Το βράδυ της 6ης Μαΐου πιστοί στις παραδόσεις θα γιορτάζουν με νάιλον σημαίες στους δρόμους την επανεκλογή των κυβερνώντων

ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ

Δυο ή τρία πράγματα που ξέρω γι’ αυτούς...

Του Άκη Εθελοντή

•••Τους Έλληνες: Μπορεί να πτώχευσε η Ελλάδα, να κλαίνε ακόμη επί των ερειπίων, να ζέχνει η μισή Ελλάδα από την οσμή σκανδάλων ενώ η άλλη μισή βασίζεται στην κοινωνική πρόνοια για το καθημερινό της ψωμί, αλλά αυτοί εκεί- το βράδυ της 6ης Μαΐου πιστοί στις παραδόσεις θα γιορτάζουν με νάιλον σημαίες στους δρόμους την επανεκλογή των κυβερνώντων.
Κοιτάς στα τηλεοπτικά σποτ τη μεταστροφή των μέχρι πρότινος απολογητών της απουσίας του κράτους από την καταστροφή σε θριαμβευτές με διθυραμβικές εξαγγελίες για την επόμενη πενταετία και διερωτάσαι τι άλλο πρέπει να συμβεί για να αλλάξουν.
Απίστευτη χώρα και απίστευτοι άνθρωποι. Πραγματικά.
 •••Τους Κύπριους: Εδώ, οι παραδόσεις είναι διαφορετικές, δεν είναι οι δύο μονομάχοι μέχρι τελικής πτώσεως, αλλά το ποιος μονομάχος θα καταφέρει να προσεταιρισθεί τούς ανάμεσά τους- ο περιβόητος τις τελευταίες εβδομάδες ενδιάμεσος χώρος. Και σιγά-σιγά, οδεύοντας προς το 2013, οι συμφωνίες και οι συζητήσεις θα έχουν να κάνουν αποκλειστικά με το περιώνυμο Κυπριακό Πρόβλημα, τη διζωνική, τη δικοινοτική, το 1974, άντε άντε και το Μαρί.
Για την κρίση, απευθυνθείτε στους τραπεζίτες.

•••Τους αναγνώστες των εφημερίδων: Δεν το είχα προσέξει μέχρι πρόσφατα, είναι εκπληκτικό όμως πόσοι άνθρωποι ξεκινούν τη μέρα τους ασχολούμενοι με τους αρραβώνες, τους γάμους ή τις κηδείες που δημοσιεύονται καθημερινά- είμαστε μικρός τόπος και όλοι βρίσκουν κάτι που τους αφορά.
Δεν θα πρέπει να ξενίζει η συνήθεια αυτή: ο Εconomist συμπέρανε πρόσφατα ότι οι νεκρολογίες αποτελούν «μια από τις λαμπρότερες σελίδες της βρετανικής δημοσιογραφίας τα τελευταία 30 χρόνια».
Εδώ, στιβαρή δημοσιογραφία λογίζεται ακόμη η μεσημβρινή ζώνη με καλεσμένους που μιλούν για το Κυπριακό και οι ανταποκρίσεις από το αστυνομικό δελτίο. •••Τους πολεοδόμους: Διερωτώμαι κάθε φορά που κατεβαίνω στο κέντρο της Πάφου, πώς στο καλό έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ουσιαστικά δύο κόσμους σε μια απόσταση μερικών μόνο μέτρων: οι πλατείες του Δημαρχείου, του Έρωτος, οι δρόμοι που τις περιβάλλουν και η κεντρική λεωφόρος Γρίβα Διγενή με τα σπουδαία κτήρια κατά μήκος της. Σαν σκηνές από την ταινία «DrivingΜiss Dazy».
Δυο βήματα πιο κάτω, το απόλυτο χάος: η κεντρική πλατεία και οι γύρω της χώροι- ένα ατελείωτο εμπορικό άρπα κόλλα. Σαν να μιλούμε για δύο διαφορετικές πόλεις.