Κύπρος της διαφθοράς και της διαπλοκής

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

 Αν η γιαγιά είχε ρόδες...

Αν κάθε φορά που έβρεχε για δύο ώρες στο Παρίσι, στο Άμστερνταμ, στην Πράγα, στη Βαρκελώνη, ακόμα και στη φτωχή Αθήνα…, πλημμύριζαν έτσι οι δρόμοι, οι σταθμοί του μετρό, τα καταστήματα… δεν θα υπήρχαν αυτές οι πόλεις. Θα είχαν βυθιστεί προ πολλού, η οικονομία τους θα είχε καταποντιστεί αφού κάθε τρεις και λίγο όλα θα παρέλυαν, οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να μεταβούν στις δουλειές τους, στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, οι ασφαλιστικές εταιρείες θα είχαν κηρύξει πτώχευση μη μπορώντας να αντεπεξέλθουν στις συνεχείς αποζημιώσεις.

Αν οι Αρχές των πόλεων, οι καταχρεωμένοι δήμοι μας, ξόδευαν τα εκατοντάδες εκατομμύρια που δανείζονταν και τα λεφτά που εισπράττουν από τους φόρους σε ουσιαστικά έργα, δεν θα πλημμύριζαν με την πρώτη σταγόνα της βροχής δρόμοι, σπίτια και υποστατικά.

 

Αν ιεραρχούσαν τις προτεραιότητες τους βάσει των αναγκών των δημοτών κι αν πριν αφαιρέσουν την άσφαλτο για να στρώσουν τους δρόμους με πλακάκια, πριν γεμίσουν τα πεζοδρομία με κινέζικους γρανίτες και παλλούκια, πριν φτιάξουν μια τεράστια λακκούβα στη μέση της πρωτεύουσας (που σήμερα θα πρέπει να έχει μετατραπεί σε λίμνη), φρόντιζαν να φτιάξουν κάποιο σύστημα αποχέτευσης των όμβριων υδάτων, δεν θα τρέμαμε κάθε φορά που βλέπαμε τα σύννεφα να μαζεύονται στον ουρανό.
 

Αν τα κόμματα δεν έψαχναν κάθε φορά ποιον δικό τους πρέπει να χρίσουν δήμαρχο, αλλά άφηναν την Τοπική Αυτοδιοίκηση να λειτουργήσει με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας των δημοτών, μπορεί και να αναδεικνυόταν κάποιος που θα είχε επαφή με τους δημότες, τα προβλήματα και τις ανάγκες τους.
 

Αν τα κόμματα δεν χρησιμοποιούσαν τους δήμους για να εργοδοτούν δικούς τους σε ανύπαρκτες θέσεις, διογκώνοντας το μισθολόγιο, μπορεί και να περίσσευαν λεφτά για έργα και προσφορά στους δημότες.
 

Αν ο εκάστοτε εκλεκτός των κομμάτων δεν είχε πρώτη έγνοια την ανέγερση μεγάρου, την εργοδότηση στενών συνεργατών και συνεργάτιδων, την ενίσχυση της ελαφρολαϊκής μουσικής σκηνής των Αθηνών και την εξυπηρέτηση όσο πιο πολλών ρουσφετιών είναι δυνατόν να γίνουν ώστε να τα ανταλλάξει αργότερα στην πορεία του στην πολιτική (συνήθως προς τη Βουλή), ίσως και να μην πλημμυρίζαμε όταν μια χειμωνιάτικη μέρα επιτέλους έβρεχε.  
 

Φυσικά, με τα όσα βλέπουμε και τα όσα ακούμε είναι σαν να λέμε αν η γιαγιά μου είχε ρόδες θα ήταν πατίνι.

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-ch-chatzidimitriou/121/232311/an-i-giagia-eiche-rodes#sthash.PndoZDT1.dpuf