Κύπρος - Ούτε μεταξύ τους συμφωνούν οι κυβερνώντες

Από τον Μακάριο και τον Κληρίδη ώς τον Δημητριάδη και τον Σιαρλή

Με τον Κωστάκη Αντωνίου

Αυτός ο τόπος δεν θα ησυχάσει ποτέ από τις συνεχείς διαφωνίες και την έλλειψη βούλησης για συνεργασία, μεταξύ ακόμη και αυτών των ανθρώπων που κυβερνούν.
Επί Μακαρίου είχαμε τις διαφορετικές φιλοσοφίες, στο εθνικό θέμα, του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας με τον Πρόεδρο της Βουλής Γλαύκο Κληρίδη.
Αργότερα, είχαμε τη σύγκρουση του Σπύρου Κυπριανού με τον τότε συνομιλητή Τάσσο Παπαδόπουλο, και την παραίτηση του τελευταίου.


Πιο ύστερα είχαμε τη σύγκρουση "προεδρικών" και "κομματικών" μεταξύ του Προέδρου Κληρίδη και της ηγεσίας του Δημοκρατικού Συναγερμού. Και παράλληλα τη σύγκρουση του τότε Υπουργού Δημόσιας Τάξης Νίκου Κόση και του Αρχηγού Αστυνομίας Ανδρέα Αγγελίδη. Και τη σύγκρουση, επίσης, του Νίκου Αναστασιάδη με τον Νίκο Κόση.
Επί προεδρίας Δημήτρη Χριστόφια είχαμε τις συνεχείς διαφωνίες τού τότε Διοικητή Κεντρικής Τράπεζας με τον τότε Υπουργό Οικονομικών και το Προεδρικό, που ναρκοθετούσαν κάθε προσπάθεια ομαλών σχέσεων των κέντρων αποφάσεων, προς όφελος της οικονομίας.
Τώρα, φαίνεται να προκύπτουν διαφωνίες μεταξύ Διοικητή Κεντρικής Τράπεζας - Υπουργού Οικονομικών, Υπουργού Οικονομικών - ΑΚΕΛ, ακόμη και Προέδρου - ΑΚΕΛ.
Αυτές οι διαφωνίες και συγκρούσεις ζημίωσαν καίρια το εθνικό θέμα, την ομαλή διακυβέρνηση και σήμερα, μεσούσης της οικονομικής κρίσης, απειλούν να διαλύσουν το αυτονόητο: Την κυβερνητική προσπάθεια, με στόχο το -κατά το δυνατόν- ολιγότερο επώδυνο κόστος για την οικονομία.
Όταν ο Διοικητής Κεντρικής Τράπεζας εξαπολύει την τορπίλη κατά του Υπουργού Οικονομικών, λέγοντας ότι "οι τραπεζίτες δεν μπορεί να είναι οι καλύτεροι σύμβουλοι, από τη στιγμή που οδήγησαν το τραπεζικό σύστημα στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα", πώς μπορεί ο κ. Σιαρλή να εργαστεί απρόσκοπτα, όταν τον αμφισβητεί ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας; Και ποια είναι η θέση του κ. Σιαρλή στο κυβερνητικό σχήμα; Επιστρέφουμε σε εποχές Ορφανίδη - Σταυράκη;
Την ίδια στιγμή, δεν είναι καθόλου βέβαιο αν το ΑΚΕΛ θα συναινέσει στην υπογραφή του μνημονίου από τον Πρόεδρο Χριστόφια και πρώην ηγέτη του. Προφανώς για να μη φορτωθεί ένα είδος "προπατορικής αμαρτίας", πλέον, ότι ως Κόμμα του Εργαζόμενου Λαού υπέγραψε μνημόνιο που κατακρεουργεί τις θυσίες και τα κεκτημένα των εργαζομένων.
Η κατάσταση είναι τραγική και δεν προοιωνίζεται τίποτε το καλό για την οικονομία και τους πολίτες.
Και αν όλα αυτά συμβαίνουν επί διακυβερνήσεως ενός καλά πειθαρχημένου και μονολιθικού κόμματος, μπορεί να υποθέσει κανείς τι θα προκύψει σε κυβερνήσεις συνασπισμών.
Σε άλλο επίπεδο τώρα, στο επίπεδο μιας συλλογικής αντιμετώπισης των προβλημάτων, η κατάσταση είναι εξίσου τραγική.
Η Κυβέρνηση, ύστερα από μύριες εκκλήσεις και προειδοποιήσεις, συγκαλεί σύσκεψη όλων των κομμάτων προκειμένου να διαμορφωθεί κοινή αντιπρόταση προς την Τρόικα. Και στέλλει τις αντιπροτάσεις που διαμορφώθηκαν στην Τρόικα, χωρίς να τις αποστείλει και στα κόμματα, με τα οποία, όπως υποτίθεται, τις διαμόρφωσε!
Αλλά και τα κόμματα, ενώ δηλώνουν ότι είναι έτοιμα να αναλάβουν το όποιο κόστος τούς αναλογεί, την ίδια στιγμή δηλώνουν ότι όλη η ευθύνη της διαπραγμάτευσης -άρα και το κόστος- ανήκει στην Κυβέρνηση.
Ο πολίτης δεν μπορεί να βρει άκρη μέσα σε αυτήν τη βαβυλωνία που διαμορφώνεται. Καμία συνοχή στο κυβερνητικό σχήμα και, επιπλέον, αμφισβήτηση των μεν από τους δε και αντίστροφα. Και καμία διάθεση συνεργασίας μεταξύ Κυβέρνησης και πολιτικών κομμάτων.
Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να βγει σε καλό της οικονομίας και των απλών ανθρώπων. Θα οδηγήσει σε αποτυχία των διεκδικήσεων της κυπριακής πλευράς, θα προκαλέσει σκληρότερο μνημόνιο και ενώ ο λαός θα υποφέρει, θα ακολουθήσει νέος κύκλος συγκρούσεων μεταξύ των πολιτικών κομμάτων για το ποιος ευθύνεται...


Πηγή: Η Σημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 26/10/2012