The Kara Project

Σταύρος Χριστοδούλου
 

Ο Αρχιεπίσκοπος δεν είναι μια τυχαία προσωπικότητα καθώς διαθέτει πολύ περισσότερα ταλέντα από όσα τυπικά προϋποθέτει ο θρησκευτικός του ρόλος και αυτό το αποδεικνύει με κάθε αφορμή. Δεν αναφέρομαι μόνο στην επιχειρηματική του δεινότητα ή στην ευρύτητα των χρηματοοικονομικών του ενδιαφερόντων, αλλά κυρίως στο ένστικτό του και την ικανότητα να εντοπίζει τη λαμπρή ιδέα πίσω από μια ενέργεια που στοχεύει, κυρίως, στο κέρδος. Η άφιξη της Κάρας του Αποστόλου Ανδρέα είναι ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Είμαι βέβαιος πως αν γινόταν μια συνάντηση με τους καλύτερους της διαφήμισης -για να κατατεθούν ιδέες ώστε να μαζευτούν χρήματα και να γίνει η αναστήλωση της Μονής όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα για τα αρχιεπισκοπικά ταμεία- ελάχιστοι θα πρότειναν το concept «λείψανα». Εδώ που τα λέμε δεν είναι και αυτονόητο να σκεφτεί κανείς πως εν έτει 2013  η δημόσια έκθεση μιας Κάρας θα αποδεικνυόταν μια εξαιρετικά επικερδής υπόθεση. Ο Αρχιεπίσκοπος όμως το σκέφτηκε και μπράβο του. Το οξύ επιχειρηματικό του πνεύμα εντόπισε προφανώς ότι υπάρχει «αγορά» για κάτι τέτοιο οπότε προχώρησε στον ασφαλή δρόμο των παλαιών, πλην όμως δοκιμασμένων και επιτυχημένων, συνταγών. Είναι γνωστό ήδη ότι η ενέργεια απέδωσε τα μάλα, τόσο από τα μποτιλιαρίσματα στους δρόμους του Στροβόλου όσο και από τις ουρές στην εκκλησία.

Σύντομα ελπίζω θα μάθουμε και τον ακριβή οικονομικό απολογισμό, αφού στοιχειώδεις κανόνες marketing επιβάλλουν την επιβράβευση του χριστεπώνυμου για την αθρόα συμμετοχή και τη γενναιόδωρη συνεισφορά του. Εν όψει όλων αυτών, λοιπόν, ο Αρχιεπίσκοπος δικαιούται να είναι ευτυχής για την ευφυή κίνηση να φέρει στην Κύπρο την Κάρα του Αποστόλου. Μέχρι εδώ ουδέν πρόβλημα. Η Εκκλησία κάνει τη δουλειά της όπως καλύτερα νομίζει, οι πιστοί ανταποκρίνονται κατά πώς τους επιβάλλει η ελεύθερή τους βούληση και όσοι αρθρογράφοι αυτοπροσδιοριζόμαστε προοδευτικοί επιστρατεύουμε το όποιο σκωπτικό ύφος διαθέτουμε για να σχολιάσουμε τα τεκταινόμενα. Υπάρχει όμως σε αυτή την ιστορία και μια άλλη διάσταση που ξεπερνά τις πρακτικές των παπάδων ή τις ειδωλολατρικές εκδηλώσεις ενός λαού που προσκυνά κόκκαλα και κρανία. Η διάσταση αυτή είναι πολιτική και έχει να κάνει με την επίσημη Πολιτεία. Το πώς δηλαδή η κυβέρνηση μιας χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαχειρίζεται μια αμιγώς θρησκευτική εκδήλωση με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για την υλοποίηση ενός εκκλησιαστικού έργου. Όταν αυτή η Πολιτεία επιλέγει να υποδεχτεί την Κάρα ενός αγίου με τιμές αρχηγού κράτους τότε το θέμα ξεπερνά τη στενή εκκλησιαστική του διάσταση και γίνεται θέμα όλων μας. Είναι δυνατόν μια κυβέρνηση που επαγγέλλεται τον εκσυγχρονισμό να στρώνει κόκκινα χαλιά για να «πατήσουν»… λείψανα; Αλλά, πολύ περισσότερο, είναι δυνατόν ένας Πρόεδρος που δηλώνει ευρωπαϊστής να συμμετέχει σε φιέστες που παραπέμπουν στη στενομυαλιά και τον σκοταδισμό θεοκρατικών καθεστώτων; Κι όμως! Η κυβέρνηση Αναστασιάδη το έκανε και αυτό, όχι μόνη της είν' αλήθεια, αλλά συνεπικουρούμενη από κορυφαίους πολιτειακούς παράγοντες όπως ο σοσιαλιστής (!) Πρόεδρος της Βουλής Γιαννάκης Ομήρου. Το φανφαρόνικο «kara project» αποδείχτηκε εν τέλει μια καλή αφορμή για να θυμηθούμε πόσο μπροστά είναι ο Αρχιεπίσκοπος σε σχέση με τις επιδιώξεις του, αλλά και πόσο πίσω είναι οι πολιτικοί που κατά τ' άλλα επιμένουν ότι έχουν το όραμα για να οδηγήσουν τη χώρα σε ένα εκσυγχρονιστικό μέλλον.

Ο  ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, 03/11/2013