Κύπρος - Προς παραφουσκωτάς

Γ. Σέρτης

ΓΙΑ άλλη μια φορά, η αναφορά στα ούτω καλούμενα μη εξυπηρετούμενα δάνεια απασχολεί τη στήλη, που χωρίς εξοπλισμό οικονομικών γνώσεων -είδαμε και πόσα γνώριζαν οι οικονομολόγοι!- νιώθει να πιέζεται η κοινή λογική.

Να επαναλάβουμε πως: Έκαστος εξ ημών που βρέθηκε στην ανάγκη δανεισμού -από Τράπεζα ή και επαγγελματική του Σ.Π.Ε. ακόμη- υποβάλλεται σε «ιερή εξέταση» για το έχειν του, υποθηκεύει υποστατικό ακίνητο πολλαπλάσιας αξίας του δανείου που αιτείται, προσυπογράφουν ως συνοφειλέτες δύο αξιόχρεοι εγγυητές, εκχωρεί ασφαλιστήριο ζωής ισόποσο του αρχικού δανείου κ.λπ.

Να υποθέσουμε ότι λόγω της κατραπακιάς του τελευταίου έτους -μειώσεις μισθών, απώλεια εργασίας κ.ά.- κάποια δάνεια είναι -προσωρινά- δυσβάστακτα.

Αλλά:

Εδώ, από την Κεντρική Τράπεζα -ενώπιον της Τρόικας, μάλιστα- τα ούτω καλούμενα μη εξυπηρετούμενα δάνεια πληθαίνουν οσημέραι, και η αναφορά σε δισεκατομμύρια λες και αφορά... μαρούλια.

(Με την εμπειρία που είχαμε από την Πίμκο και την Άλβαρεζ και Μάρσαλ, που σκοπίμως φούσκωναν τα δισ. των ελλειμμάτων μας, κάποια παρόμοια σκοπιμότητα υπηρετεί και η τρόμπα που φουσκώνει τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, διατηρώντας την ανασφάλεια και ενισχύοντας την -ήδη κλονισθείσα- εμπιστοσύνη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Κύπρου;)

Με όσα προαναφέρτηκαν, είναι φανερό πως για να χαρακτηριστεί ένα δάνειο επισφαλές και μη εξυπηρετούμενο, υπήρξε συνέργια εξαπάτησης -και-  από τον εγκρίνοντα το δάνειο.

— Πώς παραχωρήθηκε, δηλαδή, δάνειο χωρίς τις διασφαλίσεις που αναφέρονται ανωτέρω, παγκοίνως γνωστές στο σύνολο των απλών ανθρώπων που βρέθηκαν στην ανάγκη δανεισμού;

Κοντολογίς:

— Ποιοι οι εγκρίνοντες την... εξαίρεση, και ποιοι έτυχαν... προνομιακής μεταχείρισης;

Στα ούτω καλούμενα μη εξυπηρετούμενα δάνεια υπάρχουν οι υπογραφές και οι διευθύνσεις: Και εκείνων που έλαβαν τα δάνεια, και εκείνων που τα ενέκριναν.

Επειδή μιλούμε για δισεκατομμύρια -κατά την Κεντρική- να υποθέσουμε ότι η έγκριση τέτοιων δανείων συνοδευόταν και με όσα ακούμε -τώρα- από τους οίκους...(αν)αξιολόγησης, που στην καθομιλουμένη λέγονται -απλώς- μίζες;

Είπαμε: Ανάγκη επιστράτευσης της κοινής λογικής στα όσα οι «επαΐοντες» εμφανίζουν περίπλοκα. 

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος

Δημοσιεύτηκε στις 02/11/2013