Αγριο παιχνίδι με το ευρώ: βυθίζεται
το δολάριο, στα ύψη η στερλίνα
ZEZA ZHKOY
Οχι... δεν άλλαξε τίποτε ή σχεδόν τίποτε. Ο αραβικός κόσμος συγκλονίζεται από τις ταραχές, από την Αίγυπτο μέχρι την Ιορδανία και από την Τυνησία μέχρι την Υεμένη. Αλλά η κατάσταση είναι υπό έλεγχο. Απλώς, τώρα συμφέρει τους κερδοσκόπους να κάνουν την αντίθετη κίνηση, αποδεικνύοντας τη διαχρονική ισχύ τους στο οικονομικό σκηνικό. Το παιχνίδι επικεντρώνεται στο ευρώ που σημείωσε χθες άλμα ανόδου στα 1,3835 έναντι του δολαρίου, καθώς προβλέπεται ότι η ΕΚΤ θα αυξήσει τα επιτόκια το αργότερο μέχρι τον Ιούλιο. Το επιτόκιο του ευρώ παραμένει στο ιστορικό ναδίρ του 1% από τον Μάιο του 2009.
Ο πολυσήμαντος τομέας της βιομηχανικής δραστηριότητας στις ΗΠΑ, την Κίνα, τη Βρετανία και τη Γερμανία, ανακτά την ορμή που ενθουσιάζει την κερδοσκοπία καθώς αναπτύσσεται το παιχνίδι των επιτοκίων. Συγκεκριμένα, τα στοιχεία που ανακοίνωσε χθες το Institute of Supply Management (ISM) έδειξαν ότι ο δείκτης βιομηχανικής δραστηριότητας στις ΗΠΑ τρέχει με ταχύτητα επτά ετών. Nα επισημανθεί ότι τα στοιχεία του ISM καταρτίζονται από τις απαντήσεις των μάνατζερ που ελέγχουν περισσότερες από 400 βιομηχανίες, οι οποίες δραστηριοποιούνται στους τομείς των χημικών, του χαρτιού, της κλωστοϋφαντουργίας, των κομπιούτερ κ. λπ. Η βελτίωση του βιομηχανικού τομέα συνήθως προοιωνίζεται πολύ καλές ειδήσεις για το σύνολο της αμερικανικής οικονομίας.
Τα χειρότερα της κρίσης πιθανότατα να έχουν περάσει, αλλά τα μεγάλα ερωτήματα που άφησε πίσω μένουν να απαντηθούν. Βεβαίως, οι γενναίες ενέσεις ρευστότητας και η μείωση των αμερικανικών και των ευρωπαϊκών επιτοκίων σε σχεδόν μηδενικά επίπεδα, έχουν λειάνει τις οδυνηρές συνέπειες της κρίσης. Αλλά οι ελπίδες ουσιαστικής ανάκαμψης με θέσεις εργασίας επειδή η κατανάλωση είναι η ατμομηχανή της αμερικανικής οικονομίας και ολόκληρου του κόσμου, είναι πενιχρές. Διαχειριστές τόσο των συντηρητικών όσο και των κερδοσκοπικών κεφαλαίων γνωρίζουν πως οι επενδυτές συχνά έχουν την τάση να συγχωρούν πιο εύκολα αν χάνουν χρήματα και οι άλλοι. Το ίδιο ισχύει και για τις οικονομίες.
Στην τελευταία συνεδρίαση ο πρόεδρος της Fed, Μπεν Μπερνάνκι, αφού περιέγραψε μια εικόνα καθησυχασμού για την πορεία της αμερικανικής οικονομίας και τους κινδύνους από τις πληθωριστικές παρενέργειες της «quantitative easing», έκανε έναν έξυπνο ελιγμό εξόδου. Ηδη η Fed υλοποιεί αγορές μακροπρόθεσμων κρατικών ομολόγων συνολικής αξίας 600 δισ. δολαρίων. Ομως, ο τερματισμός της quantitative easing, δηλαδή της ποσοτικής χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής, κρύβει πολλές παγίδες.
Η άντληση από το σύστημα της τεράστιας ποσότητας ρευστότητας, θα γίνει με δύο τρόπους έχει διευκρινίσει στο Κογκρέσο ο κ. Μπερνάνκι. Η Fed, πρώτον, θα πληρώσει αυξημένο επιτόκιο στις δεσμευμένες καταθέσεις των τραπεζών, επιδιώκοντας την προσέλκυσή τους και δεύτερον, θα πουλήσει στην αγορά τα μακροπρόθεσμα ομόλογα που έχει αγοράσει απορροφώντας, όμως, τη ρευστότητα που θα προκληθεί.
Ωστόσο, τα δύο αυτά εργαλεία που καθόρισε ο κ. Μπερνάνκι συνήθως χρησιμοποιούνται για ομαλές συνθήκες και θεωρούνται ανεπαρκή για στρατηγική εξόδου από μη συμβατικές πολιτικές. Πάντως, τα δημοσιονομικά προβλήματα πολλών χωρών-μελών της υποδηλώνουν ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται πλέον από την ΕΚΤ έχουν πολιτικό χαρακτήρα, καθώς εξαρτάται εν πολλοίς η επιβίωση αρκετών οικονομιών. Η παράταση αυτή της προσφοράς ρευστότητας με ευνοϊκούς όρους από την ΕΚΤ στις τράπεζες της Ευρωζώνης το πρώτο τρίμηνο του 2011, εντάσσεται στο πλαίσιο της πολιτικής σύγκρουσης που έχει ξεσπάσει για τον διάδοχο του Τρισέ.
Ομως, για πόσο καιρό ακόμη είναι διατεθειμένη η ΕΚΤ να βάζει το χέρι «βαθιά στην τσέπη» τροφοδοτώντας τις τράπεζες της Ευρωζώνης με τη -ζωτικής σημασίας- ρευστότητα; Οχι για πολύ... καθώς η σύγκρουση απόψεων που έχει ξεσπάσει στους κόλπους της παίρνει διαστάσεις. Αρκετοί ζητούν να δοθεί σύντομα τέλος στο πάρτι ρευστότητας.
Ομως, η χρηματοπιστωτική κρίση αντέστρεψε ολοσχερώς αυτήν την πραγματικότητα. Ο οικονομικός κύκλος υποτίθεται ότι έχει νικηθεί, αλλά το χρέος έχει καταστεί μεγαλύτερος εχθρός απ’ ό, τι η ανεργία.
Τα επιτόκια στις περισσότερες χώρες βρίσκονται σε μηδενικό επίπεδο, ωστόσο οι κεντρικές τράπεζες χρησιμοποιούν ακόμη τα γνωστά εργαλεία.
το δολάριο, στα ύψη η στερλίνα
ZEZA ZHKOY
Οχι... δεν άλλαξε τίποτε ή σχεδόν τίποτε. Ο αραβικός κόσμος συγκλονίζεται από τις ταραχές, από την Αίγυπτο μέχρι την Ιορδανία και από την Τυνησία μέχρι την Υεμένη. Αλλά η κατάσταση είναι υπό έλεγχο. Απλώς, τώρα συμφέρει τους κερδοσκόπους να κάνουν την αντίθετη κίνηση, αποδεικνύοντας τη διαχρονική ισχύ τους στο οικονομικό σκηνικό. Το παιχνίδι επικεντρώνεται στο ευρώ που σημείωσε χθες άλμα ανόδου στα 1,3835 έναντι του δολαρίου, καθώς προβλέπεται ότι η ΕΚΤ θα αυξήσει τα επιτόκια το αργότερο μέχρι τον Ιούλιο. Το επιτόκιο του ευρώ παραμένει στο ιστορικό ναδίρ του 1% από τον Μάιο του 2009.
Ο πολυσήμαντος τομέας της βιομηχανικής δραστηριότητας στις ΗΠΑ, την Κίνα, τη Βρετανία και τη Γερμανία, ανακτά την ορμή που ενθουσιάζει την κερδοσκοπία καθώς αναπτύσσεται το παιχνίδι των επιτοκίων. Συγκεκριμένα, τα στοιχεία που ανακοίνωσε χθες το Institute of Supply Management (ISM) έδειξαν ότι ο δείκτης βιομηχανικής δραστηριότητας στις ΗΠΑ τρέχει με ταχύτητα επτά ετών. Nα επισημανθεί ότι τα στοιχεία του ISM καταρτίζονται από τις απαντήσεις των μάνατζερ που ελέγχουν περισσότερες από 400 βιομηχανίες, οι οποίες δραστηριοποιούνται στους τομείς των χημικών, του χαρτιού, της κλωστοϋφαντουργίας, των κομπιούτερ κ. λπ. Η βελτίωση του βιομηχανικού τομέα συνήθως προοιωνίζεται πολύ καλές ειδήσεις για το σύνολο της αμερικανικής οικονομίας.
Τα χειρότερα της κρίσης πιθανότατα να έχουν περάσει, αλλά τα μεγάλα ερωτήματα που άφησε πίσω μένουν να απαντηθούν. Βεβαίως, οι γενναίες ενέσεις ρευστότητας και η μείωση των αμερικανικών και των ευρωπαϊκών επιτοκίων σε σχεδόν μηδενικά επίπεδα, έχουν λειάνει τις οδυνηρές συνέπειες της κρίσης. Αλλά οι ελπίδες ουσιαστικής ανάκαμψης με θέσεις εργασίας επειδή η κατανάλωση είναι η ατμομηχανή της αμερικανικής οικονομίας και ολόκληρου του κόσμου, είναι πενιχρές. Διαχειριστές τόσο των συντηρητικών όσο και των κερδοσκοπικών κεφαλαίων γνωρίζουν πως οι επενδυτές συχνά έχουν την τάση να συγχωρούν πιο εύκολα αν χάνουν χρήματα και οι άλλοι. Το ίδιο ισχύει και για τις οικονομίες.
Στην τελευταία συνεδρίαση ο πρόεδρος της Fed, Μπεν Μπερνάνκι, αφού περιέγραψε μια εικόνα καθησυχασμού για την πορεία της αμερικανικής οικονομίας και τους κινδύνους από τις πληθωριστικές παρενέργειες της «quantitative easing», έκανε έναν έξυπνο ελιγμό εξόδου. Ηδη η Fed υλοποιεί αγορές μακροπρόθεσμων κρατικών ομολόγων συνολικής αξίας 600 δισ. δολαρίων. Ομως, ο τερματισμός της quantitative easing, δηλαδή της ποσοτικής χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής, κρύβει πολλές παγίδες.
Η άντληση από το σύστημα της τεράστιας ποσότητας ρευστότητας, θα γίνει με δύο τρόπους έχει διευκρινίσει στο Κογκρέσο ο κ. Μπερνάνκι. Η Fed, πρώτον, θα πληρώσει αυξημένο επιτόκιο στις δεσμευμένες καταθέσεις των τραπεζών, επιδιώκοντας την προσέλκυσή τους και δεύτερον, θα πουλήσει στην αγορά τα μακροπρόθεσμα ομόλογα που έχει αγοράσει απορροφώντας, όμως, τη ρευστότητα που θα προκληθεί.
Ωστόσο, τα δύο αυτά εργαλεία που καθόρισε ο κ. Μπερνάνκι συνήθως χρησιμοποιούνται για ομαλές συνθήκες και θεωρούνται ανεπαρκή για στρατηγική εξόδου από μη συμβατικές πολιτικές. Πάντως, τα δημοσιονομικά προβλήματα πολλών χωρών-μελών της υποδηλώνουν ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται πλέον από την ΕΚΤ έχουν πολιτικό χαρακτήρα, καθώς εξαρτάται εν πολλοίς η επιβίωση αρκετών οικονομιών. Η παράταση αυτή της προσφοράς ρευστότητας με ευνοϊκούς όρους από την ΕΚΤ στις τράπεζες της Ευρωζώνης το πρώτο τρίμηνο του 2011, εντάσσεται στο πλαίσιο της πολιτικής σύγκρουσης που έχει ξεσπάσει για τον διάδοχο του Τρισέ.
Ομως, για πόσο καιρό ακόμη είναι διατεθειμένη η ΕΚΤ να βάζει το χέρι «βαθιά στην τσέπη» τροφοδοτώντας τις τράπεζες της Ευρωζώνης με τη -ζωτικής σημασίας- ρευστότητα; Οχι για πολύ... καθώς η σύγκρουση απόψεων που έχει ξεσπάσει στους κόλπους της παίρνει διαστάσεις. Αρκετοί ζητούν να δοθεί σύντομα τέλος στο πάρτι ρευστότητας.
Ομως, η χρηματοπιστωτική κρίση αντέστρεψε ολοσχερώς αυτήν την πραγματικότητα. Ο οικονομικός κύκλος υποτίθεται ότι έχει νικηθεί, αλλά το χρέος έχει καταστεί μεγαλύτερος εχθρός απ’ ό, τι η ανεργία.
Τα επιτόκια στις περισσότερες χώρες βρίσκονται σε μηδενικό επίπεδο, ωστόσο οι κεντρικές τράπεζες χρησιμοποιούν ακόμη τα γνωστά εργαλεία.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire