Ο Βγενόπουλος,οι κυβερνώντες στη Λευκωσία,οι τράπεζες και τα συνδικάτα

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Η νέα διοίκηση(Βγενόπουλου) που άνοιγε δρόμους...

Tου Άριστου Μιχαηλίδη

Η ΝΕΑ διοίκηση της Λαϊκής Τράπεζας «ανοίγει νέους
δρόμους και ορίζοντες», «να μιμηθούν το παράδειγ-
μα της Λαϊκής και οι άλλες τράπεζες», «καμιά ανη-
συχία για τα ωφελήματα και τις θέσεις εργασίας των
συναδέλφων». Έτσι χειροκροτούσε με απανωτές
εγκυκλίους της η συντεχνία των τραπεζικών υπαλ-
λήλων από το 2006 μέχρι το 2009, την επέλαση Αν-
δρέα Βγενόπουλου στα τραπεζικά πράγματα της Κύ-
πρου. Χειροκροτούσαν μαζί με την κυβέρνηση, που
θεωρούσε ότι ο κ. Βγενόπουλος ήταν δικός της άν-
θρωπος, μόνο και μόνο επειδή ήταν τσακωμένος με
τον Αθανάσιο Ορφανίδη. Χτες οι εργαζόμενοι της
Λαϊκής έκαναν συνελεύσεις για να δουν τι θα κά-
νουν με τις δραματικές εξελίξεις.
Μας ενοχλεί, όμως,
που σ’ αυτή την περιπέτεια με την τραπεζική κρίση
ακούμε συνέχεια για τις τράπεζες σαν να πρόκειται
για απρόσωπους οργανισμούς, αλλά κυρίως σαν να
πρόκειται για μια κρίση που ξέσπασε αιφνίδια και δεν
έχει σχέση με όσα και όσους προηγήθηκαν τα τελευ-
ταία χρόνια στον τομέα. Ότι, ας
πούμε, η εποχή που έφτασε
στην Κύπρο ως εντυπωσιακός
μετεωρίτης ο Ανδρέας Βγενό-
πουλος δεν έχει καμιά σχέση
με το σημερινό οικονομικό πα-
τατράκ, ούτε με όσα άρχισαν
να αισθάνονται εμπράκτως οι
εργαζόμενοι στη Λαϊκή Τράπε-
ζα, που είδαν ξαφνικά τους
μισθούς τους να μειώνονται
χωρίς να ευθύνονται καθόλου
οι ίδιοι για την τραπεζική κρί-
ση. Μιλάμε για την εποχή Βγε-
νόπουλου γιατί εκεί είχαμε την
πρώτη μεγάλη περιπέτεια του
τραπεζικού τομέα, εκεί επήλθε
το πρώτο μεγάλο σοκ, αλλά ου-
δείς ασχολείται. Λες και η κρίση ξεκίνησε μέσα σε
μια νύχτα το 2011 όταν έγινε το κούρεμα του ελληνι-
κού χρέους. Όταν ο Βγενόπουλος αποφάσιζε να με-
ταφέρει την έδρα της Λαϊκής στην Ελλάδα έπεσαν
όλοι σε βαριά κατάθλιψη και τον ικέτευαν γονατιστοί
να μην το κάνει. Τον μετέπεισαν και μας κατέστρε-
ψαν γιατί αν το έκανε, θα εισέπραττε και η Λαϊκή την
ευρωπαϊκή ανακεφαλαιοποίηση, όπως οι άλλες ελλη-
νικές τράπεζες και δεν θα την πληρώναμε εμείς. Δεν
μπορούσαν βέβαια τότε να ξέρουν τις εξελίξεις, που
θα ακολουθούσαν. Ήξεραν όμως ότι αυτός ο γιγαντι-
σμός των κυπριακών τραπεζών δεν ήταν βιώσιμος,
ότι ήταν μια φούσκα που θα μπορούσε να ρίξει στα
Τάρταρα όλη τη χώρα. Ήξεραν ότι κάτι βρομούσε στο
φάγωμα εν μια νυκτί ενός οικονομικού παράγοντα
του μεγέθους και της ιστορίας του Κίκη Λαζαρίδη,
από τη Λαϊκή. Κι όμως δεν έλεγαν τίποτε, αντίθετα
πίστευαν ότι η Λαϊκή βαδίζει σε νέα εποχή και χειρο-
κροτούσαν ενθουσιασμένοι. «Η νέα ηγεσία της Λαϊ-
κής Τράπεζας βλέποντας μακριά με σύγχρονο πνεύμα
και διαφάνεια…», έγραφε η εγκύκλιος της ΕΤΥΚ,
όταν ο Βγενόπουλος υποσχόταν να βάλει και εκπρό-
σωπο της συντεχνίας στο συμβούλιο της τράπεζας.
Λες κι αυτό ήταν το πρόβλημά τους.
Σήμερα λοιπόν πληρώνουμε και πρώτοι πληρώνουν
οι υπάλληλοι της Λαϊκής, την απουσία σοβαρότητας
και γνώσεων σε όλα τα επίπεδα, την απουσία στέρεου
υπόβαθρου και την αφέλεια όσων αρνούνταν να
αντιληφθούν προς τα πού ταξίδευαν οι τράπεζες και
η έπαρσή τους επειδή μοιράζονταν όλοι από τα πε-
ρισσεύματα της πρόσκαιρης κερδοσκοπίας.
aristosm@phileleftheros.com