Η κυπριακή Αριστερά ταυτίστηκε με το πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο και κυβέρνησε με όρους νεοφιλελευθερισμού

Οι μεσολαβητές και η Τρόικα

Του Κώστα Βενιζέλου

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ Οικονομικών παρουσιάζεται να αγωνιά,
να αγχώνεται, να απελπίζεται και ταυτόχρονα να διαβε-
βαιώνει ότι θα υπογραφτεί το Μνημόνιο με την Τρόικα.
Γι’ αυτόν, άλλωστε, τον λόγο η κυβέρνηση Χριστόφια έχει
καλέσει τους τροϊκανούς στην Κύπρο. Δεν ήλθαν από
μόνοι τους ούτε επέβαλαν την παρουσία τους. Και είναι
προφανές πως όσο περνούν οι ημέρες τόσο πιο δύσκολη
θα είναι η κατάσταση. Η κυβέρνηση θα είναι πιο ευάλωτη
στις πιέσεις. Έχοντας ανοίξει τα χαρτιά της καθώς δημο-
σίως δηλώνει πως το κρατικό ταμείο αδειάζει, έχει αφαι-
ρέσει όλες τις διαπραγματευτικές
της δυνατότητες. Η Τρόικα μπορεί
να τραβήξει στον χρόνο τη διαδι-
κασία επανόδου της στο νησί και
τη διαπραγμάτευση του Μνημονί-
ου. Μπορεί, δηλαδή, να κάνει τη
δική μας πλευρά να σέρνεται ζη-
τώντας χρήματα για να μην προ-
χωρήσει σε στάση πληρωμών.

Αυτό είναι αποτέλεσμα της διαχεί-
ρισης που έγινε και γίνεται. Την
ίδια στιγμή στο κυβερνών κόμμα,
συνεχίζεται η λογική του μπαλκο-
νιού και οι διακηρύξεις στα ακτίβ
και στις συγκεντρώσεις με αμι-
γώς κομματικό ακροατήριο.
Αναφέρθηκε πρόσφατα πως όταν θα έλθει η Τρόικα όλοι
θα κριθούμε σε ποια όχθη του ποταμού θα βρεθούμε,
εννοώντας πως κάποιοι θα βρεθούν στην πλευρά της
Τρόικας. Αυτή η χωροταξική κατανομή χαρακτηρίζεται
από κενά συνειδητοποίησης των πραγματικοτήτων. Η
κυβέρνηση είναι ουσιαστικά ο μεσολαβητής. Όχι μόνο
γιατί έχει κουβαλήσει την Τρόικα στην Κύπρο, αλλά με
τις προτάσεις της, ουσιαστικά επιχειρεί να προσεγγίσει
τις θέσεις της. Εν πολλοίς, τον λογαριασμό δεν θα τον
πληρώσει ούτε η κυβέρνηση, που φεύγει, ούτε και ο
κομματικός μηχανισμός του ΑΚΕΛ, που έχει και πλεόνα-
σμα στα ταμεία του και διαθέτει προσβάσεις σε τράπεζες
(όχι μόνο για διαγραφή δανείων αλλά και για βόλεμα
συγγενών και φίλων). Τον λογαριασμό θα τον πληρώ-
σουν οι πολίτες, οι οποίοι ήδη βιώνουν τις επιπτώσεις της
κρίσης καθημερινά. Οι μεσολαβητές μπορεί να επιχει-
ρούν να μαλακώσουν την «κακιά Τρόικα», πλην όμως η
πορεία είναι προδιαγεγραμμένη. Για την ακρίβεια την
έχουν προδιαγράψει με τη διαχείρισή τους.
Η λεγόμενη κυπριακή αριστερά κέρδισε το 2008 τις
εκλογές και κατάφερε να σκοτώσει την προοπτική μετα-
τροπής της σε δύναμη εξουσίας με διάρκεια. Εναρμονι-
σμένη δεκαετίες με το σύστημα, επιχείρησε να το διαχει-
ρισθεί με όρους νεοφιλελευθερισμού. Εγκλωβίσθηκε
στην πολιτική που χρόνια ασκούσε και που την είχε
ταυτίσει με το κοινωνικό κατεστημένο. Δυστυχώς, φθάνει
η ώρα για να γίνει ταμείο. Μόνο, που όπως θα επαναλαμ-
βάνουμε συνεχώς, τον λογαριασμό εμείς τον
πληρώνουμε.