ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ
Θέλουν να χαρίσουν τη βόμβα που κρατούν
Tου Κώστα Βενιζέλου
ΟΛΑ τα κακά φαινόμενα, οι στρεβλώσεις, οι διαπλοκές αναδείχθηκαν στη
χειρότερη μορφή και έκδοση αυτή την πενταετία. Δεν υπήρχαν αυτά τα
φαινόμενα και στο παρελθόν; Ασφαλώς. Υπήρχε, όμως, παράλληλα και
καλύτερη διαχείριση, η οποία είτε τα συγκάλυπτε είτε και τα επέτρεπε
γιατί «υπήρχε το περιθώριο» (λογική του ωχαδελφισμού). Αυτή η κυβέρνηση
κατάφερε, με τις ανεπάρκειες της και τα ανέδειξε σε κυρίαρχη κατάσταση,
γεγονός που οδήγησε τη χώρα βαθμηδόν στο παρά πέντε πριν την κατάρρευση.
Άσκησαν πολιτική με λογικές κομματικών ακτίβ. Διάβαζαν τις εξελίξεις με τσιτάτα και άφηναν τα γεγονότα και τις ευκαιρίες να τους προσπερνούν. Την ίδια ώρα, η εξουσία δημιούργησε μια ελίτ, η οποία φρόντισε να αξιοποιήσει την ευκαιρία-δυνατότητα και όχι πάντα με τη θρησκευτική ευλάβεια της ρήσης «το κόμμα και τα μάτια σας».
Οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν, κυρίως στην οικονομία, τους οδήγησαν να επαναλάβουν τη συνταγή που υιοθέτησε ο Κώστας Καραμανλής, όταν πήρε τη βόμβα και τη χάρισε στον Παπανδρέου. Τελικά, εκεί, η βόμβα έχει συνταράξει τα θεμέλια της χώρας. Εμείς θα αναμένουμε μετά τις εκλογές να ζήσουμε την ίδια εμπειρία. Είναι, όμως, εξόφθαλμο σε ποιον θέλουν να δώσουν το δακτυλίδι. Γιατί το μετεκλογικό τοπίο φαίνεται να ενδιαφέρει περισσότερο.
Αλλά και οι ευθύνες και των υπολοίπων είναι μεγάλες. Το μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης, ο ΔΗΣΥ (η Δεξιά ), πρόσφερε υποστήριξη στην κυβέρνηση για τρία τουλάχιστον χρόνια και επέτρεπε τα ποσοστά του να προστίθεται σε αυτά του ΑΚΕΛ, για να διαμηνυθεί πως αποτελούν πλειοψηφία.
ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ αποτελούν το 70% των πολιτών, είχε δηλώσει ο Άντρος Κυπριανού, για να δείξει πως η πολιτική τους συνιστά πλειοψηφικό ρεύμα. Αλλά και τα κόμματα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ, που μετείχαν στην κυβέρνηση, έχουν εξίσου ευθύνες. Περισσότερο το ΔΗΚΟ, που έπρεπε να γίνει η φονική έκρηξη στο Μαρί για να αποφασίσει πως έπρεπε να εγκαταλειφθούν οι υπουργικές καρέκλες (τώρα ετοιμάζονται για άλλες). Η έκρηξη στο Μαρί ήταν κομβικό σημείο για τη χώρα. Το χλιαρό ψήφισμα της Βουλής, με το οποίο εκαλείτο ο Πρόεδρος να παραιτηθεί, ήταν αποτέλεσμα του γεγονότος ότι κανένας δεν ήταν έτοιμος να κυβερνήσει, γιατί τους αιφνιδίασαν οι εξελίξεις. Ακόμη και το σημερινό κυβερνών κόμμα εξυπηρετούσε η παραίτηση του Προέδρου και η διεξαγωγή πρόωρων εκλογών (ποιος τολμούσε, όμως, να το θέσει;). Χάθηκε χρόνος και ευκαιρίες, που ενδεχομένως να επέτρεπαν σε κινήσεις αποτροπής της σημερινής κατάστασης. Το αποτέλεσμα γνωστό. Το βιώνουμε σήμερα.
Άσκησαν πολιτική με λογικές κομματικών ακτίβ. Διάβαζαν τις εξελίξεις με τσιτάτα και άφηναν τα γεγονότα και τις ευκαιρίες να τους προσπερνούν. Την ίδια ώρα, η εξουσία δημιούργησε μια ελίτ, η οποία φρόντισε να αξιοποιήσει την ευκαιρία-δυνατότητα και όχι πάντα με τη θρησκευτική ευλάβεια της ρήσης «το κόμμα και τα μάτια σας».
Οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν, κυρίως στην οικονομία, τους οδήγησαν να επαναλάβουν τη συνταγή που υιοθέτησε ο Κώστας Καραμανλής, όταν πήρε τη βόμβα και τη χάρισε στον Παπανδρέου. Τελικά, εκεί, η βόμβα έχει συνταράξει τα θεμέλια της χώρας. Εμείς θα αναμένουμε μετά τις εκλογές να ζήσουμε την ίδια εμπειρία. Είναι, όμως, εξόφθαλμο σε ποιον θέλουν να δώσουν το δακτυλίδι. Γιατί το μετεκλογικό τοπίο φαίνεται να ενδιαφέρει περισσότερο.
Αλλά και οι ευθύνες και των υπολοίπων είναι μεγάλες. Το μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης, ο ΔΗΣΥ (η Δεξιά ), πρόσφερε υποστήριξη στην κυβέρνηση για τρία τουλάχιστον χρόνια και επέτρεπε τα ποσοστά του να προστίθεται σε αυτά του ΑΚΕΛ, για να διαμηνυθεί πως αποτελούν πλειοψηφία.
ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ αποτελούν το 70% των πολιτών, είχε δηλώσει ο Άντρος Κυπριανού, για να δείξει πως η πολιτική τους συνιστά πλειοψηφικό ρεύμα. Αλλά και τα κόμματα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ, που μετείχαν στην κυβέρνηση, έχουν εξίσου ευθύνες. Περισσότερο το ΔΗΚΟ, που έπρεπε να γίνει η φονική έκρηξη στο Μαρί για να αποφασίσει πως έπρεπε να εγκαταλειφθούν οι υπουργικές καρέκλες (τώρα ετοιμάζονται για άλλες). Η έκρηξη στο Μαρί ήταν κομβικό σημείο για τη χώρα. Το χλιαρό ψήφισμα της Βουλής, με το οποίο εκαλείτο ο Πρόεδρος να παραιτηθεί, ήταν αποτέλεσμα του γεγονότος ότι κανένας δεν ήταν έτοιμος να κυβερνήσει, γιατί τους αιφνιδίασαν οι εξελίξεις. Ακόμη και το σημερινό κυβερνών κόμμα εξυπηρετούσε η παραίτηση του Προέδρου και η διεξαγωγή πρόωρων εκλογών (ποιος τολμούσε, όμως, να το θέσει;). Χάθηκε χρόνος και ευκαιρίες, που ενδεχομένως να επέτρεπαν σε κινήσεις αποτροπής της σημερινής κατάστασης. Το αποτέλεσμα γνωστό. Το βιώνουμε σήμερα.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire