Η χαμένη περηφάνια της Καταλονίας

Μαζί με την έκκληση για οικονομική βοήθεια κατέρρευσε

ο μύθος της ανεξαρτησίας 

 

 

 

Ούτε πλούσια ούτε και... «αυτόνομη» είναι πλέον η Καταλονία η οποία, πνιγμένη από τα χρέη, υποχρεώθηκε να σκύψει το κεφάλι και να ζητήσει βοήθεια από την ισπανική κυβέρνηση. Κάποτε, όλοι μιλούσαν για το οικονομικό «θαύμα» της Καταλονίας. Σήμερα, ο μύθος της «ανεξάρτητης» και εύρωστης περιφέρειας, της οποίας τα μεγέθη μπορούν να συγκριθούν μόνο με άλλες... χώρες της Ε.Ε., καταρρέει και παρασέρνει μαζί της τα επιτόκια της υπόλοιπης χώρας που χτύπησαν «κόκκινο» μετά το SΟS που εξέπεμψε η «Τζενεραλιτά» (η τοπική κυβέρνηση). Πώς και γιατί έφτασε ένα βήμα πριν από την κήρυξη στάσης πληρωμών η πλουσιότερη περιφέρεια της Ιβηρικής; Μπορεί οι αναλυτές να διαφωνούν για τα αίτια της οικονομικής ασφυξίας, ωστόσο, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει: μετά τη Βαλένθια και τη Μούρθια, ήρθε η σειρά των υπερήφανων Καταλανών να ζητήσουν την υπαγωγή τους στον μηχανισμό... διάσωσης, που έχει στήσει η Μαδρίτη για τις «αυτόνομες» περιφέρειές της.
Κι όμως, πριν από δύο δεκαετίες, ο δρόμος για την Καταλονία έμοιαζε στρωμένος με ροδοπέταλα. Η πρωτεύουσά της, η Βαρκελώνη, κατάφερε να μετατραπεί εν ριπή οφθαλμού σε οικονομικό, τραπεζικό, πολιτιστικό και αθλητικό κέντρο της Μεσογείου. Χρονιά σταθμός ήταν το 1992, όταν η πόλη άνοιξε τις πύλες της στον υπόλοιπο κόσμο διοργανώνοντας τους «πιο επιτυχημένους Ολυμπιακούς Αγώνες της σύγχρονης ιστορίας», όπως θα πουν αργότερα οι αναλυτές, οι οποίοι αποτέλεσαν και το σημείο εκκίνησης για τη «χρυσή εποχή» της Καταλονίας. Μέσα στα επόμενα χρόνια, η βιομηχανική περιφέρεια που είχε βρεθεί στο χείλος του μαρασμού, θα μετατρέπονταν στην πλουσιότερη περιοχή της Ισπανίας με ΑΕΠ 220 δισεκατομμύρια ευρώ... τροφοδοτώντας τις εθνικιστικές φιλοδοξίες μιας μεγάλης μερίδας των κατοίκων της που ζητούσαν να κοπεί ολοκληρωτικά ο ομφάλιος λώρος με τη Μαδρίτη και να σταματήσει η περιοχή να «χρηματοδοτεί» την υπόλοιπη χώρα.
Η Καταλονία χρειάζεται επειγόντως 13 δισεκατομμύρια ευρώ έως το τέλος του έτους για την αναχρηματοδότηση του χρέους της, που αγγίζει συνολικά τα 45 δισεκατομμύρια. Σε αντίθετη περίπτωση, οι Αρχές δεν θα μπορούν να καταβάλουν τους μισθούς των υπάλληλων τον ερχόμενο μήνα.
Ωστόσο, η γενικότερη πτώση των αναπτυξιακών ρυθμών και η φούσκα των ακινήτων, που αποδείχθηκε ιδιαίτερα σημαντική στην Καταλονία, είχαν ως αποτέλεσμα όλα τα παραπάνω να αποδειχτούν... ανεπαρκή για τη μείωση του ελλείμματος, καθώς τα έσοδα μειώνονταν, ενώ το χρέος συνέχισε την ανοδική του πορεία.

Αλλαγή μοντέλου ανάπτυξης
ΒΕΒΑΙΑ, το σημείο στο οποίο στέκονται περισσότερο από όλα οι οικονομολόγοι στην περίπτωση της Καταλονίας είναι ο... κορεσμός του αναπτυξιακού της μοντέλου. Όπως επισημαίνουν, παρά τις προσπάθειες που μπορεί να καταβάλλει η τοπική αυτοδιοίκηση στην αντιμετώπιση των δημοσιονομικών της προβλημάτων, κανένας δεν μοιάζει να ασχολείται με την ουσία του προβλήματος και αυτή δεν είναι άλλη από το... τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει ο βιομηχανικός της κλάδος και η ανάγκη εφαρμογής ενός νέου σχεδίου ανάπτυξης στην περιοχή. Όσο για τις... σπατάλες που έγιναν στην περιφέρεια την εποχή που το χρήμα έρεε άφθονο, οι αναλυτές τονίζουν πως και εκεί η Τζενεραλιτά δεν κατάφερε πάντα να παραμένει στον «ίσιο δρόμο». Βέβαια, όπως τονίζουν, πέραν των γενναιόδωρων αυξήσεων στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων που έδινε η κυβέρνηση της Καταλονίας την περίοδο 1992-2004, οι τοπικές Αρχές απέφυγαν να πέσουν στην παγίδα, όπως έκαναν άλλες περιφέρειες, των φαραωνικών έργων... Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η κατασκευή του αεροδρομίου Αλγουάιρε, στη Γέιδα, το οποίο κόστισε μια περιουσία και ουδέποτε «απέδωσε» τα αναμενόμενα, αφού για μεγάλο χρονικό διάστημα οι πτήσεις πηγαινοέρχονταν σχεδόν... άδειες από επιβάτες, ενώ σήμερα κυριολεκτικά «φυτοζωεί».


Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 04/08/2012