Μετέωρος
Αργά το βράδυ της Κυριακής φάνηκε επιτέλους ο Χρόνια Πολλά στο μπαρ που τα πίνω. Πρόκειται για βιοπαλαιστή από το Μπανγκλαντές, ο οποίος καταγίνεται με το εμπόριο λουλουδιών και νομίζει ότι τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά διαρκούν ολόκληρο τον χρόνο. Οποτε τον καλησπερίζεις ή τον καληνυχτίζεις απαντά με χαμόγελο μετερχόμενος τη συγκεκριμένη ευχή κι έτσι του την κολλήσαμε παρατσούκλι.
Ο Χρόνια Πολλά βγαίνει για δουλειά πριν από το μεσημέρι. Τον συναντάς στο Θησείο, στο Μοναστηράκι, στου Ψυρρή κι όταν νυχτώνει μεταφέρει την ευωδιαστή του πραμάτεια κατά Νέα Φιλαδέλφεια μεριά. Πηγαίνοντας για ύπνο γύρω στις τρεις, στο υπόγειο που μοιράζεται με μια ντουζίνα συμπατριώτες του, κάνει μια τελευταία στάση στο στέκι μας.
Ναρκοπέδιο θυμίζει η περιοχή εκείνη την ώρα, αλλά η εκλεκτή πελατεία του μαγαζιού τον συνδράμει με κάνα ταλιράκι, προφασιζόμενη ότι τη μεθά το άρωμα της μαραμένης γαρδένιας. Προηγουμένως βέβαια έχει τσούξει τουλάχιστον ένα μπουκαλάκι ουίσκι στην πάρτη του κάθε προβεβλημένο μέλος της. Ο Χρόνια Πολλά υποκύπτει στον πειρασμό· κάνει την αποκοτιά και εμφανίζεται σχεδόν καθημερινώς στο κατάστημα. Τον κερνάμε πορτοκαλάδα. Αλκοόλ δεν βάζει στο στόμα του, πιστός μουσουλμάνος καθόσον. Εχει γίνει κάτι σαν μασκότ της παρέας. Οι εισπράξεις από την επίμοχθη εργασία του έφταναν τα είκοσι ευρώ τις παλιές καλές εποχές.
Θέλοντας και μη, η κρίση τού τις έριξε σ’ ένα σκάρτο δεκαπεντάρι. Μ’ αυτά τα λεφτά ζει ο ίδιος και συντηρεί γονείς, αδέλφια, σύζυγο και παιδιά στη μακρινή Ντάκα. Μας δείχνει φωτογραφίες τους με περηφάνια που περιέργως κάνει τα άνθη του να μοσχομυρίζουν. Τον τελευταίο καιρό ο Χρόνια Πολλά έπεφτε επανειλημμένως θύμα επιθέσεων. Στην αρχή από τη μαφία των μεταναστών που παραμόνευε στη γειτονιά. Πλάκωνε στο ξύλο τους μικροπωλητές, αρπάζοντάς τους μεροκάματο και εμπόρευμα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ξεστράτιζαν ενίοτε πάνω από την Πατησίων μαινόμενες ορδές χρυσαυγιτών. Αν έπεφτε στα χέρια τους ούτε ο Αλλάχ δεν μπορούσε να εγγυηθεί τη ζωή του.
Η απόγνωση τον είχε κάνει κουρέλι. Αφηνε στον μπάρμαν τα απούλητα λουλούδια και την είσπραξη -τα ’παιρνε νωρίς την επόμενη- κι έφευγε με την ψυχή στο στόμα. Κατά τον Φλεβάρη τον χάσαμε. Φοβηθήκαμε μήπως του συνέβη κανένα κακό. Ρωτούσαμε συχνά για την τύχη του αλλά ουδείς ήξερε να μας πει. Ανοιξε η γη και τον κατάπιε. Ωσπου την Κυριακή βγήκε ξαφνικά απ’ το καβούκι του. Ενας Χρόνια Πολλά όνομα και πράμα. Λουλούδιαζε το πρόσωπό του από χαρά. «Από κτες που πιάσανε Κρυσή Αυγκή, εγκώ έκω γκίνει λευκό» αρκέστηκε να μας διαβεβαιώσει. Πολλά νερά θα ΄χουμε και σήμερα, αλλά η γούνα τού Χρόνια Πολλά δεν μασάει πια από κάτι τέτοια.
meteoros@efsyn.gr
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
Δημοσιεύτηκε στις 01/10/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire