Tο να σωθεί η Ελλάδα είναι προς το συμφέρον των γερμανικών, αγγλικών και γαλλικών τραπεζών

Ο στυγερός εκβιασμός

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Η «ευρετική του φόβου», που λέει και ο Ονφρέ στο βιβλίο του «Η δύναμη της Υπαρξης» (Εκδόσεις «Εξάντας»), είναι πολυμήχανη.

Στην περίπτωση της Ελλάδος επινόησε ένα εκβιαστικό δίλημμα: «Μνημόνιο ή χρεωκοπία». Χυδαίος εκβιασμός, αλλά βολικός. Και για τους ιθύνοντες της Ενωσης, που εμφανίστηκαν ως σωτήρες και αυστηροί επιτηρητές, κάτι σαν τους Επιθεωρητές του παλιού σχολείου, και για την ελληνική κυβέρνηση, που ποζάρει ως σοβαρή και υπεύθυνη, προβάλλοντας για εσωτερική κατανάλωση τον σωτήριο ρόλο της... Ψεύδονται αμφότερες οι πλευρές. Και αποκρύπτουν την ουσία: χρεωκοπία της Ελλάδος θα σήμαινε καταστροφή για τις γαλλικές, τις γερμανικές και τις εγγλέζικες τράπεζες, γεγονός που θα δημιουργούσε σάλο στο εσωτερικό των χωρών αυτών. Με άλλα λόγια, αν χρεωκοπούσε η Ελλάδα, θα έχαναν τα λεφτά τους. Και δεν είναι λίγα: οι γαλλικές τράπεζες διατηρούν ελληνικά ομόλογα ύψους 53 δισ. ευρώ, οι γερμανικές ακολουθούν με 45 δισ. και οι εγγλέζικες με 11,2 δισ. Συνολικά -υπενθυμίζει ο Γιώργος Χ. Παπασωτηρίου, από τη «Βραδυνή»- «οι ευρωπαϊκές τράπεζες συγκεντρώνουν 141,8 δισ. ευρώ και οι πέραν της Ευρώπης τράπεζες 177,3 δισ. ευρώ από το ελληνικό χρέος»... Επομένως, τα περί πιθανής χρεωκοπίας από την οποία δήθεν σώθηκε η Ελλάδα, είναι παραμύθια. Το λέει και ένας πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, ο Χέλμουτ Σμιτ: «Δεν γράφει κανείς ότι το να σωθεί η Ελλάδα είναι προς το συμφέρον των γερμανικών, αγγλικών και γαλλικών τραπεζών»...
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χώρα βρισκόταν σε δεινή οικονομική κατάσταση. Ομως, υπήρχε ένα δεδομένο: ότι η Ενωση ήταν υποχρεωμένη να κάνει το παν προκειμένου να αποφευχθεί ενδεχόμενη χρεωκοπία. Ηταν αναγκασμένη. Δεν είχε άλλη επιλογή. Λόγω ευρώ και -κυρίως- εξαιτίας της μεγάλης οικονομικής καταστροφής, που θα επήρχετο στις τράπεζες των τριών μεγάλων χωρών. Επομένως, η χρεωκοπία ήταν μεγάλο χαρτί στα χέρια του Ελληνα πρωθυπουργού, και όχι δαμόκλειος σπάθη. Και με το χαρτί αυτό θα μπορούσε να διαπραγματευτεί. Και να πετύχει από τότε ΚΑΙ επιμήκυνση του υφιστάμενου χρέους ΚΑΙ δάνειο με ανεκτό επιτόκιο και λιγότερο επαχθείς όρους στο Μνημόνιο... Οπερ έδει δείξαι...
Υπόμνηση...
«...Δεν γράφει κανείς ότι το να σωθεί η Ελλάδα είναι προς το συμφέρον των γερμανικών, αγγλικών και γαλλικών τραπεζών»...
Τάδε έφη Χέλμουτ Σμιτ, μιλώντας στην εφημερίδα «Ντι Τσάιτ». Καίριος και αφοπλιστικός ο σοσιαλδημοκράτης πρώην καγκελάριος, διαλύει με τον τρόπο του τους μύθους της προπαγάνδας περί αλληλεγγύης και -πολλώ μάλλον- περί σωτήριας παρέμβασης της ελληνικής κυβέρνησης: