Είναι γνωστό (από συνεργάτες και συνομιλητές του, γιατί ο ίδιος ποτέ δεν θα το παραδεχθεί...) ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος δέχθηκε να καθίσει στην «ηλεκτρική καρέκλα» του υπουργού Οικονομικών, υπολογίζοντας ότι τον Σεπτέμβριο θα γίνονταν εκλογές. Στην περίπτωση αυτή, εκείνος θα ήταν τοποθετημένος στην κατάλληλη θέση, ώστε να αναλάβει μετά την ήττα την ηγεσία του κόμματος, χωρίς να έχει υποστεί κιόλας την πολιτική φθορά που συνεπάγεται η θέση.
Είναι επίσης γνωστό, όμως, ότι οι ξένοι (χάρη στην καλοσύνη των οποίων επιβιώνουμε...) δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για το ενδεχόμενο εκλογών. Εφόσον, λοιπόν, δεχθούμε ότι ισχύουν τα δύο παραπάνω, είμαστε υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουμε ότι ο Βενιζέλος έχει παγιδευθεί.
Υπό το πρίσμα αυτό, πολύ φοβάμαι ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τις πρόσφατες πρωτοβουλίες του: πρώτον, την αφελή απόπειρα διμερούς τακτοποίησης των εγγυήσεων που ζητάει η Φινλανδία και, δεύτερον, την ευμενή μεταχείριση εφοριακών και τελωνειακών, εν όψει ενιαίου μισθολογίου. Η μεν πρώτη κίνηση απειλεί να τινάξει στον αέρα τη συμφωνία για τη νέα δανειακή σύμβαση της χώρας, η δε άλλη ουσιαστικά ακυρώνει τον σκοπό για τον οποίο γίνεται το ενιαίο μισθολόγιο, αφού ανάλογες παραχωρήσεις ακολούθησαν αναγκαστικά και για τους άλλους κλάδους υπαλλήλων του Δημοσίου, μέσω του επιδόματος της «προσωπικής διαφοράς» που καθιερώνεται για όλους.
Συνεπώς, αν συνδυάσει κανείς τα παραπάνω με την διαχρονική πίστη του Βενιζέλου στο μεγάλο και παντοδύναμο κράτος, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, κατά πάσαν πιθανότητα, ο υπουργός Οικονομικών σκοπίμως υπονομεύει την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, ώστε να συντομεύει η διάρκεια της για να έλθει και η δική του ώρα. Εξίσου πιθανή ερμηνεία όμως είναι και η άλλη· ότι, δηλαδή, ο Βενιζέλος και στο υπουργείο αυτό κάνει ό,τι ακριβώς έκανε και στα άλλα από τα οποία έχει περάσει: γκάφες – απλώς, στον τομέα της οικονομίας και υπό τις παρούσες συνθήκες, όλοι τις προσέχουμε. Προσωπικώς, τείνω περισσότερο προς την δεύτερη εκδοχή. Αλλωστε, μας προειδοποίησε ο ίδιος, όταν τις προάλλες ανακοίνωσε με αρκούντως δραματικό τρόπο ότι θυσιάζει την προοπτική του στην πολιτική. Αυτοσαρκαζόταν, αλλά δεν το καταλάβαμε...
Στην Καρδαμύλη για κανόΗ κυβέρνηση φέτος δεν θα πήγαινε διακοπές, αλλά ο Γιώργος πέρασε το Σαββατοκύριακο στην Καρδαμύλη. Ανακολουθία μεν, αλλά δεν είναι και τίποτε το επιλήψιμο, ιδίως αν σκεφθεί κανείς πόσο υπερβολική έχει υπάρξει η κυβέρνηση σε απείρως σοβαρότερα θέματα, όπως λ.χ. στις αποκρατικοποιήσεις, όπου υποτίθεται ότι θα έκανε από μία την εβδομάδα. (Αφ’ ότου συμφωνήθηκε αυτό, θα έπρεπε να έχουν γίνει ήδη περί τις οκτώ...) Εξάλλου, ανάλογη υπερβολή ως προς το θέμα των διακοπών διαπιστώνεται και στην πλειονότητα του εξυπνότερου λαού του κόσμου: Ανω του 60% δήλωνε στις έρευνες ότι δεν επρόκειτο να κάνει διακοπές φέτος, πώς συνέβη όμως τελικά να αδειάσει η Αθήνα από τις αρχές Ιουλίου, τον δε Αύγουστο να ερημώσει πρωτοφανώς, ένας Θεός το ξέρει. Το πιθανότερο είναι ότι, για τον Ελληνα, η ανάπαυση στο εξοχικό του, το αυθαίρετό του, στο πατρικό του στο χωριό ή, ακόμη, στο φιλικό σπίτι όπου του προσφέρεται φιλοξενία, δεν λογίζονται ως «διακοπές». Οι αληθινές «διακοπές» προϋποθέτουν την αγορά παράλογα υπερτιμημένων υπηρεσιών στην Μύκονο και μάλιστα με δανεικά...
Απομακρύνομαι όμως από τον αρχικό σκοπό μου, που ήταν να επαινέσω την προβλεπτικότητα του Γιώργου, ο οποίος, ενώ είχε προγραμματίσει να περάσει το διήμερο στα Κύθηρα, τελικά, εξαιτίας των ισχυρών βορείων ανέμων, προτίμησε την Καρδαμύλη. Η αλλαγή προορισμού έγινε, προφανώς, για λόγους ασφαλείας του προέδρου: μετά την πτώση του Καντάφι, δεν θα ήταν συνετό για τον Γιώργο να βγει με το κανό του στα ανοιχτά των Κυθήρων, αφού θεωρείται δεδομένο ότι θα κατέληγε στις ακτές της Λιβύης, οπότε θα είχε κάποια δυσκολία συνεννόησης, είτε έπεφτε στα χέρια των Κανταφικών είτε των αντικαθεστωτικών...
ΑξιοκρατίαΟταν τα θέματα στις εισαγωγικές (ή όπως αλλιώς λέγονται στις μέρες μας) εξετάσεις είναι εύκολα, οι βάσεις ανεβαίνουν· δηλαδή, ο πήχυς της αριστείας χαμηλώνει ώστε να μπορούν να τον υπερβούν και οι μέτριοι. Αυτό είναι οπωσδήποτε βολικό για τους τελευταίους, άδικο ωστόσο για τους άριστους, οι οποίοι υποχρεώνονται να κριθούν στη λεπτομέρεια, προκειμένου να ξεχωρίσουν από τους μέτριους. Με τα δύσκολα θέματα όμως, όπως στις φετινές εξετάσεις, ο διαχωρισμός των αρίστων από τους άλλους είναι σαφής· και, εφόσον μιλάμε για τα πανεπιστήμια, ο διαχωρισμός αυτός υπηρετεί την αξιοκρατία. Για τον λόγο αυτό, ήταν ένα ακόμη θετικό στοιχείο στην υπουργία της Αννας Διαμαντοπούλου ότι οι φετινές εξετάσεις έγιναν με κριτήρια εν τέλει αξιοκρατικά, δηλαδή όπως πρέπει να γίνονται. Περιέργως όμως, δεν είδα διαμαρτυρίες από την Αριστερά, της οποίας η ιδεολογία στρέφεται κατά της αριστείας και αναγνωρίζει στη μετριότητα δικαιώματα αριστείας. Ποιος να ξέρει... Θα τους ξέφυγε μάλλον, εξαιτίας του σοκ από τη συγχώνευση της Alpha και της Eurobank, κίνηση η οποία ενισχύει το τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα και, συνεπώς, αρνητική εξέλιξη για το «λαϊκό κίνημα», αφού η κατάρρευση των τραπεζών αποτελεί προϋπόθεση για την επιστροφή στα σπήλαια...
Πηγή: Η Καθημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 30/08/2011
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire