Που ονειρεύονται ένα απομονωμένο και ιερό εθνικό κράτος στο μέσο του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι;
Και, καταρχήν, σε ό,τι αφορά τη Γαλλία. Θα ήταν τραγικά αφελές να αποδεχθεί κανείς ότι τα 7 εκατομμύρια των Γάλλων που ψήφισαν την Λε Πεν ήταν καθαρόαιμοι ρατσιστές.
Προφανώς όχι! Η Λε Πεν κράτησε ένα σκληρό τόνο στο μεταναστευτικό ζήτημα (ιδίως μετά τις απεχθείς δολοφονίες επτά ανθρώπων στη Τουλούζη από ένα ακραίο ισλαμιστή), αλλά έκανε μια παραπλανητική στροφή στο πολιτικό της όραμα.
Απευθύνθηκε, δηλαδή, στους πολλούς ανέργους του γαλλικού Βορά, στράφηκε εναντίον των διεφθαρμένων πολιτικών και κυρίως υποσχέθηκε ότι θα βγάλει τη Γαλλία έξω από την ανήμπορη (γερμανική) Ευρώπη που βυθίζεται στη φτώχεια (Economist, Are 18% of French people racist?)!
Μήπως, επομένως, η Λε Πεν ανέβηκε, γιατί προσέφερε μια ψεύτικη εναλλακτική λύση στο μέσο δυστυχισμένο Γάλλο, που θα μπορούσε να πιστέψει τα πάντα μέσα στην ανέχειά του;
Και μήπως η ανάλυση αυτή ισχύει και για την ανησυχητική άνοδο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα;
Και καταρχήν θα πρέπει να αναφέρουμε, ότι τα στοιχεία που δημοσιοποίησε ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας ήταν σοκαριστικά, γιατί δείχνουν καθαρά ότι η μισή σχεδόν χώρα είναι κοινωνικά διαλυμένη.
Έτσι, περίπου δυόμισι εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και οι μισθοί έχουν περικοπεί μέχρι 25%!
Και τι προτείνουν σε αυτόν τον καταρρακωμένο Ελληνα τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα;
Δεν προτείνουν πειστικά πράγματα, αφού ο νεοεκλεγείς αρχηγός του ΠαΣοΚ μιλάει αφηρημένα για προγράμματα, όπως η «Βοήθεια στο σπίτι» ή το χιλιοειπωμένο ΕΣΠΑ!
Με αυτά τα μεγέθη δεν πείθεται ο άνεργος και ο παρίας και τα ίδια ισχύουν και για τον αρχηγό της ΝΔ (αφού όταν κάποιος δεν μπορεί να αγοράσει ούτε τα βασικά είδη της διατροφής, τα παραπάνω φαντάζουν ως γελοίες εξαγγελίες)!
Υπό αυτές τις προϋποθέσεις το μεγάλο διακύβευμα των εκλογών της 6ης Μαΐου – η παραμονή ή όχι στην Ευρώπη- ξεθωριάζει και οι εξαθλιωμένοι τείνουν «ευήκοον ους» προς τα ακροδεξιά ή εθνικιστικά κόμματα (αφού ακόμη και η «Χρυσή Αυγή» υπόσχεται απαλλαγή από το μνημόνιο)!
Και το πολιτικό αυτό αδιέξοδο μεγαλώνει εκρηκτικά, γιατί και οι παραδοσιακοί αριστεροί σχηματισμοί προτείνουν τραγικά ανεδαφικές λύσεις (ή το άλμα προς το χάος), όπως η μονομερής διαγραφή του χρέους ή η αναστολή των πληρωμών (και μάλιστα σε μια οικονομία, όπου το 80% των τροφίμων αποτελούν εισαγωγές)!
Επομένως πρέπει τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα να κάνουν σοβαρές προτάσεις για τη βελτίωση της καθημερινής ζωής των πιο φτωχών (όπως η άμεση κατάργηση του απεχθούς χαρατσιού της ΔΕΗ για τα μικρά διαμερίσματα)!
Πώς θα αναπληρωθούν αυτά τα ποσά; Από την ενδεχόμενη επιβολή ενός σταθερού φόρου στις μεγάλες επιχειρήσεις που κάνουν τζίρο πάνω από 2 εκατομμύρια ευρώ ή με τη δραστική αύξηση του φόρου επιτηδεύματος στους ελευθεροεπαγγελματίες (γιατί οι γιατροί λ.χ δεν έχουν «πληρώσει» τίποτε, όταν οι συντάξεις κόβονταν ανήθικα).
Αν δεν υφίστανται τέτοιες διακριτές εναλλακτικές λύσεις, τότε ο απλός πολίτης που υποφέρει θα δείχνει ανεκτικότητα και στη φιλοσοφία των ακροδεξιών κομμάτων, που ευνοούν τους ξυλοδαρμούς των βουλευτών και τον εκφασισμό της κοινωνίας (παρουσιαζόμενοι ως οι εκπρόσωποι του λαού κατά του κατεστημένου)!
Κάτι που είχε κάνει παλιότερα και ο νεοναζιστής Haider στην Αυστρία σε ένα κλίμα απίστευτης διαφθοράς, όπως αυτό που υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα με τα πολλά σκάνδαλα των πολιτικών (Mouffe, «Το δημοκρατικό παράδοξο»).
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Αν δεν δοθούν πειστικές λύσεις για τη βελτίωση της καθημερινής ζωής των πολλών εξαθλιωμένων Ελλήνων, τότε η Ακροδεξιά και ο συντηρητικός εθνικισμός θα αυξάνουν επικίνδυνα το εκλογικό τους ακροατήριο!
Και τότε ο εκφασισμός της κοινωνίας θα είναι μπροστά μας!
Και αυτό πρέπει να το αποφύγουμε οπωσδήποτε!
*Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ
Πηγή: www.tovima.gr
Δημοσιεύτηκε στις 27/04/2012
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire