Η ελληνική κοινωνία των ανέργων, των υποσιτισμένων, των νεόπτωχων καθόλου δεν ενδιαφέρεται για το πρωτογενές πλεόνασμά τους. Η ίδια έχει το δικό της πλεόνασμα.

Πλεόνασμα οργής, θυμού και αγανάκτησης μαζί με το πλεόνασμα της μιζέριας και της ανεργίας

Του Γιάννη  ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗ* 

Ολα τα δεδομένα οδηγούν στη βάσιμη υπόθεση ότι έχει ξεκινήσει για τα καλά ο προεκλογικός αγώνας. Μέσα σε ένα ρευστό πολιτικό τοπίο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτός θα αφορά μόνο τις δημοτικές - περιφερειακές και τις ευρωεκλογές. Πολλοί μιλούν για τριπλές κάλπες και εννοούν και βουλευτικές εκλογές. Κανείς, παρά τις διαψεύσεις, δεν θα μπορούσε να τις αποκλείσει.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, λοιπόν, εντάσσεται η περιοδεία Σαμαρά στην Κεφαλονιά, η οργανωμένη προβολή του συνθήματος ότι τα κλεμμένα γυρίζουν (δήθεν) στην κοινωνία, οι υποσχέσεις για την ενίσχυση των οικονομικά ασθενέστερων, οι εξαγγελίες χιλιάδων θέσεων εργασίας για νέους με μισθούς Τρίτου Κόσμου και βέβαια το περίφημο πλεόνασμα, το οποίο δεν ξέρουμε τελικά αν είναι λογιστικό ή αν υπάρχει και πόσο είναι. Πάντως ο επικεφαλής της Eurostat το αμφισβήτησε ευθέως τσαλακώνοντας έτσι ένα ακόμη success story της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου. Ενα πλεόνασμα για το οποίο γίνεται πολύ μεγάλη προπαγάνδα προκειμένου να πειστεί η ελληνική κοινωνία ότι θα το καρπωθεί.
Ελάχιστοι, όμως, αναφέρονται στο πραγματικό πλεόνασμα το οποίο απλόχερα η κυβέρνηση μοιράζει τόσο καιρό στην ελληνική κοινωνία. Αν κοιτάξει κάποιος γύρω του θα διαπιστώσει ότι υπάρχει ένα πλεόνασμα αυταρχισμού, προπαγάνδας και αστυνομικού κράτους. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τις συνταγματικές εκτροπές από μια εξουσία που εκβιάζει και αποφασίζει σε κρίσιμα ζητήματα με προεδρικά διατάγματα και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου; Το κλείσιμο της ΕΡΤ σε ένα βράδυ; Τη συστηματική προπαγάνδα των περισσότερων ΜΜΕ με ναυαρχίδα τη δημοσιογραφική κόρη των Σαμαρά - Βενιζέλου, τη ΝΕΡΙΤ; Το χτύπημα κάθε λαϊκής αντίδρασης από την αστυνομία; Ή τη βαρβαρότητα των χιλιάδων απολύσεων που βαφτίζονται εκσυγχρονισμός και μεταρρύθμιση του κράτους;
Θα δει να πλεονάζει ο κυνισμός, η υποκρισία, ο λαϊκισμός και το ψέμα. Ο κύριος πρωθυπουργός από σφοδρός αντιμνημονιακός έγινε φανατικός υπερασπιστής και υπηρέτης των Μνημονίων. Ξεχάσαμε πόσες φορές το «δεν θα παρθούν άλλα μέτρα» οδήγησε σε νέα μέτρα. Το φως στο τούνελ μας έβγαλε σε καταχνιά και βαθύ σκοτάδι. Οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα μετατράπηκαν σε κυβιστήσεις. Δεν θα επιβάλλονταν (τάχα) νέοι φόροι και σήμερα οι Ελληνες είναι σύμφωνα με μελέτη του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής υπερφορολογημένοι.
Εύκολα κανείς θα αντιληφθεί ότι πλεονάζουν η μιζέρια, η ανεργία, η ανθρωπιστική κρίση, η ταπείνωση για το ξεπούλημα της χώρας. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Η ανεργία βρίσκεται κοντά στο 30%, ενώ εκείνη των νέων μέχρι 24 ετών ξεπερνά το 60%. Από τα στοιχεία που δημοσίευσε το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ φαίνεται ότι 3,9 εκατομμύρια βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Επιπλέον έχει αυξηθεί σημαντικά το ποσοστό των ανθρώπων που πάσχουν από ψυχολογικά προβλήματα. Την ίδια στιγμή συνεχίζεται με προκλητικό τρόπο η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, όπως συμβαίνει με την πώληση των δικτύων διανομής ρεύματος της ΔΕΗ. Και εκείνοι συνεχίζουν να μιλούν για το πλεόνασμα.
Ομως η ελληνική κοινωνία των ανέργων, των υποσιτισμένων, των νεόπτωχων καθόλου δεν ενδιαφέρεται για το πρωτογενές πλεόνασμά τους. Η ίδια έχει το δικό της πλεόνασμα. Είναι ένα πλεόνασμα οργής, θυμού και αγανάκτησης, το οποίο ξεχειλίζει. Και ετοιμάζεται να το μοιράσει στις εκλογές στους «σωτήρες» αυτής της πολύπαθης πατρίδας και στην κυβέρνησή τους.
Το θέμα είναι να μην επιτρέψει να μεταβληθεί η προεκλογική διαδικασία σε μια μονομαχία «για ένα τρύπιο δολάριο» (για να θυμηθούμε τη λεκτική αντιπαράθεση των κυρίων Τσίπρα και Βενιζέλου πριν από μήνες στη Βουλή). Το ζητούμενο είναι (θα το πω για μία ακόμη φορά) ο λαός να μην αναθέσει σε άλλους να λύσουν τα προβλήματά του, αλλά αυτή η οργή να γίνει παράλληλα και η έκφραση μιας άλλης πορείας που θα αμφισβητήσει και το μονόδρομο της Ευρωζώνης, που συνειδητά πια προβάλλει η αξιωματική αντιπολίτευση. Και έτσι να βαδίσει με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του σε μια άλλη κατεύθυνση, σ' ένα δύσκολο δρόμο με περηφάνια, αξιοπρέπεια και χωρίς πλεονάσματα υποσχέσεων.
*Εκπαιδευτικός του 6ου Λυκείου Καλαμάτας



Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δημοσιεύτηκε στις 18/02/2014