Αλκυόνη Παπαδάκη: «Ο συγγραφέας πρέπει να είναι μέσα στον κόσμο»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Αλέξανδρο Στεργιόπουλο

Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε επισημαίνει ότι κάνει ψυχογραφήματα και οι ήρωές της σαν να μας μιλάνε. Η Αλκυόνη Παπαδάκη γνωρίζει καλά την ανθρώπινη ψυχή και ό,τι μαθαίνει μας το προσφέρει. Δεν φοβάται τον πόνο, την τραγωδία. Τα μοιράζεται με τον αναγνώστη της.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ: Εχετε γράψει 14 βιβλία. Με ποιον τρόπο χειρίζεστε τη διαστροφή σας, όπως τη χαρακτηρίζετε, με τη λογοτεχνία;
ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ: Πρώτα απ' όλα δεν είμαι τόσο παραγωγική, αλλά ουσιαστική. Από κει και πέρα δεν ξέρω γιατί γράφω. Μάλλον, γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Δεν είναι κάτι που το κάνω για ψυχοθεραπεία. Για εκτόνωση. Μάλιστα, όταν τελειώνω ένα βιβλίο, λέω ότι δεν πρόκειται να ξαναγράψω. Θα ασχοληθώ με κάτι άλλο. Ωστόσο, μαζεύονται πράγματα στο μυαλό μου και θέλω να τα μοιραστώ.

Α.Σ.: Το γράψιμο είναι μέσο φυγής;
Α.Π.: Είναι και ίσως έτσι ξεκίνησα. Η οικογένειά μου έζησε δύσκολες στιγμές και για ένα παιδί ήταν δύσκολο να τις βιώσει. Ετσι, λοιπόν, όταν έμαθα να γράφω νόμιζα ότι φεύγω πραγματικά από το περιβάλλον που δεν άντεχα.
Α.Σ.: Είναι τόσο δυνατές οι λέξεις που μπορούν να σε ταξιδέψουν;
Α.Π.: Εχουν τεράστια δύναμη. Τις βλέπω με χρώματα, σχήματα. Παράγουν μουσική. Για μένα είναι πολύ σημαντικές. Οταν γράφω μια φράση πρέπει η λέξη να αποδίδει την έννοια που θέλω εγώ. Γι' αυτό και την ψάχνω αρκετά.
Α.Σ.: Σας δυσκολεύει αυτό;
Α.Π.: Πάρα πολύ. Νομίζω ότι σκαλίζω μια πέτρα. Τη σμιλεύω μέχρι να φτάσω εκεί που θέλω. Να αποτυπώσω στο χαρτί την εικόνα που έχω στο μυαλό μου.
Α.Σ.: Συμφωνείτε με τον χαρακτηρισμό «ποιητική πεζογραφία» που αποδίδεται στα βιβλία σας;
Α.Π.: Ναι. Θεωρώ ότι τα βιβλία μου διαθέτουν κάποια ποίηση, αλλά και ρεαλισμό. Ετσι δεν είναι και η ζωή;
Α.Σ.: Είναι ποιητική η ζωή μας;
Α.Π.: Εξαρτάται πώς τη βλέπει κανείς.
Α.Σ.: Γράφετε με το συναίσθημα ή τη λογική;
Α.Π.: Είμαι άνθρωπος που πατά γερά στη γη, αλλά κοιτάζω στον ουρανό. Χρησιμοποιώ και τη λογική και το συναίσθημα. Ξεκινώ με το συναίσθημα, όμως με οδηγεί η λογική. Στην ουσία κάνω ψυχογραφήματα. Εχω μελετήσει καλά τους ήρωες, έχω μπει στην ψυχή τους.
Α.Σ.: Τα δύο τελευταία βιβλία θεωρώ ότι είναι οικεία στον αναγνώστη.
Α.Π.: Πλησιάζουν την ψυχή του αναγνώστη. Ισως επειδή έχω ζήσει πολλά στη ζωή μου, αντιφατικά, έχω έρθει πιο κοντά στον άνθρωπο. Γνωρίζω καλά την ανθρώπινη ψυχή. Δεν προσπάθησα ποτέ να προστατέψω τη ζωή μου. Την είχα πάντα εκτεθειμένη και γι' αυτό πήρα πολλές εικόνες.
Α.Σ.: Ο συγγραφέας πρέπει να παρατηρεί;
Α.Π.: Να παρατηρεί και να είναι ειλικρινής. Να βρίσκεται κοντά στον άνθρωπο. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάποιος κάθεται πίσω από μια βιτρίνα και νομίζει ότι περιγράφει ανθρώπινες καταστάσεις. Ο συγγραφέας πρέπει να είναι μέσα στον κόσμο. Εχω την εντύπωση ότι όταν γράφω, είναι απέναντί μου ένα φιλαράκι και τα λέμε. Σε αυτόν που έχω δίπλα μου (νοητά), δεν πρέπει να σηκώσω το κεφάλι πιο πάνω από το δικό του.
Α.Σ.: Τι σας κάνει να αγανακτείτε;
Α.Π.: Πολλά με κάνουν να αγανακτώ. Κυρίως ο απανθρωπισμός. Οι ανθρώπινες αξίες έχουν μπει στην άκρη και κυριαρχούν τα συμφέροντα. Με κάνει να αγανακτώ επίσης η υποκρισία, η υπεροψία, η αλαζονεία.
Α.Σ.: Ο συγγραφέας έχει άλλο τρόπο, πέρα από την πένα του, να δείξει την αντίδρασή του;
Α.Π.: Εξαρτάται. Εντούτοις, ένα «όπλο» γερό είναι αυτό που ξέρει να κάνει. Αυτό που δεν πρέπει να κάνει είναι να απομονώνεται και να θεωρεί ότι ο κόσμος στρέφεται γύρω απ' αυτόν.
Α.Σ.: Σας έχει επηρεάσει η κρίση;
Α.Π.: Ολους μάς έχει επηρεάσει. Καθένας πρέπει να κάνει αυτό που ξέρει με περισσότερη δύναμη μήπως κερδίσουμε κάτι. Δεν πρέπει να χάσουμε την ψυχή μας.

Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δημοσιεύτηκε στις 30/08/2011