Πάµε σαν άλλοτε
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
«Λέω όχι στο Μνηµόνιο και το εννοώ. Εχω λόγο και τον τιµώ. Κάποτε αρνήθηκα να υποχωρήσω και έµεινα έντεκα χρόνια σπίτι µου. Δεν γύρισα για να υποχωρήσω...». Ποιος είναι ο πολιτικός αρχηγός που είπε αυτά τα ωραία λόγια; Είναι ο πρόεδρος της Ν.Δ. Αντώνης Σαµαράς. Δείχνει χαρακτήρα και µπράβο του. Μόνο που οι όρκοι αιώνιας πίστης στο ίδιο πράγµα δεν ταιριάζουν πάντα στην πολιτική. Το γεγονός πως δηλώνει αµετακίνητος σε ό, τι αφορά το Μνηµόνιο είναι µια πολιτική επιλογή που θα κριθεί στο τέλος. Αλλά η σύνδεσή της µε το παρελθόν – του – είναι κακό σηµάδι. Το «κάποτε αρνήθηκα να υποχωρήσω» παραπέµπει σε µια συγκεκριµένη περίοδο που δεν φαίνεται να δίδαξε τίποτε στον σηµερινό αρχηγό της αξιωµατικής αντιπολίτευσης.
Αυτό στο οποίο αρνήθηκε να υποχωρήσει τότε είναι το Σκοπιανό. Και αυτό από το οποίο δεν υποχώρησε ήταν η θέση «δεν δεχόµαστε το όνοµα Μακεδονία, ούτε παράγωγό του». Είχε και ΟΤΕ µέσα αυτή η ανυποχώρητη στάση, αλλά ας το αφήσουµε. Τι επακολούθησε είναι γνωστό. Πρώτον: ο Σαµαράς έριξε τον Μητσοτάκη. Ουδέν κακόν αµιγές καλού, αλλά ήταν µια καθόλου οµαλή εξέλιξη. Εστω κι αν, στη συγκεκριµένη περίπτωση, ο µοιραίος άνθρωπος του 1965 πλήρωσε µε το ίδιο νόµισµα. Δεύτερον: συµπαρέσυρε το ΠΑΣΟΚ της εποχής σε έναν διαγκωνισµό αδιαλλαξίας στο συγκεκριµένο θέµα. Ετσι δαπανήθηκε ασυλλόγιστα διπλωµατικό κεφάλαιο στο εξωτερικό για µια πολιτική επένδυση στο εσωτερικό. Τρίτον: διευκόλυνε τα Σκόπια να επιµείνουν στο όνοµα Μακεδονία – και τα κράτη όλου του κόσµου να το δεχθούν. Και τώρα τρέχουµε εµείς και παρακαλάµε µπας και δεχθούν οι Σκοπιανοί κανένα παράγωγο. Γιατί η εξωτερική πολιτική της χώρας δεν αντέχει άλλο να απαιτούν οι ελληνικές αντιπροσωπείες στα διεθνή φόρα να εξαφανιστεί το ταµπελάκι µε το συνταγµατικό όνοµα των Σκοπιανών και να µπει στη θέση του το «FYROM». Ούτε ωφελεί ότι είναι υποχρεωµένοι οι υπουργοί να φεύγουν από το τραπέζι που συζητούν, ας πούµε, για επενδύσεις αν κάποιος αποκαλέσει Μακεδονία το κρατίδιο. Τώρα ο πολιτικός που οδήγησε σε αυτό το αδιέξοδο αναπολεί τους χειρισµούς του και υπόσχεται να επαναλάβει τα ίδια µε το Μνηµόνιο. Δηλαδή, όπως έλεγε ο άγγλος ιστορικός Αλαν Τέιλορ: «Εµαθε από τα λάθη του παρελθόντος πώς να κάνει νέα λάθη».
Διαφημίσεις από την Google
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
«Λέω όχι στο Μνηµόνιο και το εννοώ. Εχω λόγο και τον τιµώ. Κάποτε αρνήθηκα να υποχωρήσω και έµεινα έντεκα χρόνια σπίτι µου. Δεν γύρισα για να υποχωρήσω...». Ποιος είναι ο πολιτικός αρχηγός που είπε αυτά τα ωραία λόγια; Είναι ο πρόεδρος της Ν.Δ. Αντώνης Σαµαράς. Δείχνει χαρακτήρα και µπράβο του. Μόνο που οι όρκοι αιώνιας πίστης στο ίδιο πράγµα δεν ταιριάζουν πάντα στην πολιτική. Το γεγονός πως δηλώνει αµετακίνητος σε ό, τι αφορά το Μνηµόνιο είναι µια πολιτική επιλογή που θα κριθεί στο τέλος. Αλλά η σύνδεσή της µε το παρελθόν – του – είναι κακό σηµάδι. Το «κάποτε αρνήθηκα να υποχωρήσω» παραπέµπει σε µια συγκεκριµένη περίοδο που δεν φαίνεται να δίδαξε τίποτε στον σηµερινό αρχηγό της αξιωµατικής αντιπολίτευσης.
Αυτό στο οποίο αρνήθηκε να υποχωρήσει τότε είναι το Σκοπιανό. Και αυτό από το οποίο δεν υποχώρησε ήταν η θέση «δεν δεχόµαστε το όνοµα Μακεδονία, ούτε παράγωγό του». Είχε και ΟΤΕ µέσα αυτή η ανυποχώρητη στάση, αλλά ας το αφήσουµε. Τι επακολούθησε είναι γνωστό. Πρώτον: ο Σαµαράς έριξε τον Μητσοτάκη. Ουδέν κακόν αµιγές καλού, αλλά ήταν µια καθόλου οµαλή εξέλιξη. Εστω κι αν, στη συγκεκριµένη περίπτωση, ο µοιραίος άνθρωπος του 1965 πλήρωσε µε το ίδιο νόµισµα. Δεύτερον: συµπαρέσυρε το ΠΑΣΟΚ της εποχής σε έναν διαγκωνισµό αδιαλλαξίας στο συγκεκριµένο θέµα. Ετσι δαπανήθηκε ασυλλόγιστα διπλωµατικό κεφάλαιο στο εξωτερικό για µια πολιτική επένδυση στο εσωτερικό. Τρίτον: διευκόλυνε τα Σκόπια να επιµείνουν στο όνοµα Μακεδονία – και τα κράτη όλου του κόσµου να το δεχθούν. Και τώρα τρέχουµε εµείς και παρακαλάµε µπας και δεχθούν οι Σκοπιανοί κανένα παράγωγο. Γιατί η εξωτερική πολιτική της χώρας δεν αντέχει άλλο να απαιτούν οι ελληνικές αντιπροσωπείες στα διεθνή φόρα να εξαφανιστεί το ταµπελάκι µε το συνταγµατικό όνοµα των Σκοπιανών και να µπει στη θέση του το «FYROM». Ούτε ωφελεί ότι είναι υποχρεωµένοι οι υπουργοί να φεύγουν από το τραπέζι που συζητούν, ας πούµε, για επενδύσεις αν κάποιος αποκαλέσει Μακεδονία το κρατίδιο. Τώρα ο πολιτικός που οδήγησε σε αυτό το αδιέξοδο αναπολεί τους χειρισµούς του και υπόσχεται να επαναλάβει τα ίδια µε το Μνηµόνιο. Δηλαδή, όπως έλεγε ο άγγλος ιστορικός Αλαν Τέιλορ: «Εµαθε από τα λάθη του παρελθόντος πώς να κάνει νέα λάθη».
Διαφημίσεις από την Google
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire