Η πλήξη των πλουσίων

Λυμπεροπούλου Κατερίνα   

Μα πού πήγαν οι πλούσιοι;

Μα που πήγαν όλοι οι πλούσιοι; Πουθενά. Εδώ είναι. Ζουν ανάμεσά μας αλλά δεν είναι το ίδιο εύκολο, όπως παλιότερα, να εντοπιστούν. Η κρίση τους έχει αναγκάσει, απλά, να ακονίσουν ένα ταλέντο που δεν τους είχε χρειαστεί -τουλάχιστον σε τόσο μεγάλο βαθμό- στο παρελθόν: να κρύβονται.
Στη δίνη του οικονομικού κυκλώνα που έχει φέρει τα πάνω-κάτω στη ζωή μας υπάρχουν και οι περιπτώσεις εκείνων που η επαγγελματική καταστροφή τους έχει εξαφανίσει, ούτως ή αλλιώς, από προσώπου δημόσιας ζωής. Πάνε οι εποχές που ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης ως μέγας χορηγός εκδηλώσεων σε Αθηναϊκά μουσεία είχε θέση-πρωτοκαθεδρία στις κοσμικές στήλες που αποθέωναν τον νεοεμφανισθέντα μαικήνα της τέχνης. Πάνε οι εποχές που ο Λάκης Γαβαλάς χόρευε με τις λαμπερές του πελάτισσες όπως την Νταίζη Μανιατοπούλου ή την Μαρία Σγουμποπούλου στα ξέφρενα birthday πάρτι στη βίλα του στη Μύκονο κάνοντας εξτρήμ εμφανίσεις που τροφοδοτούσαν τον life-style τύπο ο οποίος βρισκόταν στις δόξες του. Πρόσωπα και συνήθειες κατέρρευσαν ως τραπουλόχαρτα μαζί με τη βεβαιότητα ότι το απατηλό φως του εγχώριου social life δεν θα έσβηνε ποτέ.
Κι όμως. Παρά το τέλος των βεβαιοτήτων υπάρχουν πολλοί που συνεχίζουν να απολαμβάνουν τη λεγόμενη «καλή ζωή», πλην όμως σε χαμηλότερους τόνους και πολύ λιγότερο φανερά απ’ ότι παλιά. Ο κίνδυνος της αποκάλυψης, του ελέγχου της εφορίας, και, βεβαίως, των σχολίων σε μια εποχή που δεν συγχωρεί με τίποτα την άσκοπη πολυτέλεια τους έχει κάνει φοβικούς με το δημοσιογραφικό φακό. ΄Ηταν εδώ και αρκετά χρόνια όταν ο Σπύρος Μεταξάς της ιστορικής οικογένειας που σχετίζεται με την ελληνική ζυθοποιία είχε αποτρέψει έλληνα φωτορεπόρτερ να τον απαθανατίσει στο να χαίρεται τις διακοπές στο Γκστάαντ, ο συγκεκριμένος με τρόπο μάλλον αποφασιστικό. Το παράδειγμά του σιγά-σιγά ακολούθησαν όλοι. Φέτος τις γιορτές στο χειμερινό θέρετρο ήταν πολύ έντονη η ελληνική παρουσία. Μέλη γνωστών ισχυρών εφοπλιστικών και επιχειρηματικών οικογενειών που συχνάζουν εκεί (άλλοι έχοντας ιδιόκτητα σαλέ, κι άλλοι μένοντας σε ξενοδοχεία αστρονομικών τιμών όπως το Gtsaad Palace) έδωσαν για μια ακόμη χρονιά το παρών. Μόνο που από τα πάρτι, τις βόλτες, και την αθλητική δράση δεν διέρρευσαν και πολλές φωτογραφίες. Ποιος θα ρίσκαρε να δημοσιευτεί ένα στιγμιότυπο να καταβαίνει τις πλαγιές με τον πιο ενημερωμένο εξοπλισμό την ώρα που τα συσσίτια του δήμου Αθηναίων για τους άστεγους πολλαπλασιάζονταν;

Και μπορεί στο εξωτερικό, όπου βρίσκονται συχνά, η κινήσεις των πλουσίων να γίνονται με μεγαλύτερη ευχέρεια. Εντός συνόρων, όμως, η προσοχή έχει τριπλασιαστεί. Οι δημόσιες εμφανίσεις γίνονται πολύ περιορισμένα και αποφεύγονται όσο το δυνατόν περισσότερο οι βραδιές κοσμικής ματαιότητας. Το πιο πιθανό να πετύχει κανείς τους πλούσιους σε κάποια εκδήλωση με κοινωφελή σκοπό (με τελευταίο παράδειγμα αυτό της πρεμιέρας της ταινίας «Λίνκολν» με τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις υπέρ της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών που έγινε την περασμένη Τρίτη 22 Ιανουαρίου στο «Παλλάς»). Που αλλού θα μπορούσε να τους συναντήσει κανείς δημοσίως; Σε διαχρονικά δημοφιλή στέκια όπως η «Ράτκα» ή το «L'abreuvoir», σε κάποια πολύ καλή παράσταση της Λυρικής ή του Μεγάρου, αλλά σε κάθε περίπτωση η τελευταία τάση που έχει δημιουργήσει η κρίση είναι μικρά κλειστά δείπνα  -dinners σε … κομψότερα ελληνικά- στα σπίτια τους. Με περιορισμένο αριθμό ατόμων και με ερμητικά κλειστές τις πόρτες οι πλούσιοι που διακτινίζονται από τη Εκάλη έως τη  Βουλιαγμένης περνούν τα βράδια τους όσο μπορούν πιο αθόρυβα. Δεν γίνεται. Μπόρα είναι θα περάσει.