Κύπρος - Η πολιτική όχημα για λαμογιές

Κώστας Βενιζέλος

Οι διαδρομές που ακολουθούν οι μίζες βρίσκονται σε σχεδιαγράμματα, τα οποία μπορεί και να μην αποδειχθούν ποτέ. Συνήθως εκείνοι που είναι βαθιά μπλεγμένοι, ξέρουν καλά να σβήνουν τα ίχνη τους, να κρύβονται και «θυματοποιούν» τη «δεύτερη γραμμή», τα «τσικό» της διαπλοκής.

Είναι πρόδηλο ότι οι υπόγειες διαδρομές του χρήματος είναι και οι πιο χρυσοφόρες. Οι άλλες, αυτές που φαίνονται, μπορούν να χρεωθούν στο «ανθρώπινο λάθος» ή στη «λανθασμένη πολιτική που ακολουθείτο», σε «λάθος εκτίμηση». Αυτές οι πολιτικές κρίνονται μόνο πολιτικά, αν και θα πρέπει τα λάθη, όταν έχουν επιπτώσεις στη χώρα (εθνικές, πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές), να διώκονται.

Ναι μεν, κάθε πολιτική κίνηση εμπεριέχει ρίσκο, όμως δεν μπορεί να είναι αχαλίνωτο αλλά ελεγχόμενο. Πώς κρίνονται οι αποφάσεις του Υπουργικού όταν αποβούν ζημιογόνες; Υπάρχει στη χώρα μας μηχανισμός αξιολόγησης, ο οποίος να προβλέπει τιμωρίες; Δεν υπάρχει. Και το θέμα δεν αφορά τη γνωστή, πλην ξεπερασμένη,  θεωρία πως δεν πρέπει να ποινικοποιείται η πολιτική. Γιατί αυτό που επιβάλλεται σήμερα είναι να μην κρύβονται όλοι πίσω από μια «λάθος εκτίμηση». Δεν θα διώκεται η πολιτική, ως αφηρημένη έννοια, αλλά η λαμογιά που χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί την πολιτική ως όχημα για τη διαπλοκή, θα πρέπει να τιμωρείται.

Την ίδια ώρα, ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό. Και είναι σαφές πως καμία κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται - δεοντολογικά και ηθικά- να σπεύδει για παράδειγμα μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής προεδρικών εκλογών να λαμβάνει αποφάσεις. Και διαπλοκή να μην αποκρύβουν τέτοιες αποφάσεις, δεν δικαιούται μια κυβέρνηση που φεύγει να δεσμεύει την επερχόμενη.

Η κυπριακή κοινωνία παρακολουθεί σήμερα να παρελαύνουν ενώπιόν της, τα όσα υποπτευόταν και αυτά που ανεχόταν για δεκαετίες. Μια μεγάλη πράξη διαπλοκής με επενδύσεις εκατομμυρίων στις τσέπες συγκεκριμένων προσώπων. Σε αυτή τη διαδρομή του χρήματος, που δεν είναι η μοναδική, υπάρχει και πολιτική εμπλοκή, κι αυτό δεν μπορεί κανείς να το αποκρύψει. Είναι γι' αυτό που πρέπει να κρίνονται και να αξιολογούνται πολιτικές αποφάσεις, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, διευκολύνουν να γίνονται πιο βατές οι διαδρομές του μαύρου χρήματος.

Για να μην μετατραπούν οι συλλήψεις, οι ανακρίσεις και οι βαρύγδουπες εξαγγελίες/δηλώσεις σε σαπουνόπερα, πρέπει να υπάρξει και τιμωρία (φυλάκιση και δήμευση περιουσιών, αφού βρεθεί ο τρόπος). Μόνο έτσι θα επανέλθουν οι ισορροπίες στην κοινωνία. Αλλά και η εμπιστοσύνη των πολιτών στους πολιτικούς. Το ζητούμενο είναι εάν το παρόν πολιτικό σύστημα μπορεί να διαδραματίσει αυτό τον ρόλο.

 

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 01/10/2013