Διαλύεται το σημιτικό συνοθύλεμα των 58

Σε «58» ανέμους

Από τον ΠΑΝΟ ΣΩΚΟ

Η πορεία της «κίνησης των 58» ήταν προδιαγεγραμμένη από τη μέρα που ανακοίνωσαν ποιοι είναι, τι θέλουν να κάνουν, σε ποιους απευθύνονται και με ποιους θέλουν να συνεργαστούν, με ποιο τρόπο θέλουν να το κάνουν. Και εξηγούμαστε:

Πρώτον, κανένα νέο πολιτικό εγχείρημα δεν επιβάλλεται από τα πάνω, επειδή δηλαδή κάποιοι θέλουν να ανασυγκροτήσουν ένα ανύπαρκτο στις μέρες μας χώρο και να αναστήσουν νεκρά πολιτικά πρόσωπα, όσο κι αν στηρίζεται από τα πιο μεγάλα και συστημικά μέσα ενημέρωσης. Ενα νέο πολιτικό εγχείρημα έχει πιθανότητες επιτυχίας αν είναι απαίτηση των κοινωνικών αναγκών και όχι των κατεστημένων πολιτικών προσώπων και μέσων ενημέρωσης. Εκαναν το λάθος (έγραφε η στήλη στις 23 Νοεμβρίου 2013) να απευθυνθούν σε ξεπερασμένες ηγεσίες και σχήματα και να αγνοήσουν τις κοινωνικές δυνάμεις της δημιουργίας, της αγωνίας, της ανάγκης. Εδειξαν ευθύς εξ αρχής ότι δεν διδάχθηκαν από την κρίση, ότι δεν αντελήφθησαν τις νέες πολιτικές απαιτήσεις της κοινωνίας, τι και ποιους έχει απορρίψει, τι και ποιους αναζητεί.

Δεύτερον, η πρωτοβουλία των «58» δεν είχε ποτέ ένα σαφές πολιτικό στίγμα. Δεν ξεκαθάρισε τη θέση της απέναντι στο Μνημόνιο και στην πολιτική εξόδου της χώρας από την κρίση που θα πρέπει να ακολουθηθεί, δεν πήρε θέση για την προοπτική της αριστερής διακυβέρνησης της χώρας ούτε για τους συμμάχους της, αντίθετα μάλλον εχθρικά αντιμετώπισε την προοπτική αυτή, όπως διαμορφώνεται μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τρίτον, δεν ξεκαθάρισε εξ αρχής αν θα εξελισσόταν σε ένα πολιτικό κόμμα κι αν σε αυτή την περίπτωση πρόσωπα φθαρμένα που έχουν ασκήσει εξουσία θα έπαιζαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Αντίθετα, υπερπροβάλλοντας ως υποστηρικτές του εγχειρήματος πολιτικά πρόσωπα όπως είναι οι Κ. Σημίτης, Ν. Χριστοδουλάκης, Ν. Μπίστης κ.ά. υπονόμευαν το κανούργιο που έλεγαν ότι θέλουν να φέρουν. Δεν έβαλαν κόκκινες γραμμές στα πρόσωπα του παρελθόντος και έδωσαν την εντύπωση στην αρχή, που έγινε βεβαιότητα στη συνέχεια, ότι απώτερος στόχος του ήταν η αναβίωση παλιών και ξεπερασμένων πολιτικών, αντιλήψεων, προσώπων και σχημάτων. Δεν χάραξαν σαφείς διαχωριστικές γραμμές με το παρελθόν, δεν περιέγραψαν με σαφήνεια το μέλλον.
Τέταρτον και ίσως το πιο σημαντικό: Προσπάθησαν να ανασυγκροτήσουν το χώρο της Κεντροαριστεράς, που η αλήθεια είναι πως παραδοσιακά στην Ελλάδα είναι πλειοψηφικός. Ομως όσοι τοποθετούν τον εαυτό τους σήμερα σε αυτό το χώρο βρίσκονται στεγασμένοι σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς και εν προκειμένω στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, αν και είναι ένα κόμμα της Αριστεράς, έχει μετατραπεί σε ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα και έχει ενσωματώσει τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς. Αυτή είναι μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα και εθελοτυφλούν όσοι δεν τη βλέπουν. Επομένως, ζωτικός χώρος για να αναπτυχθεί το εγχείρημα της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς είτε με τους «58», το ΠΑΣΟΚ και την «Ελιά», είτε με τον τρίτο πόλο του Φώτη Κουβέλη και να αποτελέσει πόλο εξουσίας κατά τα πρότυπα της προηγούμενης περιόδου δεν υπάρχει. Οι επιδιώξεις αυτών των εγχειρημάτων περιορίζονται στην πολιτική τους οριακή επιβίωση. Τίποτε άλλο.

Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

p.sokos@eleftherotypia.net