THE TELEGRAPH
Το σωστό νόμισμα
Πρόσφατα στοιχεία από τον ΟΟΣΑ δείχνουν ότι η Ισπανία έχει μειώσει το χάσμα μοναδιαίου κόστους εργασίας που τη χωρίζει από τη Γερμανία κατά 5,5 ποσοστιαίες μονάδες μόνο στη διάρκεια της τελευταίας χρονιάς. Σε σχέση με τη Γαλλία, η Ισπανία έχει ανακτήσει 4,6 μονάδες και σε σχέση με την Αυστρία 6,6 μονάδες, ως αποτέλεσμα των μειώσεων μισθών και γενικότερα της πολιτικής καμένης γης που ονομάζεται «εσωτερική υποτίμηση». Ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Ισπανίας, Λουίς Μαρία Λίντε, υποστηρίζει ότι εντός δύο ετών η χώρα θα έχει ανακτήσει «σχεδόν όλο» το έδαφος που έχασε στα πρώτα καταστροφικά χρόνια της συμμετοχής της στο ευρώ.
Ομως, οι οικονομολόγοι δεν είναι καθόλου σίγουροι αν η Ισπανία κυνηγά τον σωστό στόχο και αν μπορεί καν να ανακάμψει εντός της ΟΝΕ. Ο αποπληθωρισμός έχει σπρώξει το ποσοστό ανεργίας στο 26,2%, με νεανική ανεργία στο 55,9%. «Το κόστος είναι τεράστιο. Αν θέσεις μια ολόκληρη γενιά εκτός αγοράς εργασίας ζημιώνεις τις προοπτικές ανάπτυξης για πολλά χρόνια», είπε ο Μάρσελ Αλεξάντροβιτς της Jeffries Fixed Income. «Αν αυτό συνεχιστεί θα υπάρξουν όλο και περισσότερες εκκλήσεις για δραστικές λύσεις και πολλοί θα αναρωτηθούν αν το ευρώ είναι πράγματι το σωστό νόμισμα για την Ισπανία».
THE NEW YORK TIMES
Μία ακόμα υπενθύμιση
Στην πρόσφατη αναμέτρηση με τους ιδιώτες επενδυτές για το ελληνικό χρέος, η Ευρώπη υποχώρησε πρώτη. Αν είχε χρησιμοποιήσει τις Ρήτρες Συλλογικής Δράσης (CACs) θα υποχρέωνε τους επενδυτές να πουλήσουν τα ελληνικά ομόλογα με τιμή 28 - 30 σεντς αντί 34 - 35 σεντς που ήθελαν πολλά hedge funds. Ομως, τα hedge funds και το τραπεζικό λόμπι IIF προειδοποίησαν ότι θα υπάρξει κρίση στην αγορά χρέους άλλων χωρών και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι επέλεξαν να εγκαταλείψουν τη σκληρή γραμμή. Οταν έγιναν γνωστά τα αποτελέσματα, στις 12 Δεκεμβρίου, η Ελλάδα είχε επιτύχει τον στόχο της απόσυρσης χρέους ύψους 21 δισ ευρώ. Ομως οι μεγάλοι κερδισμένοι ήταν τα hedge funds, που αποκόμισαν μεγαλύτερα κέρδη από αυτά που πολλοί προσδοκούσαν, με δαπάνες, για μια ακόμη φορά, των Ευρωπαίων φορολογουμένων. Αυτή ήταν μία ακόμη υπενθύμιση για το πώς οι ιδιώτες επενδυτές υπερισχύουν των Ευρωπαίων αξιωματούχων σε πολλές φάσης της κρίσης χρέους. «Δεν καταλαβαίνω γιατί το έκαναν αυτό», είπε ο Μίτου Γκουλάτι, ειδικός στη διαχείριση κρατικού χρέους στο πανεπιστήμιο Duke. «Θα ήταν μια εύκολη συναλλαγή και τα hedge funds θα είχαν ούτως ή άλλως αποκομίσει μεγάλα κέρδη» Ο Γκουλάτι υποστήριξε ότι η Ευρώπη θα μπορούσε να είχε εξοικονομήσει έως και 2 δισεκατομμύρια ευρώ.
IRISH INDIPENDENT
Το ΔΝΤ άλλαξε;
Οι λατινικοί χαρακτήρες I, M και F προκαλούν φόβο στις καρδιές των περισσότερων ανθρώπων. Η πραγματικότητα είναι, ωστόσο, ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει αλλάξει. Δεν εκφράζει πια τις απόψεις δεξιών οικονομολόγων, όπως ο Μίλτον Φρίντμαν, αν και σίγουρα δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως έχει αποκτήσει σοσιαλιστικά χαρακτηριστικά. Στην Ιρλανδία, ωστόσο, το Ταμείο έσπευσε να επικρίνει τον προϋπολογισμό του 2013, θεωρώντας ότι αδικεί κατάφωρα τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα. Σε πολλούς αυτό ακούστηκε λες και ο Χάνιμπαλ Λέκτερ επέπληξε τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη επειδή κάνει κακό σε ανθρώπους. Εντούτοις, το ΔΝΤ έχει δίκιο που αντιτίθεται στις οριζόντιες περικοπές των επιδομάτων. Το γεγονός ότι το Ταμείο αισθάνθηκε την ανάγκη να συμμετάσχει στον δημόσιο διάλογο για τον προϋπολογισμό της Ιρλανδίας είναι ενδεικτικό του προβληματισμού τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στα αριστερά του Εργατικού Κόμματος. Θα είχε ενδιαφέρον, λοιπόν, να γνωρίζαμε την επίσημη στάση της παράταξης για την επικριτική στάση του ΔΝΤ. Οσον αφορά το ίδιο το Ταμείο, είτε επιδίδεται στη δικές του πολιτικές πιρουέτες, αντιγράφοντας τους Εργατικούς, είτε έχει πράγματι κάτι σοβαρό να μας επισημάνει.
THE INDEPENDENT
Ενιαία οικονομία
Προς μεγάλη απογοήτευση ορισμένων οικονομικών ιδιοφυών, όπως ο Τζορτζ Σόρος και ο Μπόρις Τζόνσον, το ευρώ κατάφερε να επιβιώσει για άλλη μία χρονιά. Και τούτη τη χρονιά το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα έμοιαζε καταδικασμένο. Οι αντιθέσεις στην καρδιά της Ευρωζώνης, όπου παρά το κοινό νόμισμα δεν υπήρχε κοινή οικονομία, πολιτικός στόχος ή κεντρική τράπεζα, επρόκειτο να επιφέρουν το μοιραίο σε όλο τον εγχείρημα και να βυθίσουν την υφήλιο σε μια νέα οικονομική «εποχή των παγετώνων». Η κρίση στην Ευρωζώνη είναι πολύ περισσότερα από μια απλή κρίση χρέους. Είναι μια κρίση διαφορετικών οικονομικών μοντέλων και, ταυτόχρονα, είναι και μια κρίση ταυτότητας. Η δημιουργία του ευρώ, χωρίς, ωστόσο, έναν πολιτικό μηχανισμό ικανό να το στηρίξει, γεννά πλέον πολλά ζητήματα. Τα κράτη της Ευρωζώνης είναι άραγε έτοιμα να παραδώσουν το δικαίωμα λήψης αποφάσεων σε μια ντε φάκτο ομοσπονδιακή κυβέρνηση προκειμένου να δημιουργήσει και να διαχειριστεί μια ενιαία, κοινή οικονομία; Και ποια δημοκρατική νομιμοποίηση θα είχε μια τέτοια «ευρωπαϊκή κυβέρνηση»;
Πηγή: Η Καθημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 25/12/2012
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire