Κύπρος - Στην εποχή του Μνημονίου

Στέφανος Κωνσταντινίδης*

Μπήκαμε λοιπόν στην εποχή του Μνημονίου. Αν δεν υπογράφτηκε ακόμη, είναι γιατί θα μας ζητήσουν περισσότερα οι δανειστές μας και γιατί το ντόπιο κατεστημένο θέλει να το παρουσιάσει σταδιακά αφού δημιουργήσει προηγουμένως το κατάλληλο επικοινωνιακό κλίμα για να το δεχτεί ο κόσμος ως ευλογία. Το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο εξάλλου έχει την ψευδαίσθηση ότι με τα δισεκατομμύρια που θα πάρουμε θα συνεχιστεί το φαγοπότι των τελευταίων δεκαετιών.
Οι μεταπράτες Κύπριοι αστοί νομίζουν ότι θα την βγάλουν και αυτή τη φορά με ανατολίτικες κουτοπονηριές. Και τα κόμματα δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι με το Μνημόνιο θα χάσουμε και το τελευταίο ίχνος πολιτικής ανεξαρτησίας και ανθρώπινης και εθνικής αξιοπρέπειας. Τα δισεκατομμύρια δεν πρόκειται να μας δοθούν τόσο εύκολα. Θα μας δίνονται με δόσεις, θα γίνεται σκληρή επιτήρηση και κάθε φορά για να εκταμιευτεί η καινούργια δόση θα ζητείται η εφαρμογή και νέων περικοπών και η επιβολή νέων φόρων. Όσοι αμφιβάλλουν ας ρίξουν μια ματιά τι γίνεται στην Ελλάδα κάθε φορά που εκταμιεύεται μια καινούργια δόση. Οι δανειστές δεν είναι φιλάνθρωποι. Υπακούουν σε μια σκληρή νεοφιλελεύθερη λογική και ιδεολογία. Η ύφεση θα χτυπήσει αμείλικτα την κυπριακή οικονομία, η ανεργία θα φτάσει σε νέα ύψη και η φτώχεια θα είναι πρωτόγνωρη σ’ αυτό τον τόπο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες και ο ξένος παράγοντας αλλά και οι ντόπιοι μεσάζοντες θα προσπαθήσουν να επιβάλουν και λύση στο Κυπριακό σύμφωνα με τις γνωστές προδιαγραφές που γνωρίζουμε από το παρελθόν. Θα περάσουμε μέσα από τις σιαγόνες της Tρόικας και τις μυλόπετρες του νεοφιλελευθερισμού. Με όπλο την οικονομία θα γίνει προσπάθεια υπόσκαψης και διάλυσης της
Κυπριακής Δημοκρατίας. Η κρατική μας υπόσταση θα κινδυνεύσει όσο ποτέ άλλοτε.
Την ίδια ώρα αυτοί που οδήγησαν τον τόπο σε αυτή την κατάσταση και ειδικά οι δύο μονομάχοι του διπολισμού, εξακολουθούν να ερίζουν για την εξουσία και να επιρρίπτουν τις ευθύνες ο ένας στον άλλο για τα σημερινά χάλια του τόπου. Εδώ ισχύει σε ελαφρή παράφραση το καβαφικό εκείνο «βλάπτουν και οι δύο το ίδιο τη Συρία». Και επιτρέπεται να ειπωθεί αυτό με την πολιτική νεοφιλελεύθερων προσήμων που ακολουθούν και οι δύο, ανεξάρτητα αν η υποτιθέμενη Αριστερά βρίσκεται ως προς αυτό στο στάδιο ακόμη του μαθητευόμενου μάγου. Δεν θα πληρώσει όμως τα σπασμένα ούτε η ακελική νομενκλατούρα και οι αστοί σύμμαχοί της, τραπεζίτες και άλλοι, ούτε και οι μεταπράτες αστοί που περιμένουν να αντικαταστήσει τον Δημήτρη Χριστόφια ο δικός τους εκλεκτός, ο Νίκος Αναστασιάδης. Θα πληρώσουν η μεσαία τάξη, που βαρά ήδη διάλυση, και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Διότι αυτή τη στιγμή εθνικοποιούνται οι ζημιές των τραπεζών, πράγμα που σημαίνει πως θα πληρωθούν από τους πολίτες. Επιπλέον αυτό σημαίνει πως υπάρχει ο κίνδυνος το χρέος της Κύπρου να μη είναι βιώσιμο.
Για να μην είναι όμως κανείς μόνο Κασσάνδρα θα πρέπει να ιχνηλατήσει και δρόμους διαφυγής από αυτή την καταστροφική πορεία. Υπάρχουν τέτοιοι δρόμοι; Υπάρχουν αν οι πολίτες αποφασίσουν να πάρουν οι ίδιοι στα χέρια τους την τύχη τους και να
αναδείξουν εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που υπό τις περιστάσεις θα είναι λιγότερο ζημιογόνες για το μέλλον. Οι πολίτες έχουν τη δύναμη να αντισταθούν και να ανατρέψουν τον σημερινό κατήφορο. Και η ανατροπή αυτή θα γίνει αν η οικονομία ξαναβρεί τον δρόμο της. Κι αν τα δισεκατομμύρια
των δανειστών μας δεν τα διαχειριστούν οι ίδιοι μεσάζοντες που έφεραν τον τόπο στα σημερινά χάλια. Στην κατάσταση που βρισκόμαστε, ίσως να μην μπορούμε να αποφύγουμε το Μνημόνιο. Κάτι που ήταν δυνατό πριν από ένα-δύο χρόνια αν υπήρχε η πολιτική θέληση. Όμως και τώρα, με όραμα
και σκληρή δουλειά θα πρέπει να φύγουμε από τις μυλόπετρές του όσο πιο σύντομα μπορούμε. Στις σημερινές συνθήκες όλοι μιλάνε για ανάπτυξη αλλά πολλοί είναι εκείνοι που την μπερδεύουν με τον τζόγο του καζίνου. Ο τόπος χρειάζεται ανάπτυξη που θα παράγει πλούτο, ο οποίος θα πρέπει φυσικά να κατανέμεται σε όλους στο πλαίσιο ενός κοινωνικού κράτους. Η παραγωγικότητα όμως στην οικονομία δεν έχει να κάνει ούτε με τον τζόγο των τραπεζιτών, ούτε με τις νεοφιλελεύθερες συνταγές, ούτε με τον κρατικο-δίαιτο καπιταλισμό των μεσαζόντων μεταπρατών.

* Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι
καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Κεμπέκ
του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης
του Πανεπιστημίου Κρήτης.
E-mail: stephanos.constantinides@gmail.com


Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις  02/12/2012