Η Ιστορία... όπως και η Δικαιοσύνη είναι πάντα η Ιστορία του νικητή

 Η πανουργία της ιστορίας

Ρούσσος Βρανάς

 Την Ιστορία... άλλοι θέλουν να τη θυμούνται κι άλλοι να την ξεχνούν.

Οι Γάλλοι προτιμούν να ξεχνούν το προδοτικό φιλοναζιστικό καθεστώς του Βισύ, παρά να το θυμούνται: τα σχολικά βιβλία της νεώτερης γαλλικής Ιστορίας αφιερώνουν μόλις τέσσερις σελίδες σε αυτό το καθεστώς, έναντι 157 σελίδων που αναφέρονται στα επιτεύγματα της μεταπολεμικής εποχής. Με τη φυλάκιση του βρετανού ιστορικού Ιρβινγκ που αμφισβήτησε το εβραϊκό Ολοκαύτωμα, οι Αυστριακοί, που σχεδόν μας έχουν πείσει πως ο Χίτλερ ήταν Γερμανός και ο Μπετόβεν Αυστριακός, αναζήτησαν πιστοποιητικό αντιναζιστικής νομιμότητας. Και το Συμβούλιο της Ευρώπης αναθεώρησε δημοκρατικά και πλειοψηφικά τη συμβολή του κομμουνισμού στην κατανίκηση του ναζισμού και του φασισμού, εξισώνοντάς τον με αυτούς (...)
Είναι σημείο των καιρών η Ιστορία να πέφτει θύμα ενός δημαγωγικού αναθεωρητισμού. Η ιστορική αλήθεια κακοποιείται και χειραγωγείται καθημερινά από τρέχοντα πολιτικά συμφέροντα που, πότε στα τηλεοπτικά παράθυρα και πότε σε κοινοβουλευτικές επιτροπές και δικαστήρια, επιδιώκουν την επιβολή έστω μιας επίφασης αληθοφάνειας. Και το παρελθόν αλλάζει συνεχώς, όσο αλλάζουν κι αυτά τα συμφέροντα, μαζί με την ιστορική αλήθεια των λαών, που κάθε εξουσία αποφασίζει γι' αυτήν είτε να είναι προαιρετική, όταν δεν την εξυπηρετεί, είτε, όταν την εξυπηρετεί, υποχρεωτική διά νόμου.
Η Ιστορία... όπως και η Δικαιοσύνη είναι πάντα η Ιστορία του νικητή. Ομως, η ίδια η Ιστορία έχει προνοήσει με πολλή πανουργία ώστε να εξασφαλίζει την αντικειμενικότητά της: στην πορεία του χρόνου, αυτός ο νικητής σπάνια είναι ο ίδιος. Στο παρόν, καθένας βιάζεται να ξαναγράψει την Ιστορία για λογαριασμό του. Αλλά κανείς δεν ξέρει πώς αυτή θα ξαναγραφτεί στο μέλλον.