Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου
Φταίνε οι λειτουργοί του Υπουργείου Εξωτερικών που από υπερβολική αγάπη προς τον πολιτικό προϊστάμενό τους έσπευσαν να αλλοιώσουν πρακτικά σύσκεψης για να τον απαλλάξουν από οποιαδήποτε τυχόν σκιά έπεσε ή θα έπεφτε στο πρόσωπό του.
Έτσι, με δική τους πρωτοβουλία.
Φυσικά όλοι αυτοί μπορεί να έχουν μερίδιο ευθύνης, όπως και άλλοι (σύντομα μπορεί να ακούσουμε και για κάποιον κλητήρα που έχασε στο δρόμο ένα φάκελο ή μια καθαρίστρια που πέταξε από κάποιο γραφείο έγγραφο, μια τηλεφωνήτρια που ξέχασε να αναφέρει ένα τηλεφώνημα). Παρόλα αυτά δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη η μέχρι τώρα πορεία των ερευνών και τα ευρήματά τους. Δεν περιμέναμε και τίποτα διαφορετικό. Το αντίθετο. Περιμέναμε να ακούσουμε πιο νωρίς και με πιο καθαρά λόγια πως φταίνε οι νεκροί (πράγμα που μόνο πλαγίως το ακούμε και το βλέπουμε να καλλιεργείται σιγά-σιγά). Αν εξάλλου πιστεύαμε πως μπορεί να φταίει κάποιος άλλος πέραν των πέντε ή δέκα δημόσιων υπαλλήλων, δεν θα βγαίναμε στους δρόμους. Θα αναμέναμε, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στον ηγέτη του τόπου και τις διαδικασίες που όρισε, τα αποτελέσματα των ερευνών.
Είμαστε έτοιμοι λοιπόν να ακούσουμε τα πάντα. Το μόνο που μας εκπλήττει είναι που παρά τα όσα έγγραφα έχουν διαρρεύσει -και κάθε φορά είναι ηλίου φαεινότερο και ποια είναι η πηγή τους-, παρά το γεγονός ότι τα πράγματα είναι τόσο απλά που μπορούμε να τα κατανοήσουμε οι πάντες (έστω κι αν κάποιοι λόγω κομματικής τοποθέτησης έχουν διαφορετική ερμηνεία), ακόμα επιμένουν να μας δουλεύουν. Αυτό πραγματικά μας εκπλήττει.
*Πρέπει να παραδεχτούμε κάτι πάντως. Εκεί που έφταιγε ο κύριος κανείς, φτάσαμε να φταίει ο τελευταίος τροχός της άμαξας. Μέχρι να φτάσουμε και στον αμαξηλάτη, έχουμε δρόμο.
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 23/08/2011
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire