Το ΑΚΕΛ έπληξε καίρια... το ΑΚΕΛ

 

 

 

 

 

Με τον Κωστάκη Αντωνίου

Επιβάλλονται ριζικές αλλαγές, γενναία βήματα και αναδόμηση του κόμματος

Η ηγεσία, τα στελέχη και οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ οφείλουν να κατανοήσουν και να αποδεχθούν μερικές απλές πραγματικότητες:
1. Το μεγαλύτερο κτύπημα κατά του κόμματος, το επέφερε η πενταετής διακυβέρνησή του. Με τα ολέθρια λάθη του Δημήτρη Χριστόφια στο εθνικό θέμα, στην οικονομία, στην εσωτερική διακυβέρνηση, στο Μαρί.

2. Η αίσθηση της παντοδυναμίας την οποία δημιουργεί η άσκηση της εξουσίας, η αφελής εντύπωση ότι "εμείς θα είμαστε πάντα εδώ", εξέθρεψε φαινόμενα αλαζονείας, αυθαιρεσίας, ακόμη και διαπλοκών.
3. Η άρνηση παραδοχής σφαλμάτων, η μη αποστασιοποίηση από τα λάθη του Δημήτρη Χριστόφια, η περιφρόνηση προς τους πολιτικούς εταίρους, η μυωπία και η κώφωση που επεδείχθη έναντι των αισθημάτων δυσφορίας της κοινής γνώμης, προκάλεσαν βαθύτερο ρήγμα μεταξύ του κόμματος και της κοινωνίας.

4. Όλα αυτά, επέφεραν αποξένωση από τα άλλα πολιτικά κόμματα, και κυρίως με όσα το ΑΚΕΛ συνεργάστηκε στο παρελθόν, και αποξένωση από τους πολίτες. Η κοινωνία απαξίωσε το ΑΚΕΛ, οργίστηκε με το ΑΚΕΛ, απομόνωσε το ΑΚΕΛ.
5. Απογυμνωμένο το ΑΚΕΛ από πολιτικούς συμμάχους και με αποστασιοποιημένη και εχθρική, έναντί του, την κοινωνία, πρόσφερε το γήπεδο στον Νίκο Αναστασιάδη και τον Δημοκρατικό Συναγερμό να καταλάβουν την εξουσία.
6. Σε μία ημιθανή, πλέον, κατάσταση το κόμμα έδωσε την ευκαιρία στη νέα διακυβέρνηση να αναλάβει το έργο της χαριστικής βολής. Και ήταν και είναι πολύ εύκολο για την Κυβέρνηση να το φέρει εις πέρας, και ας διατείνεται η Ανδρούλα Γκιούρωφ πως "δεν ξεμπερδεύουν έτσι εύκολα με το ΑΚΕΛ".
Εν ολίγοις, το ΑΚΕΛ επιδίωξε τον αυτοχειριασμό, και τον πέτυχε.
Ο υπογράφων δεν έχει αμφιβολίες και ούτε διστάζει να το πει πως η σημερινή Κυβέρνηση έχει ως στόχο να πλήξει το ΑΚΕΛ και να αποδυναμώσει το αντίπαλο πολιτικό δέος. Ούτε έχει αμφιβολίες ότι και οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις έχουν κατά νουν να αλιεύσουν ψηφοφόρους από τη μεγάλη δεξαμενή της Αριστεράς, αν μπορεί να ονομάζεται έτσι πλέον το ΑΚΕΛ.
Αυτός είναι ο άγραφος νόμος του κυπριακού πολιτικού συστήματος. Εκεί που το ένα κόμμα βρίσκεται πεσμένο στο έδαφος, οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις εφορμούν για να φάνε από τη σάρκα του. Το ίδιο, άλλωστε, δεν έκαμνε το ΑΚΕΛ; Ή δεν θα έκαμνε, αν άλλος πολιτικός χώρος βρισκόταν σε αποσύνθεση;
Δεν γνωρίζουμε τι θα πράξει από εδώ και πέρα η ηγεσία του κόμματος. Βρίσκεται ήδη στο εδώλιο και το πολιτικό και ηθικό ανάστημά της έχουν συρρικνωθεί. Οι κατηγορίες διαδέχονται η μία την άλλη. Και είναι βαρύτατες. Δεν είναι γνωστό τι θα πράξει η ηγεσία, αύριο, αν δεν αποδειχθούν οι κατηγορίες περί πολιτικής σκευωρίας. Ούτε πώς θα αποτινάξει όλο αυτό το βάρος και τις τεράστιες σκιές, με τα οποία φορτώνεται το κόμμα. Με όλη τη δεδομένη πλέον αποτυχία, να πείσει τους πολίτες. Είναι το θέμα της Δρομολαξιάς, είναι το πόρισμα της Ερευνητικής Επιτροπής για την οικονομία, πιθανόν να έλθουν και άλλα. Οι σημερινοί κυβερνώντες έχουν ως κύρια ενασχόληση να ψάχνουν στα συρτάρια για να εντοπίσουν νέα ενοχοποιητικά στοιχεία.
Θα καταλήξουμε με την κατάληξη του άρθρου μας της περασμένης Παρασκευής, 27 Σεπτεμβρίου. Γράφαμε: "Είναι σχεδόν μη αναστρέψιμη η κατάσταση στο κόμμα. Επιβάλλονται γενναία βήματα, ριζικές αλλαγές, αναδόμηση του κόμματος. Υπάρχουν, όμως, οι δυνάμεις εκείνες, μέσα στο κόμμα, οι οποίες μπορούν να πάρουν την τύχη του κόμματος στα χέρια τους και να του δώσουν πίσω, όσα ο Δημήτρης Χριστόφιας, η διακυβέρνησή του, η αλαζονική και αυθαίρετη νοοτροπία, και πολλά άλλα, αφαίρεσαν από το κόμμα; Αυτό είναι το μέγα ζητούμενο...".
Η Σημερινή, 06-10-2013