Περιμένει άραγε ένα θαύμα;

Άριστος Μιχαηλίδης

Δεν γνωρίζουμε αν αυτές τις τελευταίες μέρες της θερινής ανάπαυλας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας βρήκε το χρόνο για μια ανασκόπηση, προτού πορευθεί σήμερα για το νέο κύκλο εντατικών συνομιλιών, όπως τον επιβάλλει ο οδικός χάρτης (που δεν τον ονομάζουμε χρονοδιάγραμμα) του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών. Θα έπρεπε, πάντως. Για να μελετήσει εάν το ουδόλως ευνοϊκό περιβάλλον μέσα στο οποίο κινείται, υπάρχει πιθανότητα να τον οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα. Γιατί, αν δεν υπάρχει τέτοια πιθανότητα, τότε το επόμενο που πρέπει να τον απασχολήσει, είναι γιατί συνεχίζει; Τι περιμένει να αλλάξει; Πιστεύει σε κάποιο θαύμα; Τι μπορεί να κάνει για να αποτρέψει μιαν αρνητική κατάληξη, που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην ντε γιούρε διχοτόμηση;

Οι τοποθετήσεις του Ταγίπ Ερτογάν τον Ιούλιο, ήταν διαφωτιστικές. Εξάλλου το παραδέχτηκε και ο ίδιος ο κ. Χριστόφιας: «Αν κρίνει κανείς από τις δηλώσεις του κ. Ερντογάν οι οποίες είναι απόλυτα μα απόλυτα καταδικαστέες, που όζουν κυνισμού πρέπει να πω, αν θα ακολουθηθεί αυτή η γραμμή αντιλαμβάνεστε ότι δεν θα υπάρξει πιθανότητα για παραμικρή πρόοδο» (19/7/2011).
Η τουρκική γραμμή ακολουθείται από την πρώτη μέρα των διαπραγματεύσεων, απλώς τώρα ο Ερντογάν επιβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε, όπως ανέμεναν διάφοροι αιθεροβάμονες ότι θα γίνει μετά τις τουρκικές εκλογές του Ιουνίου. Θα έπρεπε δηλαδή να θεωρείται δεδομένη η γραμμή που ακολουθεί η τουρκική πλευρά: Είτε, λύση δύο κρατιδίων, με χαλαρή κεντρική εκπροσώπηση, με μία διεθνή προσωπικότητα, με τουρκικές εγγυήσεις και έλεγχο σε όλο το νησί, είτε αναγνώριση του ψευδοκράτους αμέσως μετά που θα οδηγηθούν σε ναυάγιο οι υφιστάμενες συνομιλίες.
Γνωρίζουμε, λοιπόν, αυτή τη γραμμή της Τουρκίας, την γνωρίζει πλέον και ο Πρόεδρος Χριστόφιας, αλλά επίσης,
- βρισκόμαστε μπροστά σε εξωφρενικές απειλές για τα αναγνωρισμένα διεθνώς δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας σχετικά με τις έρευνες για φυσικό αέριο,
- έχουμε αμέτρητες τραυματικές εμπειρίες από τη συμπεριφορά των αξιωματούχων των Ηνωμένων Εθνών και την κάλυψη που προσφέρουν στην Τουρκία,
- δεν υπάρχει καμιά προοπτική να καταλήξουμε σε μια υγιή και ανεκτή συμφωνία, με δεδομένες τις προσεγγίσεις της τουρκικής πλευράς αλλά και τις δικές μας κόκκινες γραμμές,
- ο χρόνος εξαντλείται απειλητικά σε βάρος μας, διότι το αδιέξοδο, είτε θα οδηγήσει σε διεθνή διάσκεψη, όπου η Άγκυρα θα επιβάλει τους όρους του παιχνιδιού, είτε θα οδηγήσει σε πλήρες ναυάγιο με συνεπακόλουθο την αναβάθμιση ή και την αναγνώριση του ψευδοκράτους.
Με αυτά τα δεδομένα, είναι που διερωτούμαστε, τι κάνει ο Πρόεδρος; Δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις για να αντιληφθεί ο καθένας ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε για να ανατραπεί η αρνητική εξέλιξη αν η πλευρά μας δεν κάνει κάτι δραστικό. Σήμερα, ακόμα και η αποχώρηση από τις συνομιλίες, παρότι μπορεί να μας φέρει αντιμέτωπους με την οργή του Μπαν Κι Μουν, είναι σοφότερη πράξη από τη συνέχιση του ίδιου καταστροφικού «οδικού χάρτη». Ακόμα και η διαχείριση του φυσικού πλούτου της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ανοίγει μια νέα εποχή για τον τόπο, κινδυνεύει, όχι μόνο από τις τουρκικές απειλές, αλλά και από την υποκρισία των αξιωματούχων των Ηνωμένων Εθνών, που ζητούν αναβολή των ερευνών για να μην βλάψουν τις συνομιλίες... Τις συνομιλίες που δεν υπάρχει πιθανότητα να οδηγήσουν σε λύση.

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 23/08/2011