FT
Φωτεινά σημεία
Η κατήφεια που συνόδευσε το 2012 δεν πρέπει να περάσει στο 2013. Αν κοιτάξουμε πέρα από τον δυτικό κόσμο, το 2012 περιείχε πολλά θετικά στοιχεία. Στην Κίνα, η ανώμαλη προσγείωση που πολλοί προέβλεπαν δεν πραγματοποιήθηκε, με την οικονομία να διατηρεί την αναπτυξιακή της δυναμική. Είναι επίσης αλήθεια ότι αν και η διαφθορά και η κρατική γραφειοκρατία αποτελούν προσκόμματα στην ανάπτυξη της Βραζιλίας, η χώρα συνεχίζει να απολαμβάνει ρωμαλέους ρυθμούς ανάπτυξης.
Την ίδια στιγμή, το Μεξικό επωφελείται σε τέτοιο βαθμό από τη μετατόπιση αμερικανικών εταιρειών μακριά από την Ασία, που απειλεί να ξεπεράσει ακόμη και τη Βραζιλία ως η πλέον δυναμική οικονομία της Λατινικής Αμερικής. Ο αναπτυσσόμενος κόσμος θα συνεχίσει έτσι να αποτελεί τον αναπτυξιακό κινητήρα του πλανήτη το 2013, ενώ στις τελευταίες θέσεις του καταλόγου αυτού θα βρούμε τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης. Ακόμη και οι οικονομίες της Γερμανίας και της Γαλλίας θα εμφανίσουν συρρίκνωση το 2013, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΝΤ. Η αυστηρή λιτότητα, που στραγγαλίζει τον δημόσιο τομέα των χωρών αυτών, δεν θα βοηθήσει στην ανάκαμψη, που επαφίεται πλέον αποκλειστικά στην αναμενόμενη ενδυνάμωση της επενδυτικής εμπιστοσύνης.
CORRIERE DELLA SERA
Η φορολογία
Eπικρατεί μεγάλη σύγχυση και ανησυχία αναφορικά με το ενδεχόμενο η επόμενη κυβέρνηση της Ιταλίας να επιβάλει φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Είναι ωστόσο σημαντικό όποιος προτίθεται να ζητήσει την ψήφο των πολιτών να εξηγήσει με ακρίβεια πώς και με ποιον τρόπο σκοπεύει να φορολογήσει τις περιουσίες των οικογενειών. Το πρόγραμμα Μόντι αναφέρεται γενικά στη δυνατότητα να μεταφερθεί «το βάρος της φορολογίας στις μεγάλες περιουσίες». Το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα, αντιθέτως, προσανατολίζεται προς την επιβολή ενός τακτικού φόρου (ο οποίος θα επιβάλλεται κάθε χρόνο όπως συμβαίνει στη Γαλλία) και που θα αφορά κάθε περιουσία πέραν ενός συγκεκριμένου ορίου.
Ενας τέτοιος φόρος όμως θα περιόριζε μεν το επίπεδο του χρέους αλλά δεν θα άλλαζε τη δυναμική του. Υστερα από μερικά χρόνια, θα ξαναρχίζαμε από την αρχή. Με το επιπλέον επιβαρυντικό στοιχείο ότι ο περιορισμός του χρέους θα δημιουργούσε την ψευδαίσθηση ότι τα προβλήματα έχουν επιλυθεί και ότι συνεπώς μπορούμε να ξαναρχίσουμε να ξοδεύουμε. Αυτό συνέβη ήδη στις αρχές της περασμένης δεκαετίας όταν τα οφέλη των ιδιωτικοποιήσεων εξαφανίστηκαν σε χρονικό διάστημα μιας κυβερνητικής θητείας.
Πηγή: Η Καθημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 02/01/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire