλη σκιά επάνω στις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου. Ο Ομπάμα δεν θα το ήθελε με τίποτε. Ούτως ή άλλως, η επίσκεψη Ρόμνεϊ στο Ισραήλ δεν είναι τυχαία. Οπως δεν είναι τυχαία και η προτίμηση των Ισραηλινών στους Ρεπουμπλικανούς.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Φαβορί ο Ρόμνεϊ δεν είναι. Αλλά η φυσιογνωμία του έχει τη γραμμοσκίαση της κρίσης. 

Πηγή: www.tanea.gr

Δημοσιεύτηκε στις 31/07/2012