Οι πολιτικοί στέκονται σούζα μπροστά στους μεγαλοτραπεζίτες...

Τα χαϊβάνια

Του Λευτέρη Π. Παπαδόπουλου

Μπήκα σ' ένα καπελάδικο το Σάββατο το πρωί. Με είδε ο φίλος μου ο Δημητράκης. «Θα αγοράσεις καπέλο;» με ρώτησε. «Ναι». «Και ο λόγος;». «Θα το φορέσω και θα σπεύσω να το βγάλω στους πολιτικούς αρχηγούς που μας υπόσχονται - δεσμευόμενοι μάλιστα - να αλλάξουν την Ελλάδα από τις 7 Μαΐου. Θα τους κάνω, μάλιστα, και μια βαθιά υπόκλιση, ευχαριστώντας τους θερμά». Ο Δημητράκης γέλασε και μου γύρισε την πλάτη. «Παραφρόνησες», μου είπε, φεύγοντας.

Οι έλληνες πολιτικοί μάλλον έχουν την εντύπωση ότι απευθύνονται σε ηλιθίους, όταν μας υπόσχονται ότι θα βελτιώσουν τα πάντα στην έρημη χώρα μας αν εξασφαλίσουν την ψήφο μας την ερχόμενη Κυριακή: θα ρίξουν λεφτά στην αγορά για να ανασάνει η οικονομία, θα ψηφίσουν και θα εφαρμόσουν ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, θα διώξουν τους παράνομους μετανάστες, θα αναδιοργανώσουν τη Δημόσια Διοίκηση, θα φροντίσουν να έχουν ένα πιάτο φαΐ και έναν γιατρό οι άποροι, θα κόψουν τα προνόμια των βουλευτών και θα μειώσουν τον αριθμό τους, θα θέσουν τέρμα στην ασυλία τους, θα προχωρήσουν σε συνταγματικές τομές, θα ενισχύσουν την άμυνα, θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για τη σωστή λειτουργία της Δικαιοσύνης, θα...

Το πράγμα, όμως, έχει και συνέχεια: βγήκαν στο μεϊντάνι και άνοιξαν και θριαμβευτική περπατησιά ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου! Ο πρώτος, στη Θεσσαλονίκη, επιχείρησε να στηρίξει τον Σαμαρά, χωρίς να πει ούτε μια λέξη για τα εγκλήματα που διέπραξε εις βάρος του ελληνικού λαού στα πεντέμισι χρόνια που ήταν πρωθυπουργός και ο άλλος, σε συνέντευξη που έδωσε σε εφημερίδα της Πελοποννήσου, ζήτησε συγγνώμη από όλους μας εκ μέρους του «πολιτικού κόσμου» για την καταστροφή στην οποία μάς έσπρωξε το σινάφι του!

Είναι να τρελαίνεται κανείς! Ο Καραμανλής δεν άνοιξε το στόμα του επί δυόμισι χρόνια, ο δε Παπανδρέου μοίρασε τα λάθη σε όλους τους συναδέλφους του! Οι άνθρωποι μάς δουλεύουν, χωρίς ίχνος ντροπής! Περιστοιχιζόμενοι από δεκάδες αστυνομικούς, που πληρώνουμε εμείς, τα χαϊβάνια, δεν νιώθουν την ανάγκη να πουν δυο κουβέντες, να δικαιολογηθούν, να σκύψουν το κεφάλι, σαν ένοχοι που είναι. Εξακολουθούν να παριστάνουν τους σωτήρες. Αλλά δεν φταίνε αυτοί. Φταίμε εμείς, τα χαϊβάνια, όπως είπα παραπάνω, που τους αγκαλιάζουμε και τους φιλάμε και μερικές φορές ζητωκραυγάζουμε!

Δυστυχώς, όμως, αυτούς έχουμε και μ' αυτούς πορευόμαστε. Αυτούς και τους διαδόχους τους. Ισως θα πρέπει, στη συνταγματική αναθεώρηση, να προβλέψουμε να γίνονται μεταγραφές αλλοδαπών πολιτικών, όπως συμβαίνει με τους ποδοσφαιριστές και τους μπασκετμπολίστες. Αλλά και στην Ευρώπη, τα ίδια χάλια έχουν οι πολιτικοί. Ολοι τους στέκονται σούζα μπροστά στους μεγαλοτραπεζίτες...