Κύπρος - Η καθημερινή εκτόνωση του γενικού εκλεγκτή

 

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

Για δεκαετίες ο/η γενικός ελεγκτής σε ένα ετήσιο τελετουργικό με μια χειραψία μπροστά από το τζάκι του Προεδρικού, παρέδιδε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μια πολυσέλιδη έκθεση με όσες ατασθαλίες και σκάνδαλα εντόπισε τη χρονιά. Ο πρόεδρος παρελάμβανε την έκθεση/τόμο περιχαρής για τη λειτουργία των θεσμών και υποσχόταν ότι θα μελετήσει με προσοχή τα όσα καταγράφονταν και θα προβεί στη λήψη μέτρων. Οι δημοσιογράφοι, μετά από μια βιαστική ανάγνωση (δεν μπορείς να διαβάσεις 500 σελίδες με προσοχή «εν μια νυχτί») αλιεύαμε τις πιο σκανδαλώδεις και τις πιο ευπώλητες αναφορές και για λίγες μέρες είχαμε να γράφουμε.

Οι αναγνώστες διάβαζαν ή άκουγαν έκθαμβοι κι έπειτα η έκθεση ξεχνιόταν σε κάποιο συρτάρι ως ενδιάμεσος σταθμός πριν τον κάδο ανακύκλωσης. Καμιά φορά δε, αναρωτιόμασταν αν ο/η γενικός ελεγκτής κι οι υπόλοιποι λειτουργοί της υπηρεσίας ένιωθαν ματαιότητα για τη δουλειά τους.

Μέχρι που τον γενικό έλεγχο των κρατικών υπηρεσιών ανέλαβε ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης, ο οποίος αποφάσισε να αλλάξει τις διαδικασίες. Το γνωστό τελετουργικό μπροστά στο τζάκι ίσως να πραγματοποιηθεί και φέτος. Αλλά μέχρι να δεθεί σε τόμο η έκθεση (για σκοπούς αρχείου, αν μη τι άλλο) ο νέος γενικός ελεγκτής αποφάσισε να διοχετεύει σχεδόν κάθε μέρα ένα σκάνδαλο. Μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία, αφού σημασία δεν έχει το ποσό αλλά η πράξη. Θα αποδειχτεί η μέθοδος Οδυσσέα Μιχαηλίδη πιο αποτελεσματική; Ίσως ναι. Ίσως όμως, η καθημερινή εκτόνωση να λειτουργεί με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο από αυτόν που προφανώς στοχεύει ο νέος ελεγκτής. Η καθημερινή ανάγνωση ενός σκανδάλου δημιουργεί εξοικείωση στη διαφθορά, με αποτέλεσμα να φτάνουμε στο σημείο να πιστεύουμε πως είναι μια πρακτική που συνηθίζεται, πως όλοι το ίδιο είναι, πως όλοι μαζί τα φάγανε, χωρίς να είμαστε σε θέση να διαχωρίσουμε ποιοι έφαγαν τον αστακό και ποιοι τα ψίχουλα που βρήκαν ξεχασμένα στο τραπέζι. Οι καθημερινές αποκαλύψεις Οδυσσέα Μιχαηλίδη, χωρίς ενδεχομένως αυτός να είναι ο στόχος, δίνουν τροφή για συζήτηση στα καφενεία και ενάμιση χρόνο μετά την είσοδό μας στο Μνημόνιο δεν θυμόμαστε πια γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Ήταν το γεγονός πως όποιος είχε το βάζο με το μέλι μπροστά του βουτούσε το δάκτυλό του, ενίοτε και όλο του το χέρι, ήταν άλλα μεγάλα γεγονότα, ήταν όλα μαζί; Το μόνο βέβαιο είναι πως τίποτα πια δεν μας εκπλήσσει και είτε οι αποκαλύψεις είναι ετήσιες είτε καθημερινές, παραμένουμε στην ανάγνωσή τους.  (Όσο για την τελευταία αποκάλυψη πως λειτουργός του υπ. Παιδείας αγόραζε εισιτήρια για το υπουργείο από το τουριστικό γραφείο του συζύγου της, όπως είπε κι ο γενικός εισαγγελέας για άλλη υπόθεση, σε ένα μικρό τόπο που όλοι λίγο-πολύ συνδεόμαστε με κάποιο τρόπο, είναι αναπόφευκτο να μπλεκόμαστε).  

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος

Δημοσιεύτηκε στις 01/10/2014