ΑΠΩΛΕΙΕΣ…..

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη                              

Είναι, πραγματικά, εκπληκτικά, ανεξήγητα και σχεδόν απόκρυφα τα όσα συμβαίνουν με τις ελληνικές κυβερνήσεις της τελευταίας αυτής περιόδου,  που διανύουμε. Ανάμεσα και σε πολλά άλλα, πριν από μερικούς μήνες, κάποιος τότε υφυπουργός  δήλωνε ανερυθρίαστα ότι «δεν βρίσκει» τα έγγραφα/δικαιολογητικά των γερμανικών επανορθώσεων!!! Κάπου τα είχε δει, αλλά τώρα –όπως δήλωσε- έχουν εξαφανιστεί. Προχθές, πάλι,  ένας από τους τελευταίους υπουργούς Οικονομικών δήλωσε ότι ναι, παρέλαβε την περίφημη λίστα Λαγκάρντ, την παρέδωσε κάπου, κάποτε, σε κάποιον στο γραφείο του, δεν «θυμάται ακριβώς» και από τότε έχει….απολεστεί.  Εμφανίστηκε, μάλιστα, ο περί ου τ. υπουργός εμφανώς  εκνευρισμένος, επειδή βουλευτές της αντιπολίτευσης είχαν το θράσος να απαιτούν διευκρινήσεις, για ένα «χαρτί» που….το έχασε, και να επιμένουν να του ζητούν ενοχλητικές λεπτομέρειες, όπως ονόματα αυτών που παρέλαβαν το «χαρτί» και άλλα  τέτοια εξοργιστικά. Τελεία και παύλα, και ουδέν έτερον. Το «έχασε» και δεν χρωστά εξηγήσεις σε κανέναν! Αυτό είπε με τον τρόπο του ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου. Δεν χρωστά εξηγήσεις στους ιθαγενείς!

Περιττό να υπενθυμίσω ότι τα δύο αυτά χαρτιά που φέρονται ως «απωλεσθέντα»- το πρώτο βρέθηκε με προσπάθειες  εκτός  ανθρώπων του υπουργείου- είναι εξαιρετικά σημαντικά και, κάτω από κάποιες προϋποθέσεις,  σε θέση να μας σώσουν. Το πρώτο, σε ότι αφορά μόνο στο κατοχικό δάνειο, τιμάται σε 530-570^Ε δις. ενώ το δεύτερο σε απροσδιόριστο, αλλά πάντως υψηλό ποσό. Επιπλέον,  η εκτέλεσή του θα χαιρετιζόταν ως η πρώτη αποφασιστική νίκη κατά της φοροδιαφυγής, αλλά και ως έμπρακτη θέληση της πολιτικής ηγεσίας για περιορισμό του χρόνια  άδικα κατανεμημένου φορολογικού βάρους.

Οι άνθρωποι  αυτοί που «χάνουν» έγγραφα τόσο καταλυτικής σημασίας για τον ελληνικό λαό, ιδίως στην τωρινή  απελπιστική  του κατάσταση, δεν είναι απλώς απαράδεκτα επιπόλαιοι, αλλά και θανάσιμα  επικίνδυνοι, για την τύχη της χώρας και για το μέλλον του λαού της.

Καταρχήν, πρόκειται για άτομα, εξ ορισμού ανίκανα να διαπραγματευθούν με τους δανειστές και να αποκομίσουν οφέλη για την Ελλάδα, αφού δεν είναι σε θέση να διαφυλάξουν τα αποδεικτικά στοιχεία του βάσιμου των όποιων σχετικών τους επιχειρημάτων. Πρόκειται, στη συνέχεια για άτομα, τα οποία δεν έχουν συναίσθηση της κρίσιμης κατάστασης στην οποία βρίσκεται η πατρίδα, και συμπεριφέρονται ωσάν «τίποτε να μην τρέχει» που έχασαν τα πολύτιμα έγγραφα. Πρόκειται, τέλος, για άτομα που δεν έχουν, εμφανώς,  τη δυνατότητα να συνδέσουν προβλήματα με λύσεις, αλλά αντιθέτως πορεύονται σε περιβάλλον χάους, στο οποίο τα προβλήματα γιγαντώνονται, αλλά οι λύσεις δεν αναζητούνται.

Ο δραματικός αυτός διαχωρισμός μεταξύ προβλημάτων και πιθανών λύσεων φαίνεται, εξάλλου, καθαρά και από την άρνηση των κυβερνώντων μας να απαντούν σε απολύτως εύλογα ερωτήματα των πολιτών, τους οποίους και πολυτελώς  περιφρονούν. Χρησιμοποιώ, εδώ, απλώς ως παράδειγμα το αγωνιώδες ερώτημα που θέτω στην τελευταία ανοικτή επιστολή μου προς τον κ Πρωθυπουργό, σχετικά με το τι ακριβώς συμβαίνει επιτέλους με το κατοχικό δάνειο,  και γιατί δεν το διεκδικούμε. Αναρτήθηκε στο διαδίκτυο στις 14 τρέχ.  και, μάλιστα,  στάλθηκε  και στο ευρωπαϊκο  Κοινοβούλιο.

Η  συμπεριφορά αυτή των κυβερνώντων μας, εκτός από βαθύτατα περιφρονητική προς τους πολίτες, οδηγεί και στο οδυνηρό συμπέρασμα της μη σύμπτωσης των επιδιώξεων του ελληνικού λαού με αυτές των όσων τον κυβερνούν. Δραματικό αποκορύφωμα  αυτού του διαζυγίου είναι τα συμβάντα στη δοξολογία και στην παρέλασης της Θεσσαλονίκης.  Καταρχήν, απαγορεύτηκε η είσοδος στο ναό του Αγίου Δημητρίου, για όσους δεν είχαν πρόσκληση, και κατά δεύτερο λόγο, η στρατιωτική παρέλαση  διεξήχθη ως, περίπου, ιδιωτική υπόθεση, κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας και με συνοπτικό τρόπο. Υπενθυμίζω ότι γιορτάζονται τα 100 χρόνια απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης, και με τους όρους που επιβάλλονται για τον εορτασμό της, αποκλείονται απ’ αυτόν οι Θεσσαλονικείς!

Αλλοίμονο, όμως, στον τόπο και στο λαό, του οποίου οι κυβερνήτες αποφασίζουν για την τύχη του, αλλά τρέμουν να αντιμετωπίζουν την οργή του και τον κρατούν μακριά.

Ο ελληνικός λαός συνειδητοποιεί αργά αλλά σταθερά ότι οι κυβερνήσεις των 3 τελευταίων ετών επιλέγουν λύσεις στα ακανθώδη προβλήματά του, που επιδιώκουν να σώσουν την Ελλάδα, καταστρέφοντας τους Έλληνες. Η πλήρης συνειδητοποίηση  αυτού του οξύμωρου σχήματος, είναι σίγουρο, ότι  θα ξεσηκώσει τον ελληνικό λαό. Αν, όμως, αυτός ο ξεσηκωμός αργοπορήσει, και στο μεταξύ η καταστροφή των πάντων έχει ήδη συντελεστεί, η απόγνωση και η οργή δεν θα έχουν άλλη διέξοδο από έναν φρικτό εμφύλιο. Κάτι τέτοιο πρέπει με κάθε τρόπο να αποφευχθεί.

Σαν αύριο, οι όχι και τόσο μακρινοί μας πρόγονοι βροντοφώνησαν το μεγάλο το περήφανο, το υπέροχο ΟΧΙ, για το οποίο είμαστε κάθε χρόνο υπερήφανοι. Ο κίνδυνος, για μας τώρα, για μια υποδούλωση ακόμη πιο εξευτελιστική από όσο σε καιρό πολέμου, είναι προ των πυλών. Μια υποδούλωση, που μας παίρνει τα πάντα: υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, κτίρια, λιμάνια, ενέργεια, παραλίες, νησιά, δημόσια υγεία, δημόσια παιδεία, κράτος πρόνοιας,  αλλά  μας παίρνει και….το αγέννητο πετρέλαιο, και το αγέννητο χρυσάφι και όλον, τελοσπάντων, τον πλούτο μας που λάμπει, έστω κι αν ακόμη δεν τον έχουμε χαρεί. Μια υποδούλωση, που μας θέλει δούλους στις γερμανικές επιχειρήσεις, που θα έρθουν στον τόπο μας για να θησαυρίσουν, εξαθλιώνοντάς μας.

Μας τρομοκρατούν, για πολλοστή άλλωστε φορά, ότι αν δεν θα μας δοθεί η «δόση των 31,5^Ε δις θα…. πεινάσουμε»! Αλλά, γιατί και πως θα πεινάσουμε, εξαιτίας της μη δόσης, αφού απ’ αυτήν ούτε καν δείγμα της δεν προορίζεται να κυκλοφορήσει στην ελληνική οικονομία; Αλλά….και πως και γιατί τα χρήματα του δημοσίου φθάνουν  μόνο μέχρι –ναι, ακριβώς!- την 16 Νοεμβρίου;; Τι απέγινε το σύνολο των κρατικών εσόδων από το, στην κυριολεξία, γδάρσιμο μισθωτών και συνταξιούχων;;;;

 Ένα δεύτερο ΟΧΙ, πιο βροντερό από το πρώτο, επιβάλλεται τώρα αμέσως. Και αυτό προϋποθέτει στάση εξωτερικών πληρωμών,-κάτι που το πρότεινα από τα τέλη του 2010- καταγγελία των ατιμωτικών όσο και απραγματοποίητου περιεχομένου μνημονίων, αλλά αναγκαστικά και όλων  όσων τα υπέγραψαν.

marianegreponti-delivanis.blogspot.com/